Ὁ δὲ Ἅγιος ἐσιώπα, κλίνων πρὸς τὴν γῆν τὸ πρόσωπον. Ὅθεν θυμωθεὶς ὁ τύραννος λέγει· «Μιαρὰ κεφαλή, διατί δὲν ἀποκρίνεσαι;». Τότε ὁ Ἅγιος εἶπεν· «Ἐὰν θέλῃς νὰ μὲ κατακρίνῃς χωρὶς ἐξέτασιν, θανάτωσέ με ταχέως, ὡς βούλεσαι· εἰ δὲ καὶ ὁρίζεις νὰ ἀποκρίνωμαι, συγκέρασον τὸν θυμόν σου μὲ τὴν πραότητα καὶ ἄκουσον μακροθύμως νὰ ἀποκρίνωμαι». Λέγει ὁ τύραννος· «Εἰπέ μου ποίους ὅρους τῶν Πατέρων παρέβημεν καὶ μᾶς ὀνομάζεις αἱρετικούς;». Ἀποκρίνεται ὁ Ἅγιος· «Διατί ἀφῃρέσατε παρανόμως τὰς ἁγίας Εἰκόνας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, τὰς ὁποίας οἱ Ἅγιοι Πατέρες προσέταξαν νὰ προσκυνῶμεν, διὰ νὰ ἁγιαζώμεθα διὰ μέσου των;». Λέγει ὁ τύραννος· «Ποίαν σχέσιν ἔχουν οἱ Ἅγιοι μὲ τὰ εἴδωλα;». Ἀποκρίνεται ὁ Ἅγιος· «Ἡ πρὸς τὴν Εἰκόνα προσφερομένη τιμὴ διαβαίνει εἰς τὸ πρωτότυπον, καθὼς εἶπεν ὁ Μέγας Βασίλειος». Λέγει ὁ βασιλεύς· «Δίκαιον λοιπὸν εἶναι νὰ ἱστορῶμεν ἡμεῖς μὲ αἰσθητὰ χρώματα τὰ δυσθεώρητα, ἀκατάληπτα καὶ ἄρρητα ὕψη τῆς θεότητος, τὰ ὁποῖα δὲν δύναται νὰ ἐννοήσῃ τις, καθὼς λέγει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος;». Ἀποκρίνεται ὁ Ἅγιος· «Δὲν ζωγραφίζεται ἡ ἄϋλος καὶ ἀκατάληπτος φύσις τῆς Θεότητος, τῆς ὁποίας τὸ εἶδος οὔτε κἂν δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν, ἀλλὰ τὸν Χριστὸν εἰκονίζομεν κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην μορφήν, τὴν ὁποίαν κατεδέχθη νὰ ἐνδυθῇ διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ τὴν ὁποίαν ἐψηλάφησαν οἱ Ἀπόστολοι· εἰς τί ἁμαρτάνομεν λοιπόν, προσκυνοῦντες τὴν Εἰκόνα τῆς μορφῆς του, διὰ τὴν πρὸς αὐτὸν εὐλάβειαν; Σεῖς δὲ ὅπου ἐτολμήσατε νὰ ὀνομάσητε τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἴσην πρὸς τὸ εἴδωλον τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Θεοτόκου, ἴσην πρὸς τὸν εἴδωλον τῆς Ἀρτέμιδος, οὐαί σας, διότι ἐφθάσατε καὶ νὰ πατήσετε καὶ νὰ καύσετε αὐτάς». Ὀργισθεὶς τότε ὁ τύραννος λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Τυφλὲ εἰς τὸν νοῦν καὶ ἀληθῶς ἀμνημόνευτε, τὸν Χριστὸν ἐπατήσαμεν ἡμεῖς ἢ σανίδας;».

Τότε ὁ τῆς ἀληθείας Ὁμολογητὴς Ἅγιος Στέφανος, διὰ νὰ κάμῃ τὸν βασιλέα νὰ ἐννοήσῃ τὴν μωρίαν του, ἠθέλησε νὰ τὸν πληγώσῃ μὲ τὸ ξίφος του καὶ λαμβάνων εἰς τὴν χεῖρα τὸ νόμισμα, ὅπερ εἶχε κεκρυμμένον εἰς τὸ κουκούλιον, τὸ ἔδειξεν εἰς αὐτὸν λέγων· «Τίνος εἶναι ἡ εἰκὼν αὕτη;». Λέγει ὁ τύραννος· «Ἰδική μου». Ἐρωτᾷ τότε ὁ Ἅγιος· «Ἐὰν πατήσῃ τις τὴν εἰκόνα σου ταύτην, πρέπει νὰ παιδεύεται;». Τότε οἱ παρεστῶτες ἀπεκρίθησαν· «Ναὶ πρέπον εἶναι νὰ τιμωρηθῇ ὁ τοιοῦτος, ἐπειδὴ τὸν βασιλικὸν χαρακτῆρα κατεπάτησεν».