Τῇ ΚΗ’ (28ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ὁμολογητοῦ καὶ Μάρτυρος ΣΤΕΦΑΝΟΥ τοῦ Νέου.

Μεθ’ ἡμέρας τινὰς ἐγνώρισεν ὁ θεῖος Στέφανος ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι ἐπλησίαζεν ἡ τελευτή του, καὶ λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα, ἥτις τὸν ἔτρεφεν· «Εὐχαριστῶ σοι διὰ τὸν κόπον ὅπου ἔλαβες τόσας ἡμέρας, νὰ μοῦ φέρῃς τροφήν· ὁ Θεὸς νὰ ἀνταμείψῃ τὴν καλήν σου προαίρεσιν καὶ νὰ σοῦ ἀνταποδώσῃ μισθὸν πολυπλάσιον· ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς μὴ μοῦ φέρῃς πλέον τίποτε, ἕως ἡμέρας τεσσαράκοντα, ὅτι ὁ καιρὸς τῆς ἀναπαύσεώς μου ἐπλησίασε· δι’ αὐτὸ θέλω νὰ νηστεύσω ὀλίγον καιρὸν κατὰ δύναμιν». Ἡ δὲ φιλόξενος ἐκείνη γυνὴ ὑπήκουσεν· ὅλας λοιπὸν αὐτὰς τὰς τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ νύκτας δὲν ἔπαυεν ὁ Ἅγιος νὰ διδάσκῃ τοὺς ἀδελφοὺς τὰ σωτήρια λόγια· ἀλλὰ καί τινες λαϊκοὶ εὐλαβεῖς τῆς πόλεως ἐνεδύοντο ράσα καὶ ἐπήγαινον κρυφίως διὰ νὰ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν του καὶ νὰ λαμβάνουν τὴν εὐλογίαν του. Μετὰ τριάκοντα ὀκτὼ ἡμέρας προσεκάλεσε τὴν φιλόξενον ἐκείνην, καὶ τῆς λέγει εἰς ἐπήκοον τῶν Πατέρων· «Ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ νὰ σοῦ ἀνταποδώσῃ τὸν μισθὸν πολυπλάσιον διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τὴν ὁποίαν μοῦ ἔκαμες ὡς ἀληθὴς αὐτοῦ μαθήτρια, ἐπειδὴ Ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὅστις ποτίσῃ ξένον καὶ πένητα διὰ ποτηρίου ὕδατος, νὰ μὴ χάσῃ τὸ ἀνταπόδομα· καὶ ὅστις δεχθῇ δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου, νὰ λάβῃ καὶ αὐτὸς δικαίου μίσθωμα· ὅτι ὅσην εὐεργεσίαν ἔκαμες πρὸς ἐμέ, εἰς ἐκεῖνον τὸν Δεσπότην τὴν ἔκαμες, κατὰ τὸν λόγον του: «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’ 40). Σήμερον λοιπὸν ὁ μισθὸς τῆς προθέσεώς σου εἰς ἐμὲ ἐτελειώθη, εὔχομαι δὲ νὰ ἀπολαύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεὸν αἰώνια· λάβε δὲ πάλιν καὶ τὰς ἱερὰς αὐτὰς Εἰκόνας, τὰς ὁποίας μοῦ ἔδωκες, διὰ νὰ σὲ φυλάττωσιν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην ἀπὸ κάθε πονηρὸν συναπάντημα, εἰς δὲ τὴν μέλλουσαν νὰ σὲ ἀξιώσῃ ἡ χάρις αὐτῶν νὰ ὑπάγῃς εἰς τὸν Παράδεισον».

Ταῦτα εἰπὼν ἀνεστέναξεν ἐκ βάθους καρδίας ὁ Ὅσιος λέγων· «Αὔριον ἀπέρχομαι ἀπὸ τοῦτον τὸν κόσμον καὶ ὑπάγω εἰς τὸν οὐράνιον Αὐτοκράτορα». Ἡ δὲ γυνὴ κλαύσασα πικρῶς καὶ ἀποχαιρετήσασα διὰ τελευταίαν φορὰν τὸν Ὅσιον ἔλαβε τὰς ἱερὰς Εἰκόνας καὶ μετὰ τὴν προσήκουσαν συγχώρησιν ἀνεχώρησεν· ὁ δὲ θεόπνευστος Στέφανος προσέταξεν ὅλους τοὺς Πατέρας νὰ κάμουν ἀγρυπνίαν ὁλονύκτιον ὑμνολογοῦντες τὸν Κύριον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτος εἶναι ὁ Πατριάρχης Γερμανὸς Αʹ πατριαρχεύσας τὸ 714-730. Ἐξωρίσθη ὑπὸ τοῦ Ἰσαύρου, δι’ ὃ καὶ Ὁμολογητὴς ἀπεκλήθη. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν ιβʹ (12ην) Μαΐου (βλέπε Τόμον Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[2] Βλέπε περὶ τοῦ θαύματος τούτου καὶ ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ (βλέπε Τόμον Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[3] Βλέπε ἡμέτερον «Μέγαν Συναξαριστὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τόμ. ΙΓʹ «Συναξαριστὴς Τριῳδίου».

[4] Ὁ Ὅσιος οὗτος Αὐξέντιος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408-450), ἡ δὲ μνήμη αὐτοῦ τιμᾶται τὴν ιδʹ (14ην) Φεβρουαρίου (βλέπε εἰς Τόμον Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[5] Οὕτως ἴσως ὠνομάζει τὴν νοτίως τῆς Μ. Ἀσίας θάλασσαν.

[6] Κωνσταντῖνος Εʹ ὁ Κοπρώνυμος (741-775) καὶ ὁ τούτου υἱὸς Λέων Δʹ ὁ Χάζαρος (775-780). Τοῦτον ὁ πατήρ του Κωνσταντῖνος Εʹ εἶχεν ἀνακηρύξει συμβασιλέα ἀπὸ τοῦ πρώτου ἔτους τῆς ἡλικίας του (751) διὸ καὶ ὁ χαιρετισμὸς ἀπευθύνεται ἀπὸ μέρους τῶν δύο συμβασιλέων. Τοῦ Λέοντος Δʹ σύζυγος ὑπῆρξεν ἡ Εἰρήνη ἡ μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ συγκαλέσασα τὴν Ἁγίαν Ζʹ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἐν ἔτει 787 καὶ ἀναστηλώσασα τὴν Ὀρθοδοξίαν. Περὶ τῶν συμβάντων κατὰ τὴν περίοδον τῆς Εἰκονομαχίας βλέπε γενικώτερον εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τόμ. ΙΓʹ «Συναξαριστὴς Τριῳδίου».

[7] Συρογενής· γεννηθεὶς ἐκ Σύρων, δηλαδὴ ἀλλόφυλος. Βιτάλιος· ζωντανός, ζωώδης.

[8] «Καὶ εἶπεν Ἠλιού· οὐ διαστρέφω τὸν Ἰσραήλ ὅτι ἀλλ’ ἢ σὺ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου» (Γʹ Βασιλ. ιηʹ 18).

[9] «Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ψαλμ. βʹ 1-2).