Εἷς δὲ ἐκ τῶν φυλάκων αὐτοῦ εἶπεν εἰς τὴν γυναῖκά του τὴν ὑπόθεσιν, ὅτι ἐφυλάκισαν ἕνα Μοναχὸν ἀπὸ τὸ βουνὸν τοῦ Αὐξεντίου, Ἅγιον ἄνθρωπον. Ἡ δὲ εὐλαβὴς ἐκείνη γυνὴ ἔκαμε τρόπον καὶ ἐπῆγε τὴν νύκτα κρυφίως καὶ προσεκύνησε τὸν Ἅγιον καὶ τὸν παρετάλεσε νὰ τὴν εὐχηθῇ καὶ νὰ δέχεται ἀπ’ αὐτῆς μικρὰν τροφήν, διὰ νὰ συντηρῆται εἰς τὴν ζωήν· ὁ δὲ Ἅγιος ηὐχήθη αὐτήν, ἀλλὰ τροφὴν δὲν ἠθέλησε νὰ τοῦ φέρῃ τελείως. Ἡ δὲ ἠρώτησεν αὐτὸν τὴν αἰτίαν καὶ τῆς ἀπεκρίθη λέγων· «Ὁ Κύριος μᾶς παρήγγειλε νὰ μὴ συγκοινωνῶμεν μὲ τοὺς αἱρετικούς· ὅθεν δὲν ἔλαβα ποτὲ ἀπὸ κανένα εἰκονομάχον τίποτε». Ἡ δὲ εὐσεβὴς ἐκείνη γυνὴ ἀπεκρίνατο· «Μὴ γένοιτο, τίμιε Πάτερ, νὰ ἀτιμάσω ποτὲ καμμίαν Εἰκόνα τῶν Ἁγίων· διότι ἤκουσα ἀπὸ τὸν Ἅγιον Γερμανὸν πόσην κόλασιν ἔχουν νὰ λάβουν ὅσοι τὰς ὑβρίζουσιν· ἀλλὰ διὰ νὰ βεβαιωθῇς διὰ τοῦ ἔργου τὴν ἀλήθειαν, ὀλίγον καρτέρησον». Ταῦτα εἰποῦσα, ἔφερεν ἀπὸ τὸν οἶκον της τρεῖς ἁγίας Εἰκόνας, μίαν τῆς Θεοτόκου μὲ τὸ Θεῖον Βρέφος καὶ δύο τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, τὰς ὁποίας προσεκύνησεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ τοῦ λέγει· «Ἔχε αὐτάς, Πάτερ Ἅγιε, νὰ ἐνθυμῆσαι τῆς ἁμαρτωλῆς δούλης σου». Ἀποδεχθεὶς λοιπὸν ὁ Ἅγιος τὴν καλήν της προαίρεσιν, συγκατένευσε νὰ τοῦ φέρῃ κατὰ Σάββατον καὶ Κυριακὴν ἕξ οὐγγίας ἄρτου καὶ τρία ποτήρια ὕδατος, τίποτε δὲ ἄλλο πέραν τούτου, διότι μόνον τόσον ἔτρωγε τὴν ἑβδομάδα καθ’ ὅλους τοὺς ἕνδεκα μῆνας κατὰ τοὺς ὁποίους ἔκαμεν εἰς τὸ Πραιτώριον.
Ἐκεῖ λοιπὸν καθεζομένων τῶν Ὁσίων, ἐνάρετός τις Χριστιανός, ἐκ Κρήτης, ὀνόματι Ἀντώνιος, ὅστις ὑπέμεινεν ἀνδρικοὺς ἀγῶνας διὰ τὸν Κύριον, λέγει πρὸς τὸν Στέφανον καὶ τοὺς ἄλλους συνδεσμώτας· «Ἀκούσατε, Πατέρες Ἅγιοι, νὰ σᾶς διηγηθῶ τὰς ἀριστείας τοῦ μακαρίου Παύλου νὰ κλαύσετε. Εἰς τὴν Κρήτην ἦτο εἷς ἀρχιστράτηγος ὀνόματι Θεοφάνης, τὸ ἐπώνυμον Λαρδατύρης· οὗτος ἔφερε τὸν Ἅγιον αὐτὸν Παῦλον εἰς ἐξέτασιν καὶ τοῦ δεικνύει ἓν φοβερὸν βασανιστήριον ὄργανον, καταπέλτην καλούμενον, καὶ μίαν Εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου λέγων· «Ἓν ἀπὸ τὰ δύο ταῦτα ποίησον, ἢ τὴν Εἰκόνα νὰ πατήσῃς διὰ νὰ ζήσῃς, ἢ νὰ σὲ βάλω εἰς ταύτην τὴν βάσανον. Ὁ δὲ γενναῖος Παῦλος ἐβόησε λέγων· «Μὴ γένοιτο, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, νὰ πατήσω τὴν Εἰκόνα σου»· καὶ μὲ τὸν λόγον ἔκυψεν εἰς τὴν γῆν καὶ τὴν ἐφίλησεν· ὅθεν ἔδεσαν αὐτὸν εἰς τὸν καταπέλτην μὲ δύο σανίδας δυνατά, καὶ τὸν ἐπέρασαν μὲ σίδηρα εἰς ὅλον τὸ σῶμα· ἔπειτα κρεμάσαντες αὐτὸν κατακέφαλα, τὸν κατέκαυσαν».