Ὅθεν ὡς φρόνιμος τὸ ἐγνώρισε καὶ ἐπιστρέψας εἰς τὴν οἰκίαν του ἐγκρατεύετο πάλιν εὐχόμενος, ὡπλίζετο δὲ κατὰ τῶν δαιμόνων, ὥσπερ τὸ πρότερον, τοιαῦτα κατὰ διάνοιαν λέγων· «Ἐὰν ἔδειξα εἰς τοὺς σωματικοὺς ἐχθροὺς ἀνδρείαν καὶ δύναμιν, διατί νὰ μὴ πολεμήσω καὶ τοὺς ἀοράτους δαίμονας γενναιότερα;». Ταῦτα μελετῶν ἐλυπεῖτο, ὅτι ἐζημιώθη τόσα ἔτη, μὴ ἐργασθεὶς διὰ τὸν Δεσπότην Χριστὸν ἐκ νεότητος, ἀλλὰ ἐκινδύνευε τὴν ζωὴν διὰ τιμὴν πρόσκαιρον, καὶ ηὔχετο ταῦτα πρὸς τὸν οὐράνιον Βασιλέα, λέγων· «Συγχώρησόν μοι, εὔσπλαγχνε Κύριε, τὰ πρότερα καὶ ὑπόσχομαι νὰ μὴ φροντίσω διὰ τὸ σῶμα πλέον ἀπὸ τὴν σήμερον, ἀλλὰ νὰ τὸ ὑποτάξω τῷ Πνεύματι, καὶ νὰ δουλεύω κἂν τώρα καὶ ἔμπροσθεν τῆς Βασιλείας σου ὅσον δύναμαι».

Ταῦτα εὐχόμενος καὶ βλέπων τὸν Ὄλυμπον ὠρέχθη, τὴν ἡσυχίαν καὶ τὸ ἐρημικὸν αὐτοῦ. Ὅθεν ἀπεφάσισε νὰ διέλθῃ τὸν ἐπίλοιπον καιρὸν τῆς ζωῆς του εἰς αὐτὸν ἡσυχάζων. Μεταβὰς δὲ πρότερον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, προσεκύνησεν ὅλους τοὺς ἐκεῖ Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ ἀποχαιρετήσας αὐτοὺς καταφρονεῖ τιμὴν πρόσκαιρον, ἀπαρνεῖται πατέρα, μητέρα καὶ ὅλην του τὴν συγγένειαν, καταλιμπάνει πλοῦτον καὶ τὰ λοιπὰ τῆς σαρκὸς ποθητά, διὰ τὸν πόθον τῆς οὐρανίου μακαριότητος, καὶ ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν μετέβη εἰς τὴν Μονὴν τῶν Αὐγάρων [3], ἐξομολογηθεὶς δὲ εἰς τὸν Καθηγούμενον ταύτης Γρηγόριον, τὸν συνεβούλευσεν ἐκεῖνος νὰ μὴ ὑπάγῃ τότε παρευθὺς εἰς τὴν ἄσκησιν, ἐὰν δὲν ὑπομείνῃ καιρόν τινα μὲ συνοδείαν Μοναχῶν πρότερον, νὰ μάθῃ τὰς τάξεις, τὴν ὑπακοὴν καὶ τὴν ταπείνωσιν καὶ νὰ συνειθίσῃ τοὺς πολέμους τοῦ δαίμονος, διὰ νὰ μὴ ζημιωθῇ ὡς ἀπαίδευτος. Ταύτην τὴν καλὴν συμβουλὴν ἀκούσας ὁ Ἰωαννίκιος, ἀπῆλθεν εἰς τοῦ Ἀντιδίου τὸ Μοναστήριον καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ δύο ἔτη, μανθάνων ψαλμοὺς πεντήκοντα ἀπὸ τὸ ψαλτήριον καὶ πᾶσαν ἄλλην τῆς μοναχικῆς παλαίστρας ἀκρίβειαν.

Ἔχων ὅμως πόθον πρὸς τὴν ἡσυχίαν ἀμέτρητον, ἔλαβε μετὰ ταῦτα ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς συγχώρησιν καὶ ἀνεχώρησε, φθάσας δὲ εἰς τὸ ποθούμενον αὐτοῦ ὄρος, ἐδέετο τοῦ Θεοῦ, ὅλην τὴν ἑβδομάδα νῆστις, νὰ τοῦ φανερώσῃ ὁδηγόν τινα ἀπλανῆ καὶ ἐνάρετον, διὰ νὰ δυνηθῇ διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ εὕρῃ τὴν σωτηρίαν του. Τὴν δὲ ἑβδόμην ἡμέραν ἀκούει φωνὴν ὁ νέος οὗτος Μωϋσῆς οὐρανόθεν, ἥτις τοῦ εἶπε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ ἐσώτερον μέρος τοῦ ὄρους, διὰ νὰ εὕρῃ τὸ ποθούμενον.