Καὶ εὐθὺς ὁ Ἀρχιερεὺς προσπίπτων ἐζήτει συγχώρησιν, ὁ δὲ μακάριος Δαβὶδ ὡς μιμητὴς ὢν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ δέδωκε συγχώρησιν τοῦ Ἀρχιερέως καὶ τὴν πρέπουσαν νουθεσίαν εἰς τὸ νὰ εὐσπλαγχνίζηται τοὺς ξένους καὶ νὰ τοὺς φιλοφρονῇ δίδων εἰς αὐτοὺς καὶ ἔλεος, ἂν ἔχωσιν ἀνάγκην, διὰ νὰ ἀποπληροῖ τὸ χρέος τοῦ ἐπαγγέλματός του. Ἔπειτα δὲ μαθόντες οἱ κάτοικοι τῆς χώρας, προσέτρεχον ἄνδρες, καὶ γυναῖκες, ὡς ἡ διψῶσα ἔλαφος. Ἐξομολογούμενοι δὲ καὶ λαμβάνοντες εὐλογίαν παρὰ τοῦ Ἁγίου ἐπέστρεφον, δοξάζοντες τὸν Ἅγιον Θεόν, ὅτι ἠξιώθησαν νὰ ἴδουν τὸν Ἅγιον καὶ νὰ ἀκούσουν τὴν μελίρρυτον ἐκείνην διδασκαλίαν καὶ νουθεσίαν, ὡς ἔχοντες δι’ ἀκοῆς πρότερον τὰς ἐναρέτους αὐτοῦ πράξεις. Ἐκεῖθεν πάλιν ἀπῆλθον εἰς τὴν Λάρισαν πρὸς τὸν Ἅγιον Λαρίσης, Νεόφυτον καλούμενον, ὅστις ἦτο τῷ ὄντι ἀληθὴς Ἱεράρχης τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐκεῖ δὲ διέτριψε τινὰς ἡμέρας καὶ ὠφελήθησαν πολλοὶ τῶν Χριστιανῶν ἐκ τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου, ὁμοίως καὶ ὁ σεβασμιώτατος Ἱεράρχης. Ἔπειτα τῇ θείᾳ βοηθείᾳ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ Μοναστήριόν των. Καὶ τίς δύναται νὰ διηγηθῇ λεπτομερῶς τὰς ἀρετὰς τοῦ Ἁγίου καὶ μάλιστα τὴν ἐλεημοσύνην τὴν ὑπερβάλλουσαν, τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον εἰς τοὺς ὁμοπίστους Χριστιανοὺς μετήρχετο, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς ἀλλοφύλους;
Ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἦλθε τις Ἀγαρηνὸς ἀπὸ τὴν Εὔβοιαν εἰς τὸ Μοναστήριον πένης ὤν· ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ὅσιος καὶ οἴκτῳ καμφθείς, ἐπρόσταξε τὸν διοχειάρχην νὰ τοῦ δώσῃ ἐνδύματα καὶ ὑποδήματα ἐκ τῶν ἑτοίμων καὶ ὄχι μόνον ἐνδύματα, ἀλλὰ καὶ τροφὰς διὰ νὰ φάγωσι τὰ παιδία του· τοιαύτην μεγίστην εὐσπλαγχνίαν εἶχεν ὁ Ἅγιος. Ἱερομόναχος δέ τις, Εὐφρόσυνος καλούμενος, ἐκ συνεργείας τοῦ πονηροῦ δράκοντος, ἀκουσίως ἐφόνευσεν ἄνθρωπόν τινα. Με τὸ νὰ ἔγινε δὲ γνωστὸν εἰς τοὺς ἡγεμόνας τοῦ τόπου, ἐφυλακίσθη παρ’ αὐτῶν καὶ τοῦ ἐδημεύθη ἅπασα ἡ πατρική του περιουσία, ἔτι δὲ ἔπεσεν εἰς χρέος βαρύτατον, μὴ ἔχων δὲ τί νὰ ποιήσῃ ὁ ἄθλιος, προσέδραμεν εἰς τὸν Ἅγιον Γέροντα χάριν ἐλέους καὶ βοηθείας. Ὁ δὲ συμπαθέστατος Ὅσιος, μαθὼν τὴν ἄκραν δυστυχίαν του, ὡς ἄλλος Ἀβραὰμ καὶ ξενοδόχος φιλάρετος τοῦ ἔδωκεν ὅλην τὴν ποσότητα τοῦ χρέους, λέγων εἰς αὐτόν· «Πήγαινε, τέκνον μου, ἀπόδος εἰς τοὺς δανειστὰς τὸ χρέος σου καὶ ἔπειτα ἀπόρριψον τὰς φροντίδας τοῦ κόσμου καὶ πρόσπεσον μετανοῶν εἰς τὸν Θεόν, καθὼς ὑπεσχέθης ἀρχῆθεν». Καὶ οὕτως ἠλευθερώθη τοῦ χρέους εὐχαριστῶν τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ὅσιον.