Δράκων ὑπερμεγέθης καὶ φοβερὸς ἐνεφώλευσε πρὸς τὰς ρίζας τοῦ σπηλαίου κατ’ αὐτὸν τὸν βαθύτατον πυθμένα, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκεται σήμερον ἡ οἰνοθήκη τῆς Μονῆς, ὅστις αἰσθανόμενος τὴν θέρμην τῆς ἀναδιδομένης πυρκαϊᾶς, ἀνεπήδησε βιαίως, ὡς ἂν πτερά τινα δανεισθεὶς παρὰ τοῦ ἀρχεκάκου δράκοντος, καὶ ἀνετινάχθη πρὸς ὕψος ἀκοντισθείς, καὶ τοσοῦτον ἐπῄρθη μετέωρος, ὥστε καὶ αὐτὸ τὸ στόμιον τοῦ σπηλαίου ὥρμησε νὰ διεξέλθῃ, ὅπως ἀποφύγῃ τὸν κίνδυνον· ἀλλὰ παραδόξως βολίς τις ἀστραπόμορφος, ὡς βέλος ταχύπτερον ἐξῆλθεν ἐκ τῆς ἁγίας Εἰκόνος, ἥτις τὸ τρομερὸν ἐκεῖνο τέρας μετέωρον φερόμενον βαλοῦσα καιρίως κατέτρωσε θανασίμως. Καὶ ἔπεσεν ὁ δράκων περὶ τὸ στόμιον τοῦ σπηλαίου συστρεφόμενος καὶ ἀνελισσόμενος καὶ τὸ ἔδαφος πατάσσων καὶ συρίζων φοβερόν. Ἐν δὲ τούτῳ καὶ ἡ φλὸξ αὐτὸν καταλαβοῦσα τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κατέκαυσεν, ἐκ δὲ τῶν ὀστέων ἀφῆκε λείψανα εἰς τὴν ἡμίσβεστον τέφραν καταχωσθέντα πρὸς ἔνδειξιν καὶ μνήμην τοῦ θηρίου. Ἐσῴζοντο δὲ τὰ ὀστᾶ ταῦτα μέχρι καὶ τῆς κατὰ τὸ ἔτος 1640 ἐπισυμβάσης πυρκαϊᾶς τοῦ Μοναστηρίου. Τὸ δὲ τοιοῦτον τερατῶδες εἶδος τοῦ δράκοντος καὶ ἡ τούτου καταστροφὴ προεικόνιζεν ἀσφαλῶς τὸν ἀφανισμὸν τῶν τοῦ νοητοῦ δράκοντος ὀλεθρίων ἐπιβουλῶν καὶ μυρίων καταδρομῶν, ὅσας πολλάκις κατὰ τοῦ ἱεροῦ καὶ Μεγάλου Σπηλαίου ἀναρριπίσας ἐματαιώθη, καὶ ὡς καπνὸς ἠφανίσθη· διότι τὸ ἱερὸν τοῦτο σκήνωμα ἐξέλεξεν ἡ Θεοτόκος εἰς κατοίκησιν τῆς ἁγιωτάτης Εἰκόνος καὶ τῆς Χάριτος αὐτῆς.
Ἀφ’ οὗ λοιπὸν διὰ τῆς σπουδῆς τῶν Ἁγίων κατεκάη ἡ ὕλη καὶ σύμπας ὁ τόπος τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου παντοχόθεν ἐκαθαρίσθη, ἀνεφάνη καὶ ἡ ἁγία Τράπεζα, ὅπου (καθὼς ἀνέκαθεν ἐπεφύλαξεν ἡ παράδοσις) αὐτὸς ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱερούργει τὴν ἀναίμακτον θυσίαν ἐπιτελῶν. Λέγεται δὲ ὅτι καὶ εἰς αὐτὸ τὸ Μέγα Σπήλαιον εἰσερχόμενος, χάριν ἡσυχίας, συνέγραψε τὸ Εὐαγγέλιον ὁ ἱερώτατος Λουκᾶς, καὶ περὶ τούτου διελάμβανον καὶ τὰ παλαιὰ χρυσόβουλλα, ὡς Νικόλαος ὁ Μαλαξὸς ὁ Πελοποννήσιος βεβαιοῖ [6]. Καὶ παράδοξον οὐδέν, ἂν καὶ τὸ Μέγα Σπήλαιον ὑπηρέτησεν εἰς τὸν θεόπνευστον Εὐαγγελιστὴν εἰς τὴν συγγραφὴν τοῦ Εὐαγγελίου, καθὼς καὶ τὸ τῆς Πάτμου Σπήλαιον ὑπηρέτησεν εἰς τὸν Θεολόγον Ἰωάννην εἰς τὴν συγγραφὴν τῆς θείας Ἀποκαλύψεως.