Ταῦτα λέγων ὁ Ὅσιος μετὰ θερμῶν δακρύων πρὸς τὸν παντάνακτα Θεόν, ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτὸν ἐν ὁράματι, νὰ ἔλθῃ εἰς τὸ ὄρος Στείρι καλούμενον, ὅπερ κεῖται μεταξὺ Ἑλικῶνος καὶ Παρνασσοῦ, καὶ ἀμέσως δὲ τῇ θείᾳ ὁδηγίᾳ ἐλθὼν ἐπὶ τὸ ὄρος εὗρε τόπον ἁρμόδιον διὰ νὰ καθησυχάσῃ. Καὶ ἐκεῖ ποιήσας μικρὰν οἰκοδομὴν Ἀσκητηρίου, ἐσύναξε καί τινας Μοναχοὺς εὐλαβεῖς καὶ σπουδαίους καὶ μετὰ τούτων ὑμνολόγει τὸν Ἅγιον Θεὸν ἡμέρας τε καὶ νυκτός, διάγων πολιτείαν γέμουσαν ἀρετῶν καὶ θείων χαρίτων. Διότι ὁ μακάριος Δαβὶδ δὲν ἦτο μόνον μὲ τὰς χάριτας τοῦ μοναδικοῦ βίου ἐστολισμένος, ἀλλὰ καὶ μὲ σοφίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μαθημάτων, ἐπειδὴ ἐδιδάχθη ἱκανῶς παρὰ τοῦ Γέροντός του Ἀκακίου Μητροπολίτου Ναυπάκτου, καὶ παρ’ ἐκείνου ἀπεστάλη πρὸς τὸν Δεκαδίωνα σοφὸν Ἰουστῖνον καὶ τὸν εὐγενέστατον Ἀνδρέαν Ἀρνῆν καὶ ἐδιδάχθη παρ’ αὐτῶν μαθήματα ἱκανά. Εἰς αὐτὸ λοιπὸν τὸ ὄρος καθησυχάσας διῆγεν ἐπί τινα καιρὸν ἀταράχως ἐκ τῶν σατανικῶν προσβολῶν. Ἀλλ’ ὁ μισόκαλος καὶ πονηρὸς διάβολος δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ μηχανᾶται τρόπους δολίους κατὰ τοῦ παμμάκαρος, φθονῶν τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀρετήν του. Ὁ δὲ Ὅσιος, εἰδὼς τὴν ἄμετρον κακίαν καὶ τὸν φθόνον τοῦ δολίου ἐχθροῦ, ἵστατο ὡς στερεὰ πέτρα, μηδόλως δειλιῶν τὰ σατανικὰ αὐτοῦ βέλη καὶ ὡς οὐδὲν λογιζόμενος τὰς πονηρὰς μηχανάς του. Ἀλλ’ εἰς τὸ ἔσχατον καταφλεγόμὲνος ὁ πονηρὸς Βελίαρ ὑπὸ τοῦ φθόνου, ἐνεργεῖ κατὰ τοῦ Ὁσίου τὸν ἑξῆς φοβερώτατον πειρασμόν, καὶ ἀκροασθῆτε τὸ τέχνασμα τοῦ φθονερωτάτου δράκοντος.
Μεταξὺ τῆς Χαιρωνείας καὶ τοῦ Ἑλικῶνος εὑρίσκεται πόλις καλουμένη Λεβάδεια, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦσαν τότε καὶ Ἀγαρηνοί. Εἷς ἐξ αὐτῶν, ἐν τάξει ὢν ἐξουσίας, εἶχεν αἰχμάλωτα παιδία, ἅτινα εὑρόντα εὐκαιρίαν ἔφυγον· ὁ δὲ αὐθέντης αὐτῶν ἐρευνῶν μετὰ πόθου καὶ γενόμενος πλήρης θυμοῦ ἐζήτει τὰ παιδία. Τινὲς δὲ ὀπαδοὶ τοῦ διαβόλου κάκιστοι, παρρησιασθέντες εἰς τὸν Ἀγαρηνὸν ἐκεῖνον, εἶπον, ὅτι ὁ Ὅσιος ἐγένετο αἴτιος τῆς φυγῆς τῶν αἰχμαλώτων καὶ ἀμέσως ἐκεῖνος δραμὼν ὡς λύκος ἄγριος ἥρπασε τὸν μακαριώτατον Δαβὶδ καὶ τὸν παρέδωκεν εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως. Οὗτος δέ, ὢν ὡς θηρίον ἄγριον, εὐθὺς ἐπρόσταξε καὶ ἔρριψαν οἱ ὑπηρέται του τὸν Ἅγιον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὸν ἔδειραν σφοδρότατα μὲ τόσην ἀσπλαγχνίαν, ὥστε σχεδὸν ἡμιθανὴς ἐγένετο ἐκ τῶν ἀμέτρων πληγῶν, ἔπειτα δὲ διέταξε καὶ τὸν ἐφυλάκισαν.