Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον στρατιώτης τις, ὀνόματι Στέφανος, τὸ γένος Ἁρμένιος, ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Εὐρώπης, ἦτο ἡμίξηρος, ἤτοι ὁ ἥμισυς παραλυτικὸς καὶ ἔκυπτεν εἰς τὴν γῆν, μὴ δυνάμενος οὐδόλως νὰ σηκώνῃ τὴν κεφαλήν· ἀκούσας δὲ οὗτος τὰ θαύματα τοῦ Ὁσίου, μετέβη εἰς τὴν νῆσον καὶ πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἐζήτει τὴν ἴασιν. Ὁ δὲ ὡς δοῦλος τοῦ Θεοῦ γνήσιος δὲν ὤκνησε εἰς τὸ νὰ προσφέρῃ τὸ ζητούμενον· ὅθεν λέγει εἰς τὸν πάσχοντα· «Προσκύνησον τὴν Εἰκόνα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ἁγίας αὐτοῦ Μητρὸς νὰ λάβῃς τὴν ἴασιν»· οὕτω δὲ ποιήσας εὐθὺς ἐθεραπεύθη ὅταν δὲ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν βάσιν του, τὸν ἠρώτων οἱ ἄλλοι στρατιῶται τί ἔκαμε καὶ ἐθεραπεύθη. Ὁ δὲ ἔλεγεν ὅτι εἷς Μοναχός, ὀνόματι Στέφανος, ὅστις εἶναι εἰς Προικόννησον, μοῦ ἔδειξε δύο Εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, τὰς ὁποίας, ὡς προσεκύνησα, ἠνωρθώθην. Οἱ δὲ βλάσφημοι ἐκεῖνοι καὶ μιαροὶ διέβαλον τὸ θαῦμα εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς Θρᾴκης, ὅστις ἔγραψεν εὐθὺς εἰς τὸν βασιλέα, ἐξαποστείλας πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν ἰαθέντα Στέφανον.

Ἀκούσας ὁ τύραννος ἀπὸ τὸν Στέφανον τὸν τρόπον τῆς ἰατρείας δὲν ἐπίστευσεν, ἀλλὰ ἀσύνετος ὢν παρέμεινεν εἰς τὴν ἀπιστίαν, ἠρώτα δὲ τὸν ἰατρευθέντα ἐὰν προσεκύνει ἀκόμη τὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα τοῦ ἔδειξεν ὁ Στέφανος· αὐτὸς δὲ ὁ ἀχάριστος εἶπεν, ὅτι πολὺ μετενόησε δι’ αὐτὸ ὅπου ἔκαμε, μάλιστα δὲ καὶ ἀνεθεμάτισε τὰς ἁγίας Εἰκόνας ὁ μιαρώτατος. Τότε ὁ τύραννος ἐχάρη καί, θέλων νὰ τὸν ἀνταμείψῃ, τὸν ἔκαμε κεντυρίωνα ἤτοι νὰ ὁρίζῃ ἑκατὸν στρατιώτας. Ἀλλ’ ἡ θεία δίκη τὸν ἄδικον δικαίως ἐτιμώρησεν ὡς ἀχάριστον· καὶ εὐθὺς ὡς κατῆλθεν ἀπὸ τὰ βασίλεια καὶ ἀνῆλθεν ἐπὶ τοῦ ἵππου του, ἐξηγριώθη ὁ ἵππος καὶ ρίπτων αὐτὸν χαμαὶ τὸν ἐλάκτισε τόσον, ἕως οὗ ἐξέψυξεν ὁ ἄθλιος. Ὁ δὲ τύραννος ἔστειλε καὶ ἔφεραν ἀπὸ τὴν ἐξορίαν τὸν Ἅγιον καὶ τὸν ἔβαλεν εἰς σκοτεινὴν φυλακὴν δεδεμένον χεῖρας καὶ πόδας μὲ ἅλυσον. Μεθ’ ἡμέρας τινάς, καθίσας ὁ βασιλεὺς εἰς τόπον τινά, ὅστις ὠνομάζετο Φάρος, προστάσσει νὰ φέρωσι τὸν Ἅγιον. Ὁ δὲ μακάριος Στέφανος ἐζήτησεν ἀπὸ Χριστιανόν τινα Ὀρθόδοξον ἓν νόμισμα, ἤτοι ἀργύριον ὅπερ ἴσχυε τὸν καιρὸν ἐκεῖνον καὶ εἶχε τετυπωμένον ἐπ’ αὐτοῦ τὸ ὁμοίωμα τοῦ βασιλέως· τοῦτο ἔκρυψεν εἰς τὸ κουκούλιόν του ὁ Ὅσιος καὶ ὅταν τὸν ἔφεραν, ἐφώναξεν ὡς δαιμονιζόμενος ὁ τύραννος λέγων· «Ὤ τῆς συμφορᾶς! ἴδετε τὸν κακότροπον αὐτὸν ἄνθρωπον, ὅστις μὲ ὑβρίζει· ἐγὼ τὸν ἐξώρισα, διὰ νὰ παύσῃ τὰς κακουργίας του, ἀλλ’ αὐτὸς ἐδίδασκε καὶ ἐκεῖ τὸν λαὸν νὰ προσκυνῶσι τὰ εἴδωλα».