Διῆλθον λοιπὸν ἐκεῖνοι πάλιν ἀπὸ τὴν Τρίπολιν καὶ εἰσελθόντες εἰς πλοῖον ἔπλευσαν εἰς τὴν Σικελίαν καὶ ἐπήγαν εἰς τὸν Ἀκράγαντα, καταλύσαντες εἰς Μοναστήριον. Καὶ ὁ μὲν Ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἐκείνης, ὀνόματι Παῦλος, τοὺς ἐφιλοξένησεν ὡς ἔπρεπεν· ὁ δὲ Ἀββᾶς Μάρκος καὶ χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζῃ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἐξ ὀνόματος Παῦλον καὶ τὸν Ἐπίσκοπον τῆς πόλεως Ποταμίωνα. Θαυμάσας εἰς αὐτὸ ὁ Παῦλος, ἀνήγγειλε ταῦτα πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον, ὅστις ἔστειλε καὶ τοὺς προσεκάλεσε νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ καὶ νὰ τοὺς ἐρωτήσῃ πόθεν ἤρχοντο. Ἀπελθόντες λοιπὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διότι ἦτο ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἐλειτουργήθησαν καὶ κατόπιν τοὺς ἐφιλοξένησεν ὁ Ἐπίσκοπος. Κατὰ τὴν ἑπομένην ἦλθον ἐκεῖ οἱ γονεῖς τοῦ Γρηγορίου νὰ κάμουν τὰ μνημόσυνά του, ἐπειδὴ ἐνόμιζον ὅτι ἀπέθανε, διότι ὡσὰν αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἔφυγε καὶ ἔκτοτε τὸν ἔκλαιον, καὶ μάλιστα ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἔπαυε τὰ δάκρυα καὶ τὰ μοιρολόγια, μὲ τὰ ὁποῖα ἔκαμνε τοὺς ἀκροατὰς νὰ κλαίωσι. Καθὼς λοιπὸν ἐθρήνει τὴν ὥραν ἐκείνην, ἠρώτησεν ὁ Ἀββᾶς Μάρκος τὸν Ἐπίσκοπον τί εἶχεν ἡ γυνὴ καὶ ἐθρήνει τόσον ἐλεεινότατα. Ἐκεῖνος δὲ τοῦ εἶπε καταλεπτῶς τὴν ὑπόθεσιν, ὅτι δηλαδὴ εἶχεν υἱὸν ἐνάρετον, ὅστις ἐξηφανίσθη αἰφνιδίως καὶ δὲν γνωρίζουν ἐὰν ζῇ ἢ ἀπέθανε, ἀναζητήσαντες δὲ αὐτὸν εἰς ὅλην τὴν νῆσον, δὲν ἔμαθον τίποτε.
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ὅσιος, παρετήρησεν ἐπιμελῶς τὸν πατέρα του, ἐὰν ὡμοίαζεν εἰς τὴν ξανθότητα τῶν τριχῶν καὶ εἰς ἄλλα σημεῖα τῆς ὄψεως καὶ ἐγνώρισεν, ὅτι ἐκεῖνος ἦτο ὁ πατὴρ τοῦ Ἁγίου κατ’ ἀλήθειαν. Ὅθεν λέγει πρὸς αὐτοὺς μὲ δάκρυα· «Μὴ λυπεῖσθε πλέον, οὔτε ὀδύρεσθε, ἀλλὰ μάλιστα χαίρετε, ὅτι ὁ υἱός σας ζῇ καὶ εὑρίσκεται εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Διότι ἡμεῖς εἴμεθα ἀπὸ τὴν Ρώμην καὶ ἐνῷ ἐκάμναμεν μίαν νύκτα τὴν προσευχήν μας εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἐφάνησαν εἰς ἡμᾶς δύο φοβεροὶ ἄνδρες λέγοντες: «Μάρκε, ὕπαγε ταχέως μὲ τοὺς δύο συντρόφους σου εἰς τὴν Σικελίαν, ἔπειτα εἰς τὴν Καρθαγένην· καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν οἰκίαν ναυκλήρου τινός, Οὐάρου ὀνόματι, θέλεις εὕρει Μοναχόν τινα Γρηγόριον καλούμενον ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἀκραγαντίνων, τὸν ὁποῖον λάβετε μαζί σας εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ οὕτως ἐτελέσαμεν, καθὼς οἱ Ἅγιοι μᾶς ἐπρόσταξαν. Εὑρόντες δὲ αὐτόν, ἐπήγαμεν ὁμοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔχοντες χαρὰν ἄμετρον, διότι ἐβλέπαμεν τοιοῦτον κεχαριτωμένον ἄνθρωπον. Ἔμεινε δὲ ὁ εὐλογημένος Γρηγόριος μὲ τὸν Πατριάρχην ἕως τὴν σήμερον». Ταῦτα τοῦ Μάρκου λέγοντος ἐχάρησαν ἅπαντες οἱ περιεστῶτες. Οἱ δὲ γονεῖς αὐτοῦ ἔπεσαν ὡς ἀποθαμένοι ἀπὸ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀγαλλιάσεως.