Ὁ δὲ Ἀββᾶς Μάρκος ἀπεκρίνατο· «Καθὼς σοῦ ὑπεσχέθην, οὕτω καὶ θὰ γίνῃ καὶ θέλεις ἰδεῖ τὸ ταχύτερον τὸ τέκνον σου, νὰ εὐφρανθῇ ἡ καρδία σου». Ὁ δὲ μακάριος Γρηγόριος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ζῇ ἡ μήτηρ τοῦ παιδός, τὸ ὁποῖον λέγεις, ὅτι ἔχασες;». Ἀπεκρίθη ὁ Χαρίτων· «Ναί, Δέσποτα. Ζῇ μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν βοήθειαν καὶ πολλὰ θλίβεται δι’ αὐτόν». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Πόσος καιρὸς εἶναι ὅπου τὸ ἔχασες;». Ἀπεκρίθη ὁ γέρων· «Δεκατρία ἔτη εἶναι, ὅπου ὑστερήθην τὸ φῶς μου καὶ δὲν ἠξεύρω τὶ ἔγινε». Τότε ὁ Ἅγιος, μὴ δυνάμενος πλέον νὰ ὑπομείνῃ τὴν φλόγα τῆς καρδίας του, ἐγερθεὶς ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ πατρός του μετὰ δακρύων λέγων· «Συγχώρησόν μοι, πάτερ, διὰ τὸν Κύριον, διότι πολλά σε ἐλύπησα. Μάθε ὅτι ἐγὼ εἶμαι τὸ τέκνον σου». Καὶ ἀναστὰς ἐκρεμάσθη εἰς τὸν τράχηλον τοῦ γέροντος πατρός του καὶ ἔκλαυσαν ἐπὶ ὥραν πολλὴν ἀμφότεροι· ἔπειτα διελέγοντο ἕως τὴν ὥραν τοῦ ὄρθρου.

Τὸ πρωῒ συνάξας ὁ Πάπας τοὺς συγχωρίους τοῦ Ἁγίου, παρέδωκεν εἰς αὐτους τὸν Γρηγόριον λέγων· «Εἴδετε μόνοι σας τὸ μυστηριον, ὅπερ ἔγινεν εἰς τὸν Ποιμένα σας, καὶ νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ δοῦλος γνήσιος. Λοιπὸν ὑπακούετε εἰς αὐτόν, ἵνα ἀξιωθῆτε τῆς αἰωνίου μακαριότητος». Οἱ δὲ ὑπεσχέθησαν οὕτω νὰ κάμωσι. Καὶ εὐξάμενος ἐπ’ αὐτοὺς ὁ Πάπας ἔστειλε πρὸς συνοδείαν τοῦ Ἁγίου Ἐπίσκοπόν τινα ὀνόματι Φήλικα. Εἰσελθόντες λοιπὸν εἰς τὸ πλοῖον, ἔφθασαν εἰς τὴν Πάνορμον τῆς Σικελίας [4] ὅπου τοὺς ὑπεδέχθη μὲ μεγάλην τιμὴν ὁ Ἐπίσκοπος. Ὅταν δὲ εἰσήρχετο εἰς τὴν χώραν ὁ Ἅγιος, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ εἷς Μοναχός, ὅστις εἶχε λέπραν φοβερὰν καὶ τοῦ λέγει· «Ἐλέησόν με, Δέσποτα, καὶ δεήθητι τοῦ Παναγάθου Θεοῦ νὰ μὲ ἰατρεύσῃ τὸν δεινῶς ὀδυνώμενον». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ γίνῃς ὑγιὴς ἀπὸ τὴν ὀδύνην σου». Καὶ παρευθὺς ἐκαθαρίσθη ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔγινε τὸ δέρμα του ὡς παιδαρίου μικροῦ καὶ πάντες ἐξέστησαν λέγοντες· «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ ποιῶν διὰ τῶν φίλων αὐτοῦ θαυμάσια». Ἀφοῦ δὲ ἔκαμαν εἰς τὴν Πάνορμον ἡμέρας τρεῖς καὶ συνηυφράνθησαν μὲ τὸν Ἀρχιερέα καὶ τοὺς λοιποὺς ἀδελφούς, ἀνεχώρησαν.

Μετὰ δύο ἡμέρας ἔφθασαν πλησίον τοῦ Ἀκράγαντος. Οἱ δὲ Ἀκραγαντίνοι, ἀκούσαντες τοῦτο, ἦλθον ἔξωθεν τῆς Μονῆς τῆς Πανυμνήτου Θεοτόκου καὶ τὸν ὑπεδέχθησαν μετὰ τοῦ Ἡγουμένου ψάλλοντες τὸ Ἅγιος ὁ Θεός. Καὶ προσκυνήσαντες, ὅταν ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ὁ Ἅγιος, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ εἷς Μοναχός.