Οὗτος ὁ Λεύκιος διελέχθη εἰς τὴν Ἀνατολὴν μὲ τὸν Ἅγιον πρωτύτερα περὶ τῆς τοῦ Κυρίου σαρκώσεως καὶ νικηθεὶς ἀπὸ τὸν Γρηγόριον ἔφυγεν. Ὅθεν αὐτὸς παρεκίνει τοὺς ἄνωθεν κατὰ τοῦ Ἁγίου, διὰ τὸν φθόνον του. Οὗτοι δὲ ἔκαμαν συμβούλιον ἄθεον οἱ παράνομοι καὶ παρεκίνησαν κόρην τινά, Εὐοδίαν ὀνόματι, πολλὰ ὡραίαν εἰς τὸ σωματικὸν κάλλος, καὶ τῆς παρήγγειλαν νὰ εἴπῃ ὅτι ἐπόρνευσε μετ’ αὐτῆς ὁ Ἅγιος, τῆς ἔδωσαν δὲ καὶ ἀργύρια, νὰ μαρτυρήσῃ τὴν συκοφαντίαν, ὑποσχεθέντες νὰ τὴν προστατεύσωσιν αὐτοὶ ἀπὸ πᾶσαν ἐναντιότητα. Ὅταν λοιπὸν εὗρον καιρὸν ἐπιτήδειον, ἔβαλαν ἐντὸς τοῦ κελλίου τοῦ Ἁγίου τὴν κόρην, ὅταν ὁ Ἅγιος ἦτο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὥραν τοῦ Ὄρθρου· καὶ ὅταν ἐτελείωσε τὴν ἀκολουθίαν καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ κελλίον, ὥρμησαν οἱ ἄνομοι Σαβῖνος καὶ Κρισκεντῖνος καὶ ἄλλοι τινές, καὶ ἐκβαλόντες τὴν κόρην, ἐφώναζον πρὸς τὸν λαόν· «Ἔλθετε νὰ ἴδητε τὶ ἔκαμεν ὁ Ἐπίσκοπος». Ταῦτα λέγοντες, ἔσυραν ἔξω εἰς τὴν αὐλὴν τὸν Ἅγιον, οἱ ἐναγεῖς, ὡς κατάδικον, ὅλον δὲ τὸ πλῆθος ἔκλαιον. Προσελθόντες δὲ οἱ τριβοῦνοι καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς χώρας, ἠρώτων τὴν κόρην, νὰ εἴπῃ τὴν ἀλήθειαν, ἐὰν ἡμάρτησε μετ’ αὐτῆς ὁ Γρηγόριος. Αὕτη δέ, διὰ τὰ ἀργύρια τὰ ὁποῖα τῆς ἔδωσαν, ὡμολόγησε ψευδῶς λέγουσα· «Τὴν νύκτα ταύτην ἡμάρτησε μετ’ ἐμοῦ». Τότε ἔδεσαν τὸν ἱερὸν οἱ ἀνίεροι καὶ τὸν ἐφυλάκισαν.

Οἱ δὲ εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ συνήχθησαν, γνωρίζοντες ὅτι ψευδῶς ἐσυκοφαντήθη ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ἐβούλοντο νὰ θανατώσωσι τοὺς ἄρχοντας καὶ νὰ θραύσωσι τὴν θύραν τῆς φυλακῆς, διὰ νὰ ἐκβάλωσι τὸν Ἅγιον. Ἀλλ’ ἐκεῖνος δὲν τοὺς ἀφῆκε λέγων· «Μή, τέκνα μου ἀγαπητά. Μὴ βάλετε ἐπ’ αὐτῶν τὰς χεῖράς σας, ἀλλ’ ἀφῆτε εἰς τὸν Θεὸν τὴν ἐκδίκησιν. Μόνον προσμείνατε ἐδῶ τὴν νύκτα ταύτην, νὰ μὴ μὲ φονεύσωσι». Καὶ ἐκεῖνοι μὲν ἔμειναν ἔξωθεν τῆς φυλακῆς φυλάσσοντες, ὁ δὲ Ἅγιος προσηύχετο ἔσωθεν λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, ὅτι μὲ ἠξίωσες νὰ πάθω ταῦτα διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον». Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον φῶς μέγα ἔλαμψεν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ κατελθὼν Ἄγγελος Κυρίου διέρρηξε τὰ δεσμὰ ἀπὸ τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου καὶ ἀσπασάμενος αὐτὸν ἀπῆλθεν. Αἱ δὲ θύραι τῆς φυλακῆς ἠνοίχθησαν καὶ εἰσελθόντες οἱ ἄνθρωποι προσεκύνουν τὸν Ἅγιον λέγοντες· «Ἀληθῶς γνωρίζομεν ὅτι μετὰ σοῦ εἶναι ὁ Κύριος». Κατανυγέντες δὲ ἤθελαν νὰ φονεύσωσι τοὺς κατηγόρους του. Ἀλλ’ ἐκεῖνος τοὺς παρεκάλει λέγων· «Μὴ τολμήσῃ τις νὰ μολύνῃ εἰς ἀνθρώπινον αἷμα τὰς χεῖράς του καὶ ἐγὼ ἔχω τὸν Δεσπότην Χριστόν, ὅστις μὲ βοηθεῖ καὶ πολεμεῖ δι’ ἐμέ», καὶ οὕτω μετὰ βίας τοὺς κατέπεισε νὰ ἡσυχάσουν.