Προσετέθη λοιπὸν εἰς τοὺς πρὸ αὐτοῦ ἐκδημήσαντας Πατέρας προσθήκη μεγάλη ἀξιέραστος καὶ ἀξιαγάπητος, εἰς τοὺς Πατριάρχας ὡς ζηλώσας αὐτῶν τὸ ὁμότροπον, εἰς τοὺς Ἀποστόλους, ὡς τῆς διδασκαλίας αὐτῶν ἀκριβέστατος φύλαξ καὶ τηρητὴς καὶ τῆς πράξεως αὐτῶν συμμέτοχος, εἰς τοὺς Προφήτας ὡς διορατικώτατος ὑπάρξας καὶ προβλεπτικώτατος, εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς ὡς Ἱερεύς, εἰς τοὺς Διδασκάλους ὡς πρακτικώτατος καὶ θεωρητικώτατος διδάσκαλος, εἰς τοὺς Ὁσίους καὶ Δικαίους ὡς Ἅγιος καὶ ἀπολαμβάνει τὴν κληρονομίαν τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερον, γνωσθείσης τῆς πρὸς Κύριον ἐκδημίας καὶ κοιμήσεως αὐτοῦ, οἱ τῆς Μονῆς αὐτοῦ οἰκήτορες θείῳ πόθῳ φερόμενοι ἵνα καὶ μετὰ θάνατον ἔχωσιν, αὐτὸν φρουρὸν καὶ προστάτην καὶ ὑπερασπιστὴν ἀποκομίζουσι τὴν εἰκοστὴν δευτέραν Δεκεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους ωϟδ’ (894) τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον ἀπὸ τῆς νήσου διὰ Βλασίου Ἱερομονάχου καὶ Παύλου Μοναχοῦ, ἀποθέντες αὐτὸ ἐν ξυλίνῃ λάρνακι σῷον καὶ ἀκέραιον καὶ ὅλως ἄρτιον εὑρεθέν, ὡς νὰ ἔβλεπον αὐτὸν τελευτήσαντα κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν. Ἡ δὲ τοῦ ἱεροῦ σκήνους μετακομιδὴ ἐγένετο εἰς τὴν τῶν Θεσσαλονικέων ἱερὰν Μητρόπολιν τὴν δεκάτην τρίτην Ἰανουαρίου τοῦ ἑπομένου ἔτους τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ, ἤτοι τῷ ωϟε’ (895), μέχρι δὲ τῆς ἡμέρας κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπεκόμισαν τὸ τίμιον λείψανον ἐκ τῆς νήσου οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἁγίου, ἔμεινε τοῦτο ἀνέπαφον εἰς τὸ σπήλαιον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐτέθη τὸ πρῶτον, ὅτε ἐξεδήμησε, πρὸς Κύριον.
Φέρεται λοιπὸν ὁ τρισμακάριος καὶ τρισόλβιος Εὐθύμιος διὰ χειρῶν Ἀρχιερέων μυριζόμενος. Μετακομίζεται ἐκ τῆς ἱερᾶς νήσου δι᾽ ὕμνων καὶ ᾠδῶν παραπεμπόμενος καὶ εἰς ὤμους Μοναχῶν ἀνακλινόμενος. Ὑπὸ δήμων Ἀσκητῶν ἐπευφημούμενος καὶ ἱερῶν Κληρικῶν προπομπῇ τιμώμενος καὶ λαοῦ εὐσεβοῦς καὶ θεοφιλῶν γυναικῶν κηροφανείαις καταπυρσευόμενος καὶ ἐναποτίθεται ἐν λάρνακι, εἰς τὴν ἱερὰν καὶ περίβλεπτον Μητρόπολιν τῶν Θεσσαλονικέων πρὸς δόξαν καὶ αἶνον τοῦ ἐν Ἁγίοις ὑμνουμὲνου Θεοῦ.