διὰ τοὺς ὁποίους ἀμφοτέρους λέγει ὁ βιογράφος Βασίλειος· «ἐθεασάμεθα καὶ ἐπὶ Θεῷ μάρτυρι τὸ βέβαιον ἐπιστώθημεν καὶ τύπῳ παραδεδώκαμεν δι’ ὠφέλειαν ψυχικὴν καὶ σωτηρίαν πολλῶν».
Εἰς ἀμφότερα ταῦτα τὰ ὑπερφυσικώτατα θαύματα δέον νὰ προστεθῇ καὶ τὸ πολυθρύλητον θαῦμα ἐκεῖνο, ὅπερ δύναται καὶ ἀπίστευτον νὰ νομισθῇ ὑπὸ τῶν περὶ τὴν πίστιν τὴν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ μας χωλαινόντων καὶ ταλαντευομένων κακῶς ἕνεκεν μικροψυχίας. Ὅτε ποτὲ διατρίβων ἐν τῷ Ἄθωνι ὁ Ὅσιος, οἱ περὶ αὐτὸν ἀδελφοὶ ἐπροαιροῦντο νὰ ἀνέλθουν πρὸ αὐτοῦ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Ἄθωνος, ὁ Ἅγιος ἠμπόδιζεν αὐτούς, λέγων ὅτι εἶναι ἀσύμφορος εἰς αὐτοὺς ἡ ἄνοδος αὕτη. Ἐξ ἰδιορρυθμίας ὅμως καὶ ἰδίου αὐτῶν θελήματος ἐπιχειρούντων νὰ διανύσωσι καὶ προπορευθῶσι τὴν ὁδόν, ἐπέπεσε τοσαύτη πολλὴ χιών, ὥστε ἔμελλον νὰ κινδυνεύσωσι καὶ νὰ ἀπολεσθῶσι πάντες, ἐὰν μὴ προέφθανεν ὁ φιλόστοργος πατήρ, ὡς προβλέψας τοῦτο ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, νὰ διασώσῃ τοὺς παρηκόους μαθητὰς ἐκ τοῦ παγετοῦ καὶ τοῦ ἀναποφεύκτου θανάτου, διότι πυρὸς σημείου ποσῶς μὴ ὑπάρχοντος καὶ μηδενὸς ἐξ αὐτῶν φέροντος μεθ’ ἑαυτοῦ ἀναπτῆρα τινά, ὁ τῇ θέρμῃ τοῦ Πνεύματος πυρσὸς ἤδη χρηματίζων Ἅγιος Εὐθύμιος σωρείαν φρυγάνων συνάξας καὶ τούτοις ἐπιφυσήσας, ὤ τοῦ ὑπερφυεστάτου καὶ φρικτοῦ ἐγχειρήματος! πυρὰν ἀνῆψε παράδοξον λίαν, καθὼς οἱ ἴδιοι ἐκεῖνοι παραβάται μαθηταὶ ὡμολόγησαν ὕστερον.
Ποιμάνας λοιπὸν ὡς καλὸς ποιμὴν Ἅγιος Εὐθύμιος τὸ λογικὸν τοῦτο ποίμνιον εἰς διάστημα ἐτῶν δέκα τεσσάρων, μετὰ δε παρέλευσιν ἐνιαυτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο καθ’ οὓς ἀγνώριστος ὅλως διέμεινεν εἰς τοὺς οἰκείους αὐτοῦ, ὡς ἄλλος τις νέος Ἰωσήφ, ἀναγνωρίζεται εἰς τοὺς οἰκείους καὶ συγγενεῖς αὐτοῦ ὡς ἐκεῖνος καὶ αὐτὸς καὶ προσκαλεῖ αὐτοὺς πλησίον αὐτοῦ καὶ τοὺς φιλοφρονεῖ καὶ τόπον δι’ αὐτοὺς ἀγοράσας, διὰ μὲν τὰς γυναῖκας Μοναστήριον γυναικῶν συνιστᾷ καὶ ἱδρύει τὸ ἔτος ωπη’ (888), ἀπὸ πάσης ἀπόψεως καλῶς διατηρούμενον καὶ οὐδενὸς ὑστερούμενον, εἰς δὲ τοὺς ἄνδρας τὴν οἰκείαν ἐγχειρίζει διοίκησιν. Προσεκάλεσε δὲ εἰς ἀμφοτέρας τὰς εὐαγεῖς Μονὰς τὸν τότε Ἀρχιερέα τῆς Θεσσαλονίκης ἱερὸν Μεθόδιον, ὃστις ἐνεκαινίασε τοὺς ἱεροὺς αὐτῶν Ναούς, εἰς τοὺς ὁποίους ἐναποθέσας τίμια λείψανα Ἁγίων ἀφιέρωσεν ἀμφότερα τὰ ἱερὰ ταῦτα φροντιστήρια εἰς τὸν Ὕψιστον Θεόν.