Ἰδὼν αὐτὰς ὁ τύραννος, ἐκάλεσε τὴν Ἄνναν ξεχωριστὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην, καὶ τῆς λέγει· «Ἐγὼ γνωρίζω βεβαίως, ὅτι σὲ πορνεύει ὁ μιαρὸς Στέφανος, διὰ τοῦτο θέλω νὰ μοῦ εἰπῇς μόνον τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον σὲ ἐπλάνησεν ὁ μάντις ἐκεῖνος καὶ σὲ ἔκαμε νὰ ἀπαρνηθῇς τὸν πλοῦτον καὶ τὴν εὐγένειαν, νὰ καταφρονηθῇς τοσοῦτον καὶ νὰ μολύνῃς τὴν σωφροσύνην σου μὲ τοιοῦτον ἀνάξιον ἄνθρωπον». Ἡ δὲ ἀκούσασα τοιοῦτον λόγον ἄσεμνον, ἀπεκρίνατο· «Μὴ γένοιτο, βασιλεῦ, δὲν ἀφῆκα ἐγὼ τὰ πράγματά μου διὰ νὰ μολύνω τὴν ψυχήν μου πορνεύουσα, ψεύματα σοῦ εἶπον οἱ κατήγοροι καὶ πίστευσόν μοι τῆς δούλης σου· εἰ δέ, ἐδῶ εἶναι τὸ σῶμά μου καὶ κόψε καὶ κάψε αὐτὸ καὶ δὸς εἴ τινα ἄλλην βάσανον θέλῃς, ἄλλος λόγος δὲν ἐξέρχεται ἐκ τοῦ στόματός μου, μόνον ὅτι γνωρίζω τὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ Ἅγιον καὶ τῆς σωτηρίας μου αἴτιον». Ταῦτα ἀκούων ὁ τύραννος ἐσήκωσεν ἀπὸ τὸ θυμὸν τὸν δάκτυλόν του καὶ προστάσσει νὰ φυλακίσουν τὴν Ἄνναν, τὴν δὲ Θεοφανὼ καὶ παρὰ τὴν θέλησίν της ἀπέλυσε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Μοναστήριον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐλθοῦσα ἐκείνη ἀνήγγειλεν εἰς τὴν Ἡγουμένην καὶ τὸν Ὅσιον τὰ γενόμενα. Ὁ δὲ βασιλεύς, νικήσας τοὺς πολεμίους, ἐπέστρεψεν εἰς τὸ Βυζάντιον καὶ ἐφυλάκισε τὴν Ἄνναν εἰς σκοτεινὸν καὶ ἀπαράκλητον τόπον τοσοῦτον, ὥστε ὡμοίαζε σχεδὸν πρὸς κόλασιν, ἐκεῖ δὲ ἔστειλεν ἀνθρώπους καὶ ἔλεγον εἰς αὐτὴν νὰ ὁμολογήσῃ τὴν ἑπομένην, ὅτι ἦτο πόρνος ὁ Στέφανος καὶ νὰ τὴν τιμήσῃ ἡ βασίλισσα· ἡ δὲ ἄρνησις δὲν τὴν ὠφελεῖ, διότι τὸ ὁμολογεῖ ἡ δούλη της, ἐὰν δὲ ἐξακολουθήσῃ ἀρνουμένη, θὰ μαστιγωθῇ καὶ θὰ λάβῃ ἐπώδυνον θάνατον. Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἂς γίνῃ τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα».

Τὴν ἄλλην ἡμέραν συνήθροισε πλῆθος λαοῦ εἰς τὴν φιάλην τοῦ παλατίου ὁ τύραννος καὶ προστάσσει νὰ φέρουν γυμνὴν τὴν Ἄνναν καὶ πλῆθος βουνεύρων. Τούτου δὲ γενομένου, λέγει πρὸς αὐτήν· «Αὐτὰ ὅλα θέλω συντρίψει εἰς τὴν ράχιν καὶ τὴν κοιλίαν σου, ἐὰν δὲν ὁμολογήσῃς τὰς μυσαρὰς πράξεις τοῦ Στεφάνου»· ἡ σώφρων ὅμως καὶ μεγαλόφρων Ἄννα ἐσιώπα διὰ τὸν Κύριον. Ὁ δὲ τύραννος ἐθυμώθη καὶ καλῶν αὐτὴν μοιχαλίδα ὁ μυσαρός, προστάσσει νὰ τὴν δέρουν εἰς τὴν ράχιν καὶ τὴν κοιλίαν ἄνδρες τέσσαρες, ἐκείνη δὲ ἡ μακαρία μαστιγουμένη ὥραν πολλὴν ἀνηλεῶς δὲν ἔλεγεν ἄλλο εἰμή: «Δὲν γνωρίζω τὸν ἄνθρωπον, καθὼς σὺ τὸν λέγεις· Κύριε, ἐλέησον».