Τοῦτον δὲ τὸν πειβασμὸν τοῦ ἐπροφήτευσαν ἐκεῖνοι οἱ δύο Ὅσιοι, οἵτινες τοῦ ἔδωσαν τὸ τρίχινον, καθὼς εἶπομεν. Ἦτο δὲ τότε ὁ Ἅγιος πολὺ γέρων καὶ ἀδύνατος ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως· κτίσας δὲ κελλίον εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἀντιδίου, ἡσύχαζεν εἰς αὐτό· ὅταν δὲ ἐπήγαινεν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καμμίαν φοράν, τὸν ἔβλεπον ὅσοι ἤθελεν ἐκεῖνος καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἦτο ἀφανής.
Κατὰ τὸ τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ εὐσεβεστάτου Μιχαὴλ τοῦ Γ’, γνωρίσας ἀπὸ θείαν Χάριν την τελευτὴν τοῦ Ἁγίου ὁ Πατριάρχης Μεθόδιος, ἐπῆγε νὰ λάβῃ τὴν τελευταίαν εὐλογίαν. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐχαιρέτησεν ὁ εἷς τὸν ἄλλον καὶ συνωμίλησαν ὥραν πολλὴν εὐφρανθέντες τῷ Πνεύματι, ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς Χριστιανούς, Κληρικοὺς καὶ Μοναχούς, ὅσοι ἔτυχαν καὶ τοὺς παρήγγειλε νὰ φυλάττουν ἀκριβῶς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, νὰ εὐλαβοῦνται τὸν Ἀρχιερέα καὶ νὰ ἔχουν μεταξύ των τὴν κατὰ Θεὸν ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν. Ἔπειτα λέγει πρὸς τὸν Μεθόδιον· «Ἐγὼ μὲν ὑπάγω μετὰ δύο ἡμέρας, σὺ δὲ ἔρχεσαι εἰς ὀλίγον χρόνον νὰ μὲ εὕρῃς καθὼς ὁ Δεσπότης προώρισεν». Αὐτὰ δὲ τὰ ὁποῖα προεῖπεν ὁ θαυμάσιος ἔγιναν· καὶ αὐτὸς μὲν τὴν τρίτην ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶχε τέσσαρας ὁ Νοέμβριος, ἀπῆλθε πρὸς τὸν ποθούμενον ἐν ἔτει ωμε’ (845) [6] ὁ δὲ λαμπρῶς ἐκλάμψας εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μεθόδιος, ὀκτὼ μόνον μῆνας μετὰ τὴν τοῦ Ὁσίου τελείωσιν, τῇ δεκάτῃ τετάρτῃ τοῦ Ἰουνίου ἐκοιμήθη καὶ οὗτος ὁ τρισμακάριος [7]. Κατὰ τὴν ὥραν δὲ ὅπου ἀνεπαύθη ὁ μέγας οὗτος Ἰωαννίκιος εἶδον οἱ Μοναχοὶ τοῦ Ὀλύμπου στῦλον πύρινον, τοῦ ὁποίου ἐπροπορεύοντο Ἄγγελοι, οἵτινες ἤνοιγον τοῦ Παραδείσου τὰς πύλας, εἰς ὃν εἰσῆλθεν ὁ Ἅγιος καὶ προσεκύνησε τὴν Παναγίαν Τριάδα ἀγαλλιώμενος· τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ καὶ πανσεβάσμιον λείψανον ἐνεταφίασεν εὐλαβῶς ὁ Πατριάρχης μετὰ τῶν παρευρεθέντων ἐκεῖ Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, ἐτέλεσε δὲ τοῦτο καὶ μετὰ θάνατον θαύματα, παραλύτους ἰάτρευσε, δαιμόνια ἐξέβαλε καὶ ἄλλα σημεῖα καὶ τέρατα ἐποίησεν. Εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.