Μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων, οἱ ὁποῖοι προσῆλθον εἰς τὸν Πάπαν δι’ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν, ἦτο καὶ ὁ πατὴρ τοῦ Γρηγορίου Χαρίτων. Ἀφοῦ λοιπὸν ἦλθον εἰς τὸν Πάπαν, τοὺς ἠρώτησε ποῖον ἤθελον ἐκεῖνοι νὰ τοὺς δώσῃ Ποιμένα· βλέπων δὲ ὁ Πάπας ὅτι δὲν εἶχον ὅλοι τὴν αὐτὴν γνώμην, ἀλλ’ ἕκαστος ἐζήτει τὸν ἰδικόν του φίλον, τοὺς εἶπε νὰ φύγουν καὶ ἔπεσεν εἰς προσευχήν, δεόμενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ τοῦ ἀποκαλύψῃ τὶς ἦτο ἄξιος τῆς Ἀρχιερωσύνης. Κατὰ τὴν τρίτην λοιπὸν νύκτα βλέπει εἰς τὸ ὅραμά του δύο ἄνδρας, μὲ ἀποστολικὸν ἔνδυμα, καὶ τοῦ λέγουσιν· «Ἐξ αὐτῶν, τοὺς ὁποίους σοῦ ἔφεραν νὰ χειροτονήσῃς, οὐδεὶς εἶναι ἄξιος. Ἀλλ’ ἐδῶ εὑρίσκεται φίλος τις τοῦ Θεοῦ ἐνάρετος, τὴν κλῆσιν Γρηγόριος, ὅστις ἐκρύπτετο ἕως τώρα εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Σάββα, σήμερον δὲ ἐπῆγεν εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Ἐράσμου νὰ κρυφθῇ διὰ νὰ μὴ τὸν εὕρῃς. Αὐτὸν λοιπὸν χειροτόνησον Ἐπίσκοπον Ἀκραγαντίνων, διότι αὐτὸς εἶναι σκεῦος ἄξιον τοῦ θείου Πνεύματος». Ταῦτα οἱ φανέντες Ἀπόστολοι λέγοντες, τοῦ ἔδειξαν καὶ ζωγραφιστὸν τὸν Ἅγιον, νὰ γνωρίσῃ τὸν χαρακτῆρα τῆς ὄψεως.
Ἐξυπνήσας λοιπὸν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔμεινεν ἔμφοβος, καὶ χαρούμενος. Καὶ συμβουλευθεὶς τὸν Ἀββᾶν Μάρκον, περὶ τοῦ ὁποίου ἀνεφέραμεν ἀνωτέρω, ὅστις ἦτο τότε καὶ αὐτὸς ἐκεῖ εἰς τὴν Ρώμην, τὸν παρεκίνησε καὶ ἐκεῖνος νὰ χειροτονήσῃ τὸν Γρηγόριον χωρὶς ἀμφιβολίαν τινὰ καὶ τοῦ διηγήθη τὰς πράξεις αὐτοῦ καὶ τὴν ἔνθεον πολιτείαν. Ὅθεν ἔστειλεν εὐθὺς δύο Ἐπισκόπους, οἵτινες ἦλθον ἀπὸ τὴν Σύνοδον καὶ τὸν ἐγνώριζον, νὰ τὸν εὕρωσιν ὅπου καὶ ἂν εἶναι, νὰ τὸν φέρωσιν. Ἐκεῖνοι δὲ ἀπῆλθον πρῶτον εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ μὴ εὑρόντες αὐτὸν ἐπῆγαν εἰς τὸ ἄλλο Μοναστήριον τοῦ Ἐράσμου. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἰδὼν αὐτοὺς ἀπὸ μακρόθεν ἐρχομένους, ἐγνώρισε τὴν ὑπόθεσιν καὶ φεύγων ἐκρύβη εἰς τὰ δένδρα. Τότε οἱ Ἀρχιερεῖς ἐζήτουν ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον νὰ τὸν εὕρῃ ἐξ ἀποφάσεως. Ὁ δὲ ἀπῆλθε καὶ ἠρεύνησεν ἐπιμελῶς πάντα τόπον, ἕως οὗ τὸν εὗρε. Νομίζων δὲ ὁ Ἡγούμενος ὅτι ἔπραξε κανὲν ἔργον ἄτοπον καὶ δι’ αὐτὸ τὸν ζητοῦσι μὲ τόσην ἐπιμονήν, τὸν ἥρπασεν ἀπὸ τὴν χεῖρα καὶ τὸν παρέδωσε, διὰ νὰ μὴ δυσφημισθῇ τὸ Μοναστήριον. Τότε οἱ Ἐπίσκοποι, ἰδόντες αὐτόν, ἔπεσον γονατιστοὶ καὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν μὲ πολλὴν εὐλάβειαν ἐφίλουν τὰς χεῖράς του, ἠξεύροντες πόσην τιμὴν τοῦ ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶσα ἡ Σύνοδος. Ὁ δὲ Ἅγιος ὡς ταπεινόφρων ἐτίμησε καὶ αὐτὸς τοὺς Ἀρχιερεῖς ὡς ἔπρεπε καὶ ἐρωτήσας αὐτοὺς τί τὸν ἤθελαν, τοῦ ἐφανέρωσαν τὴν ὑπόθεσιν·