Καὶ ἐπειδὴ εἰς τὰ τελευταῖα ὁ Γέρων ἔπαθε καὶ ἑτέραν νόσον ἀνυπόφορον, τὴν στραγγουρίαν (εἶδός τι νόσου τῆς δυσουρίας) καὶ νεφρίτιδα καὶ ἐπειδὴ εἶχεν ἀνάγκην ἀπὸ θεραπείαν, διὰ ταῦτα μεταβαίνουσιν ὅ τε Γέρων διδάσκαλος καὶ ὁ ὑπήκοος εἰς πάντα μαθητὴς εἰς τὴν τῶν Θεσσαλονικέων λαμπρὰν πόλιν, τὴν φιλόχριστον καὶ φιλομόναχον, ὅπου φροντίσας τὰ τῆς τοιαύτης νοσηλείας ὁ ἱερὸς Εὐθύμιος ἐπανέρχεται, ὡς ἄλλο τι φιλέρημον στρουθίον, εἰς τὸ ἐν τῷ Ἄθωνι σκήνωμα αὐτοῦ, ὅπου ἐπιδίδεται πάλιν εἰς συντόνους προσευχὰς καὶ ἀγῶνας ἀσκητικούς.
Ἐν Θεσσαλονίκῃ μετὰ βραχεῖαν διαμονὴν ὁ ἀσκητικώτατος Γέρων Θεόδωρος μεθίσταται ἐκ τῶν προσκαίρων βασάνων καὶ ταλαιπωριῶν τοῦ σώματός του εἰς τὰς αἰωνίους καὶ ἀκηράτους Μονάς, καὶ οὕτω τελειοῦται ἀποστολικῶς καὶ ὁσίως ἐν Κυρίῳ ἀναπαυθεὶς καὶ κηδευθεὶς λαμπρῶς, ἐναποτίθεται δὲ τὸ ἱερὸν σκῆνος αὐτοῦ ἐν τῷ πανσέπτῳ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σῴζοντος. Ἅμα δὲ ἐπληροφορήθη ὁ ἱερὸς Εὐθύμιος τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Γέροντός του Θεοδώρου, εὐθὺς ἀμέσως ἀφήνει τὸν Ἄθωνα καὶ ἔρχεται εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ἵνα ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀποκομίσῃ εὐχὴν καὶ εὐλογίαν ἐν ταὐτῷ καὶ δύναμιν ἐκ τοῦ τάφου τοῦ Γέροντός του, διὰ τὴν περαιτέρω σταδιοδρομίαν τοῦ ἐπὶ γῆς βίου αὐτοῦ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἵνα ἀπονείμῃ τὸ ὕστατον ὀφειλόμενον σέβας εἰς τὸν Γέροντα αὐτοῦ. Εἰ δὲ καὶ ὅλως ἀγνώριστος εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, ἐν τούτοις ὅμως ἐκ φήμης γνωρίζων αὐτὸν ὁ εὐσεβὴ λαὸς, ἀθρόως καὶ μετὰ τῆς προσηκούσης εὐλαβείας συνωστίζετο περὶ αὐτὸν και συνέθλιβεν, τὶς πρῶτος νὰ ἀπολαύσῃ καὶ ἴδῃ αὐτὸν καὶ λάβῃ παρ’ αὐτοῦ τὴν πατρικήν του εὐλογίαν.
Προσελθὼν λοιπὸν ὁ Ὅσιος εἰς τὸν τάφον τοῦ τρισμάκαρος Θεοδώρου καὶ εὐλαβῶς ἀσπασάμενος αὐτὸν καὶ παρ’ αὐτοῦ ὥσπερ ἔτι ζῶντος εὐλογίαν καὶ ἄδειαν αἰτησάμενος, ἐξέρχεται οὐχὶ μιακρὰν τῆς πόλεως, ἔνθα καὶ εἴς τινα ἐκεῖ κείμενον στῦλον ἀναβιβάζεται ὡς ἄλλος τις μέγας πάλαι ποτὲ Συμεὼν ὁ Στυλίτης. Ἐν τῷ στύλῳ τούτῳ πολλοὺς εἰς ἀρετὴν καθοδηγήσας καὶ εἰς τὴν πίστιν στηρίξας ἀπὸ τῶν λυμαινομένων αὐτὴν πλείστων ὅσων αἱρετικῶν, καὶ πᾶσαν νόσον καὶ ἀσθένειαν ἐν τῷ λαῷ θεραπεύσας, παραμείνας δὲ ὀλίγον μόνον χρόνον ἐπ’ αὐτοῦ ἠναγκάσθη, διὰ τὴν ἐνόχλησιν τῶν προσερχομένων εἰς αὐτόν, νὰ κατέλθῃ τοῦ στύλου καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ πάλιν εἰς τὸν Ἄθωνα.