ὁ Συμεὼν ὁ θαυμάσιος κατέρχεται εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὁ δὲ ἱερὸς Εὐθύμιος μετατοπίζεται εἰς τὸ νῦν Χωρίον τῆς Χαλκιδικῆς τὸ καλούμενον Βραστὰ μετὰ τῶν ἰδίων του μαθητῶν καὶ Συνασκητῶν, μετὰ τῶν ὁποίων συγκατελέγετο καὶ ὁ πρῴην Συνασκητὴς αὐτοῦ Ἰωσήφ, μετὰ τοῦ ὁποίου, ὡς εἴδομεν ἀνωτέρω, συνηγωνίζετο εἰς τὸ σπήλαιον τοῦ Ἄθωνος, ὅστις καὶ γέρων ὢν καὶ πλήρης ἡμερῶν γενόμενος τελειοῦται ἐν τῇ κώμῃ ταύτῃ καὶ ἐκδημεῖ πρὸς Κύριον ὁσίως καὶ θεαρέστως τὸν καλὸν τῆς ἀσκήσεως ἀγῶνα τελέσας καὶ οὕτω τὸ στέφος τὸ ἀμάραντον παρὰ τοῦ ἀθλοθέτου Θεοῦ ἡμῶν κομισάμενος [6].
Ἐκεῖ λοιπόν, εἰς τὸ χωρίον Βραστὰ εὑρισκόμενος ὁ Ἅγιος, περὶ μὲν τῶν μαθητῶν καὶ συνοπαδῶν του καλῶς προνοούμενος ὁ διδάσκαλος καὶ καθηγητὴς Ὅσιος Εὐθύμιος ἀνήγειρε δι’ ἕκαστον ἐξ αὐτῶν κελλίον ἰδιαίτερον, αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος ἐγκατασταθεὶς εἴς τινα βαθύτατον χείμαρρον πολὺ μακρὰν ἀπέχοντα ἀπ’ αὐτῶν μετήρχετο τὴν ἡσυχίαν. Ὑπεδέχετο δὲ μετὰ πατρικῆς τῷ ὄντι στοργῆς πάντας τοὺς πρὸς αὐτὸν ἐρχομένους, τοὺς ὁποίους καὶ ἐγκαθίστα εἰς κελλία, τὰ ὁποῖα πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον ἀνήγειρε. Μεταξὺ δὲ τῶν πολλῶν ἄλλων προσελθόντων ἦτο καὶ ὁ περιώνυμος καὶ περιβόητος Ἀσκητὴς Ὀνούφριος, τὸν ὁποῖον ὑποδεξάμενος ὁ Εὐθύμιος διέταξεν αὐτὸν νὰ κατοικήσῃ εἰς κελλίον ἀναχωρητικὸν κατὰ μόνας, ὡς ἀγγελικῶς βιοῦντα, ὡς ἀσώματον μετὰ τοῦ σκήνους πολιτευόμενον. Θὰ ἔβλεπες δὲ καὶ θὰ ἔλεγες ἐκεῖνον τὸν χῶρον, ὅτι κατέλαβον Ἄγγελοι σαρκωθέντες ἢ ἄνθρωποι εἰς Ἀγγέλους ὁμοιωθέντες· τοιοῦτον ἦτο τὸ πολίτευμα αὐτῶν κατὰ πάντα οὐράνιον καὶ ὑπερκόσμιον. Καὶ οὕτω μὲν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπολιτεύοντο, ὁ δὲ Ὅσιος Εὐθύμιος ποτὲ μὲν ἐπισκεπτόμενος αὐτοὺς τοὺς ἐνίσχυε καὶ τοὺς ἐχειραγώγει πρὸς τὰ κρείττονα, ποτὲ δὲ καθησύχαζεν εἰς ἐκεῖνον τὸν βαθύτατον χείμαρρον. Πολλάκις δὲ χάριν περισσοτέρας ἡσυχίας ἔφευγε κρυφίως καὶ ἀπήρχετο εἰς τὸν Ἄθωνα ἔνθα κρυπτόμενος μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ προσωμίλει.
Ἐκεῖ εἰς τὸν Ἄθωνα εὑρισκόμενος ἠξιώθη καὶ θείας ἀποκαλύψεως ἀκούσας φωνήν, ἥτις ἀοράτως ἔλεγεν εἰς αὐτόν· «Ἄπελθε, Εὐθύμιε, εἰς τὴν τῶν Θεσσαλονικέων Μητρόπολιν καὶ ἀναζήτησον εἰς τὰ ἀνατολικώτερον τῆς πόλεως ταύτης κείμενα ὄρη κορυφήν τινα, ἔχουσαν πηγὴν ὕδατος καὶ καλουμένην Περιστεραί.