Ἐπῆγαν λοιπὸν οἱ ἀδελφοὶ ἐκεῖνοι εἰς τὸν Ἅγιον καὶ τοῦ εἶπον ὅσα τοὺς εἶπεν ὁ τύραννος, ἀλλὰ κακὸν δὲν τοῦ ἔκαμον, μόνον ἔλαβον τὴν εὐλογίαν του καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν βασιλέα, λέγοντες ὅτι δὲν ἤθελε νὰ τοὺς ὑπακούσῃ ὁ Στέφανος καὶ τοῦ ἔδωκαν τόσας πληγάς, ὥστε τὸν ἀφῆκαν ὡς ἀποθαμμένον καὶ ὀλίγον πνέοντα. Ὁ δὲ τύραννος τότε μὲν τοὺς ἐφιλοτίμησεν, ἀλλὰ ὕστερον, ὅταν ἔμαθε τὰ γενόμενα, τοὺς ἐθανάτωσεν. Ὁ δὲ θεῖος Στέφανος ἐσύναξεν εἰς τὸν ὄρθρον τοὺς Μοναχοὺς καὶ ἀναγνώσαντες τὴν ἀκολουθίαν, τοὺς ἔδωκε τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν λέγων πρὸς αὐτούς· «Χαίρετε, Πατέρες καὶ ἀδελφοί· σᾶς παρακαλῶ φυλάττετε τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ἀκριβῶς καὶ εὔχεσθε διὰ τὴν ἀναξιότητά μου, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς τελευτῆς μου καὶ φοβοῦμαι μὴν ἐμποδίσουν τὴν ψυχήν μου οἱ δαίμονες, διὰ τὰς πολλὰς ἁμαρτίας μου». Τότε ὅλοι οἱ Πατέρες ἔχυναν ποταμηδὸν δάκρυα, ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν εἰς αὐτοὺς νὰ ἐκβάλουν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς του τὸ ἱερὸν καλυμμαύχιον, ἐπίσης τὸν μανδύαν, τὴν ζώνην καὶ τὸ κουκούλιον· ἐκεῖνοι ὅμως ἔλεγον, ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ γυμνωθῇ ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἱμάτια καθόλου· ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίνατο· «Ὅστις μέλλει νὰ παλαίσῃ, εἶναι ἀνάγκη νὰ εἶναι ὁλόγυμνος, ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ πρέπον νὰ καταπατηθῶσιν ἀπὸ τοὺς ἐναγεῖς τὰ Ἅγια». Ταῦτα εἰπόντος ὑπήκουσαν καὶ ἔμεινε μόνον μετὰ τοῦ δερματίνου χιτῶνος καθεζόμενος καὶ λέγων πρὸς αὐτοὺς τὰ σωτήρια.

Ὁ δὲ τύραννος, ὅταν ἐξημέρωσεν, ἐδαιμονίσθη καθολικὰ ἀπὸ τὸν θυμόν, ἀκούσας ὅτι οἱ δύο νέοι, τοὺς ὁποίους ἔστειλε νὰ θανατώσουν τὸν Ἅγιον, τελείως δὲν τὸν ἤγγισαν· καὶ πηδήσας εἰς τὰ προαύλια τῶν βασιλείων ἐφώναζεν· «Ὤ τῆς βίας, ὢ τῆς δειλίας! δὲν ἔχω τινὰ νὰ μὲ βοηθήσῃ κατὰ τοῦ ἐχθροῦ μου, ὅστις μὲ καταγελᾷ καὶ μὲ ὑβρίζει;». Συναχθέντες λοιπὸν οἱ στρατιῶται καὶ οἱ δοῦλοι του, ἠρώτων τὶς ἦτο ὁ ἐχθρός του καὶ ἔλεγεν· «Ὁ Στέφανος τοῦ Αὐξεντίου εἰς τὴν φυλακὴν βασανίζει τὴν ψυχήν μου καὶ μὲ πολεμεῖ ὁ ἀμνημόνευτος». Τότε ἔδραμον ὅλοι εἰς τὸ Πραιτώριον ὡς ἄγριοι λέοντες καὶ ἐφώναζον πρὸς τοὺς φύλακας· «Δότε μας ταχέως τὸν Στέφανον». Ἐκεῖνος δὲ ὁ μακάριος, ὢν ἕτοιμος, ἐξῆλθεν εὐθὺς μὲ προθυμίαν ἀτάραχα λέγων· «Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ζητεῖτε». Ἐκεῖνοι δὲ παρευθὺς τὸν ἥρπασαν καὶ ἐκβάλλοντες ἀπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ τὰ σίδηρα, τὸν ἔσυραν εἰς τὴν δημοσίαν ὁδὸν καὶ ἄλλοι τὸν ἐλάκτιζον, ἄλλοι τὸν ἐκτύπων μὲ ξύλα καὶ πέτρας καὶ δὲν ἄφησαν ὕβριν ἢ τιμωρίαν τινά, τὴν ὁποίαν νὰ μὴ ἔπραξαν κατ’ αὐτοῦ·