μέ τινα μαθητὴν τὴν κλῆσιν Παχώμιον καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ πλησίον ὄρος διὰ νὰ ἴδωσι κελλία τινά, τὰ ὁποῖα ἔκτιζον ἐκεῖ διὰ νὰ κατοικοῦν ὅσοι ἐπροτίμων τὴν ἀναχώρησιν. Ἔτυχε δὲ ἐκεῖ τράγος τις ὑπὲρ φύσιν πολλὰ μεγάλος, τὸν ὁποῖον ἰδόντες οἱ Μοναχοί, οἵτινες ἐπῆγαν μὲ τὸν Ἅγιον, ὠρέχθησαν αὐτὸν καὶ ἐμελέτων νὰ τὸν κυνηγήσωσιν, διὰ νὰ κάμουν ἀσκὸν τὸ δέρμα του. Ὁ δὲ Ἅγιος, ὡς προορατικός, γνωρίσας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, ἐφώνησεν ἕνα τὴν κλῆσιν Σάββαν καὶ τοῦ λέγει· «Ὕπαγε νὰ φέρῃς ἐδῶ ἐκεῖνον τὸν τράγον». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Καὶ ἐὰν φύγῃ, πῶς νὰ τὸν φέρω, ἀφοῦ εἶναι ἄγριος;». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Ὕπαγε καὶ εἰπέ του τὸν λόγον μου καὶ ἔρχεται πάραυτα». Τότε στραφεὶς πρὸς τοὺς ἄλλους τοὺς ἠρώτα ἐὰν ἦτο τὸ δέρμα τοῦ τράγου χρήσιμον, οἱ δὲ εἷπον· «Ναί, εἶναι πολὺ καλὸν καὶ χρήσιμον, διὰ τοῦτο ἀπὸ ὥραν πολὺν μελετῶμεν, ἐὰν δυνηθῶμεν, νὰ τὸν θηρεύσωμεν». Τότε ἦλθεν ὁ Σάββας καὶ τὸν ἠκολούθει ὁ τράγος ὡς ἥμερος ὁ δὲ Ἅγιος δεικνύων καὶ πρὸς τὰ ἄλογα ζῷα τὸ φιλάγαθον, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ὕπαγε, βόσκου κατὰ τὸ σύνηθες» καὶ οὕτως ἐδίδαξε τοὺς Μοναχούς, ὄχι μόνον συμπάθειαν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκκοπὴν τοῦ θελήματος.

Εἰς ἐκεῖνο τὸ ὄρος εἰς τὸ ὁποῖον ἠσκήτευεν ὁ Ἰωαννίκιος, ἦτο καὶ ἄλλος Ἀναχωρητής, Γουρίας ὀνόματι, ὅστις ἐνομίζετο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἐναρετώτατος· οὗτος λοιπὸν βλέπων τὸν μέγαν Ἰωαννίκιον, ὅτι τὸν ἐπερίσσευεν εἰς ὅλα, ἐφθόνησε περισσότερον καὶ τόσον τὸν ἐκυρίευσεν ὁ πατὴρ τοῦ φθόνου, ὥστε καὶ εἰς φόνον ὥρμησεν ὁ ἀνόητος καὶ ἀκούσατε μελετῶν εἰς τὴν διάνοιαν αὐτοῦ ὁ παγκάκιστος Γουρίας, πῶς νὰ φονεύσῃ τὸν Ὅσιον, χωρὶς νὰ τὸν ἐννοήσουν οἱ ἄνθρωποι, ἔβαλε βουλὴν νὰ τὸν ποτίσῃ δηλητήριον· προσποιούμενος λοιπὸν ὅτι ἤθελε νὰ μιμῆται τὴν ἀρετὴν ἐκείνου, ἐπῆγεν εἰς τὸ κελλίον του, ὁ δὲ Ὅσιος τὸν ὑπεδέχθη ὡς ἀπονήρευτος καὶ ἔκαμαν ὁμοῦ ἡμέρας πολλάς, ἕως οὗ εὖρεν ὁ ὑποκριτὴς τῆς ἀρετῆς καιρὸν ἐπιτήδειον νὰ τελέσῃ τὸ μελετώμενον· ποτίσας λοιπὸν αὐτὸν τῆς ἐπιβουλῆς τὸ ποτήριον, ᾐσθάνετο ὁ Ἅγιος εἰς τὰ ἐντόσθια αὐτοῦ πολλὰς ὀδύνας, ὅμως ὁ Παντοδύναμος Θεὸς δὲν τὸν ἀφῆκεν ἐπὶ πολλὴν ὥραν νὰ τὸν κυριεύσῃ τὸ δηλητήριον, ἀλλ’ ἔστειλε τὸν Ἅγιον Εὐστάθιον ἐν ὁράματι καὶ τὸν ἐθεράπευσε, δίδων εἰς αὐτὸν τελείαν ὑγείαν ὡς πρότερον· διὰ δὲ τὴν εὐεργεσίαν ταύτην ἔκτισεν ὕστερον ὁ Ὅσιος Ἐκκλησίαν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου, ἥτις ἕως τὴν σήμερον φαίνεται, ἀπὸ τότε δὲ ἔλαβεν ἔτι μεγαλυτέραν χάριν ὁ Ὅσιος, νὰ τελῇ εἰς τὸ πεῖσμα τοῦ Γουρία θαυμάσια.