Ταῦτα ἀκούσας ὁ μέγας, μεγάλως ἐθαύμασε, τὸ προορατικὸν τοῦ ἀνδρὸς ἐκπληττόμενος καὶ πίπτων εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀσκητοῦ ἐζήτει τὴν τῶν ἀγνοημάτων συγχώρησιν, ὑποσχόμενος νὰ προσκυνῇ εὐσεβῶς εἰς τὸ μέλλον τὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Εἰκόνας μὲ μεγάλην εὐλάβειαν. Ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην λοιπὸν ἠλλοιώθη θαυμασίαν ἀλλοίωσιν καὶ ἐκοιμᾶτο κατὰ γῆς, ἐποίει μετανοίας ἀγρυπνῶν τὸ πλεῖστον τῆς νυκτός, προσηύχετο μετὰ δακρύων, διὰ νὰ τοῦ συγχωρήσῃ ὁ Κύριος ὅσα τοῦ ἔπταισεν ἐξ ἀγνοίας τὸ πρότερον, καὶ ἐνήστευε καθ’ ἑκάστην ἐγκρατευόμενος, ὅταν δὲ ἐλάμβανεν ἀνάγκην νὰ συνδειπνήσῃ μὲ φίλους του, ἔτρωγε μὲν ἀπὸ τὰ φαγητά, διὰ νὰ μὴ γνωρίζεται ἡ ἀρετή του, ἀλλὰ τόσον ὀλίγον ἐγεύετο, ὅσον μόνον νὰ φαίνεται ὅτι δὲν ἐνήστευε, καὶ εἰς τοιαύτην διαγωγὴν διῆλθεν ἔτη ἕξ.
Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐπολέμουν τὴν Θρᾴκην οἱ Βούλγαροι, ὁ δὲ βασιλεὺς τῶν Χριστιανῶν, κηρύξας τὸν πόλεμον, ἐξεστράτευσε κατ’ αὐτῶν ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν μέγαν Ἰωαννίκιον, ὁμοῦ μὲ τοὺς λοιποὺς ἀνδρείους. Καὶ ὅταν εἶδεν ὁ μέγας ἀριστεὺς Ἰωαντίκιος, ὅτι ἐνικῶντο οἱ Χριστιανοὶ καὶ ἐγέμισαν ἀπὸ τοὺς πεφονευμένους αἱ φάραγγες, ἔδραμεν ὡς ἀλλος Δαβὶδ μυριάδας τῶν ἀλλοφύλων φονεύων, καὶ τόσην ἀνδρείαν ἔδειξεν εἰς αὐτὴν τὴν μάχην, ὥστε ἔστρεψαν ὀπίσω οἱ πρῴην διώκοντες Βούλγαροι καὶ τοὺς κατέκοπτον ἐλεεινῶς οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν διωκόμενοι. Ἀπηλευθέρωσε δὲ ἀπὸ τὰς χεῖρας, τῶν ἐχθρῶν καὶ μεγάλον τινὰ ἀρχοντα ὁ Ἅγιος, τὸν ὁποῖον εἶχον δεδεμένον καὶ ἔτρεχον σπουδαίως νὰ τὸν κρατήσουν αἱχμάλωτον. Τὴν τοιαύτην ἀνάγκην βλέπων ὁ Ἅγιος ἐκτύπησεν εἰς τὸ μέσον τῶν ἐχθρῶν, καὶ ἄλλους μὲν ἐθανάτωσεν, ἄλλους δὲ ἐπλήγωσεν· ὅθεν ἔφυγαν ἔμφοβοι, λύσσας δὲ αὐτὸς τὸν αἰχμάλωτον τὸν ἀπέστειλεν εἰς τὸν βασιλέα χαίροντα. Ἰδὼν δὲ οὗτος τοιαύτην ἀνδρείαν εἰς τὸν Ἰωαννίκιον, τὸν ἐπῄνεσε καὶ τοῦ ἔδωσε μέγα δῶρον. Αὐτὸς δὲ πάλιν, διὰ νὰ μὴ φανῇ πρὸς τὸν εὐεργέτην ἀχάριστος, ἔδραμεν εἰς ἀνδρεῖον τινὰ Βούλγαρον, ὅστις ἱστάμενος εἰς στενόν τινα τόπον ἐφόνευε πολλοὺς Χριστιανούς, ὡς δυνατὸς καὶ ἀκαταγώνιστος, καὶ κόψας τὴν κεφαλὴν ἐκείνου, ὅστις ἐθανάτωσε τόσους Χριστιανούς, τὴν ἔδωκε τοῦ βασιλέως δῶρον πολύτιμον.
Αὐτὰ τὰ πρὸς τοὺς ὁρατοὺς ἐχθροὺς ἀγωνίσματα ἦσαν προεικονίσματα κατὰ τῶν ἀοράτων δαιμόνων, τὰ ὁποῖα ἔμελλε νὰ τελέσῃ ὁ γενναῖος Ἰωαννίκιος ὕστερα.