Τῇ ΚΗ’ (28ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ὁμολογητοῦ καὶ Μάρτυρος ΣΤΕΦΑΝΟΥ τοῦ Νέου.

Ὁ δὲ κάκιστος ἐκεῖνος μᾶλλον ἢ Κάλλιστος παρεκίνησεν ἕνα μαθητὴν τοῦ Ὁσίου, Σέργιον τὸ ὄνομα, τὸν ὁποῖον ἀνεφέραμεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, καὶ τοῦ λέγει νὰ εὕρῃ κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ διδασκάλου του ψευδομάρτυρας, ὅτι ἐπόρνευσε, μὲ τὴν ἄνωθεν Ἄνναν· ὁ δὲ ἔστερξεν ὡς φιλάργυρος, διότι τὸν ἐπλήρωσεν ὁ Κάλλιστος καὶ ἔγινε δεύτερος Ἰούδας διὰ τὰ χρήματα ὁ δόλιος, ὅστις χωρισθεὶς τῆς ἁγίας ἐκείνης συνοδείας ὡς σεσηπὸς μέλος καὶ ἄχρηστον, ἐπῆγεν εἰς τὸν ἀρχιτελώνην τῆς Νικομηδείας Αὐλικάλαμον, καὶ μετ’ αὐτοῦ συνεφώνησαν διὰ κακὸν τῆς κεφαλῆς των καὶ ἔγραψαν κατηγορίαν κατὰ τοῦ Ὁσίοι πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι δῆθεν ὁ Ἅγιος κατηγορεῖ αὐτὸν καὶ τὸν λέγει αἱρετικόν, συρογενῆ καὶ βιτάλιον [7], καὶ ὅτι κατασκευάζει παγίδας καὶ ἄλλας πανουργίας κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ βασιλέως καὶ ἕτερα ὅμοια· εἰς δὲ τὸ τέλος ἔγραψαν καὶ ψευδεστάτην κατηγορίαν, ὅτι εἶχε δῆθεν ἀνηθίκους σχέσεις μετὰ τῆς τιμίας Ἄννης, τῆς ὁποίας εἶχε γίνει ἀνάδοχος, ὡς προανεφέραμεν, ἔλεγον ὅτι τὴν εἶχε σκοπίμως ὁ Ὅσιος εἰς τὸ κάτω Μοναστήριον, ἐκεῖθεν δὲ ἀνέβαινεν αὕτη πολλάκις καὶ τὴν ἐμοίχευε νύκτα διὰ νὰ μὴ ἀντιλαμβάνωνται οἱ ἄλλοι.

