Διαρρεύσαντος δὲ οὐχὶ καὶ πολλοῦ χρόνου τὴν μὲν διακυβέρνησιν τῆς τῶν Περιστερῶν ἱερᾶς Μονῆς ἐνεπιστεύθη εἰς τὸν διαληφθέντα Ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης ἱερὸν Μεθόδιον, τὴν δὲ διαποίμανσιν τοῦ τῶν γυναικῶν καὶ παρθένων ἱεροῦ Παρθενῶνος ἀνέθεσεν εἰς τὴν ὁμαίμονα ἀδελφὴν αὐτοῦ Εὐθυμίαν, ἐπονομασθεῖσαν ὡς φαίνεται οὕτω διὰ τοῦ ἁγίου καὶ μεγάλου ἀγγελικοῦ σχήματος, τὴν ὁποίαν καὶ κατήρτισε δεόντως ἵνα καταστῇ ἀξία τῆς ἡγουμενίας, αὐτὸς δὲ οὗτος τέλος, ἀπαλλαγεὶς τῆς μερίμνης ἀμφοτέρων τούτων τῶν ἱερῶν σκηνωμάτων, ἀνῆλθε καὶ πάλιν εἰς τὸν στῦλον εἰς τὸν ὁποῖον καὶ πρότερον ἠγωνίζετο. Ἀλλὰ ὡς πρότερον μὴ εὑρίσκων ἐν αὐτῷ τὴν ποθουμένην ἡσυχίαν, τὸ πέμπτον καὶ ὕστατον τὰ τοῦ Ἄθωνος ἀκρωτήρια καταλαμβάνει.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν Ἄθω ἔβλεπεν, ὅτι ὑπέρ ποτε ἄλλοτε διηνώχλει αὐτὸν ὁ ὑπὸ τῶν Μοναχῶν και μάλιστα ὁ ὑπὸ τῶν ἰδίων αὐτοῦ μαθητῶν θόρυβος, παρὰ τῶν ὁποίων ὡς ἄλλο τι βαρὺ φορτίον ἔσπευδε νὰ ἀπαλλαγῇ καταφεύγων καὶ πάλιν εἰς τὴν ἐρημίαν. Προγνωρίσας δὲ τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς αὐτοῦ καὶ θέλων, ἵνα ἐν ἀταραξίᾳ νοὸς καὶ ἄνευ τινὸς παρενοχλήσεως ἐκ τῶν ἀνθρώπων παραδώσῃ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ εἰς τὸν Πλάστην αὐτοῦ καὶ Δημιουργόν, προσεποιήθη ὅτι θέλει ἐπιτελέσει τὴν ἀνακομιδὴν τῶν λειψάνων τοῦ προτελευτήσαντος Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης ἱεροῦ Μεθοδίου· καλέσας ὅθεν κατὰ τὴν ἑβδόμην τοῦ μηνὸς Μαΐου πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἀδελφούς, ἵνα συνευφρανθῶσιν εἰς κοινὴν τράπεζαν, ἀπεχαιρέτησεν αὐτοὺς καὶ τῇ ἐπαύριον διαλαθὼν πάντας ἐπέβη λέμβου καὶ διεπέρασεν εἰς πλησίον κειμένην μικρὰν νῆσον, ἐπιλεγομένην Ἱεράν, παραλαβὼν μεθ’ ἑαυτοῦ μονώτατον, ἵνα τὸν ὑπηρετῇ, Γεώργιόν τινα Μοναχόν. Διαμείνας δὲ ἐκεῖ μέχρι τῆς δεκάτης τρίτης Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους ωϟδ’ (894) καὶ μικρόν τι νοσήσας ὡς ἄνθρωπος τόσον, ὅσον ὁ ἄνθρωπος ὑποπίπτει εἰς τὰ τῆς φύσεως ἰδιώματα, τῇ δεκάτῃ πέμπτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἀείμνηστος Εὐθύμιος, τοῦτο λαβὼν ἀνταπόδομα τῶν μακρῶν ἱδρώτων καὶ τῆς πολυχρονίου αὐτοῦ ἀσκήσεως, ἤτοι «τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι» (Φιλιπ. α’ 23), τὸν ὁποῖον καὶ ζῶν καὶ πολιτευόμενος ἐπόθει καὶ ὡς νεκρὸς ἐν βίῳ ἐδείκνυτο, θανατώσας πᾶσαν ἐπιθυμίαν καὶ εὐπάθειαν σαρκός, ἀντιστρατευομένην τῷ πνεύματι κατὰ τὸν οὐρανοβάμονα.