Εἰς τὴν δεινὴν ταύτην συκοφαντίαν ἔβαλαν οἱ ἄνομοι μάρτυρα τὴν δούλην τῆς Ἄννης, τῆς ὁποίας ἔταξαν νὰ τὴν ἐλευθερώσουν καὶ νὰ τῆς δώσουν ἄνδρα πλούσιόν τινα ἄνθρωπον τοῦ παλατίου, ἐὰν μαρτυρήσῃ ψευδῶς τὰς ἄνωθεν κατηγορίας, ἐκείνη δὲ συνεφώνησε καὶ ἐδέχθη διὰ τὴν ὑπόσχεσιν. Ὅθεν γράψαντες τὴν κατηγορίαν, τὴν ἔστειλαν τοῦ βασιλέως, ὅστις ἦτο τότε εἰς τὰ μέρη τῶν Σκυθῶν ὅπου εἶχε πόλεμον καὶ βλέπων τὴν κατηγορίαν, ἔστειλε πρὸς τὸν ἐπίτροπόν του Ἄνθην γράμματα (τὸν Λέοντα εἶχε τότε φυλακισμένον) οὕτω λέγοντα· «Ὕπαγε παρευθὺς εἰς τὸ γυναικεῖον Μοναστήριον τοῦ Αὐξεντίου, εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκονται πόρναι τινὲς προσποιούμεναι ἔξωθεν τὰς εὐλαβεῖς, ἀπὸ αὐτὰς νὰ συλλάβῃς μίαν ὀνόματι Ἄνναν, καὶ νὰ μοῦ τὴν στείλῃς ἐδῶ μὲ τὰ αὐθεντικὰ ἄλογα». Ὁ δὲ τοῦ παρανόμου βασιλέως παρανομώτερος ἄρχων, ὡς εἶδε τὰ γράμματα, ἔδραμεν εἰς τὸ Μοναστήριον μὲ πλῆθος στρατιωτῶν καὶ ἥρπασαν τὴν Ἄνναν ὡς θηρία ἀνήμερα, ὁμοῦ δὲ μετ’ αὐτῆς ἀπέστειλεν ἡ Ἡγουμένη καὶ ἄλλην ἀδελφὴν Θεοφανὼ καλουμένην, ἵνα τὴν συνοδεύσῃ, ἐνουθέτησε δὲ αὐτὰς νὰ προσέχουν εἰς τὰς ἐρωτήσεις καὶ νὰ λέγουν ὅλην τὴν ἀλήθειαν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτος εἶναι ὁ Πατριάρχης Γερμανὸς Αʹ πατριαρχεύσας τὸ 714-730. Ἐξωρίσθη ὑπὸ τοῦ Ἰσαύρου, δι’ ὃ καὶ Ὁμολογητὴς ἀπεκλήθη. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν ιβʹ (12ην) Μαΐου (βλέπε Τόμον Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[2] Βλέπε περὶ τοῦ θαύματος τούτου καὶ ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ (βλέπε Τόμον Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[3] Βλέπε ἡμέτερον «Μέγαν Συναξαριστὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τόμ. ΙΓʹ «Συναξαριστὴς Τριῳδίου».

[4] Ὁ Ὅσιος οὗτος Αὐξέντιος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408-450), ἡ δὲ μνήμη αὐτοῦ τιμᾶται τὴν ιδʹ (14ην) Φεβρουαρίου (βλέπε εἰς Τόμον Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[5] Οὕτως ἴσως ὠνομάζει τὴν νοτίως τῆς Μ. Ἀσίας θάλασσαν.

[6] Κωνσταντῖνος Εʹ ὁ Κοπρώνυμος (741-775) καὶ ὁ τούτου υἱὸς Λέων Δʹ ὁ Χάζαρος (775-780). Τοῦτον ὁ πατήρ του Κωνσταντῖνος Εʹ εἶχεν ἀνακηρύξει συμβασιλέα ἀπὸ τοῦ πρώτου ἔτους τῆς ἡλικίας του (751) διὸ καὶ ὁ χαιρετισμὸς ἀπευθύνεται ἀπὸ μέρους τῶν δύο συμβασιλέων. Τοῦ Λέοντος Δʹ σύζυγος ὑπῆρξεν ἡ Εἰρήνη ἡ μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ συγκαλέσασα τὴν Ἁγίαν Ζʹ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἐν ἔτει 787 καὶ ἀναστηλώσασα τὴν Ὀρθοδοξίαν. Περὶ τῶν συμβάντων κατὰ τὴν περίοδον τῆς Εἰκονομαχίας βλέπε γενικώτερον εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τόμ. ΙΓʹ «Συναξαριστὴς Τριῳδίου».

[7] Συρογενής· γεννηθεὶς ἐκ Σύρων, δηλαδὴ ἀλλόφυλος. Βιτάλιος· ζωντανός, ζωώδης.

[8] «Καὶ εἶπεν Ἠλιού· οὐ διαστρέφω τὸν Ἰσραήλ ὅτι ἀλλ’ ἢ σὺ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου» (Γʹ Βασιλ. ιηʹ 18).

[9] «Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ψαλμ. βʹ 1-2).