Οὕτω μετὰ ταῦτα ἐνεταφίασαν πάντες τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον μὲ ἱερὰς ὑμνολογίας καὶ ἀκολουθίας, ποιοῦντες ὅλοι ὁμοθυμαδὸν προσευχὴν ἐπάνω τοῦ τάφου αὐτοῦ καὶ λέγοντες· «Σέ, ἁγιώτατε Πάτερ, παρακαλοῦμεν, προστάτα θεῖε τῶν ἡμετέρων ψυχῶν, βάλλοντες μεσίτην πρὸς τὸν πανάγαθον Θεὸν τὸν οἰκτίρμονα, ὡς παριστάμενον ἐνώπιον τοῦ Θρόνου αὐτοῦ, ἵνα διὰ πρεσβειῶν σου διαφυλάττῃ ὁ ἐλεήμων Θεὸς πάντας ἡμᾶς ἀτρώτους καὶ ἀνεπηρεάστους τῶν σατανικῶν ἐπιβουλῶν ὡσαύτως καὶ τὴν Ἱερὰν σου Μονήν, τὴν ὁποίαν διὰ ποικίλων ἀγώνων καὶ κόπων ἀνήγειρας, θειότατε Πάτερ, πρὸς διηνεκῆ δοξολογίαν τοῦ πολυελέου Θεοῦ».
Μετὰ δὲ τὴν ὁσίαν αὐτοῦ κοίμησιν τοσαῦτα θαυμάσια ἐπετέλει ὁ Ἅγιος, ὥστε πλήθη ἀνθρώπων προσήρχοντο εἰς τὴν θείαν αὐτοῦ σορὸν μετ’ εὐλαβείας καὶ ἐθεραπεύοντο ἀπὸ παντοίας νόσους, καθὼς καὶ ἕως τώρα πανταχόθεν προστρέχουσιν εἰς τὴν Ἱερὰν αὐτοῦ Μονὴν οἱ Χριστιανοὶ μετὰ πόθου καὶ εὐλαβείας, ἀρυόμενοι ἰάματα ἐκ τῆς παντίμου αὐτοῦ κάρας, τῆς ὁποίας ἡ σιαγὼν εἶναι διηρημένη· ὅπου δὲ μετ’ εὐλαβείας προσκαλεῖται ἡ τιμία αὐτοῦ κάρα καὶ ἡ ἁγία σιαγών, ἐκεῖ νόσοι θεραπεύονται, δαίμονες ἀπελαύνονται, πάθη ποικίλα ἰατρεύονται καὶ τὸ τῶν ἀκρίδων φθοροποιὸν πλῆθος θαυμασίως ἀποδιώκεται. Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ δοξάζων τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ· ὅθεν καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοὶ Χριστιανοί, ἂς ἀφήσωμεν πᾶσαν κακίαν καὶ πονηρίαν καὶ ἂς μιμηθῶμεν κατὰ τὸ δυνατὸν εἰς ἡμᾶς τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ Ἁγίου, ἐπιμελούμενοι νὰ ἀποκτήσωμεν τὴν ἐνάρετον ζωὴν καὶ πολιτείαν κατὰ τὴν ἀποστολικὴν παραγγελίαν, τὴν λέγουσαν· «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι Ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Α’ Πέτρ α’ 16 καὶ Λευϊτ. κ’ 7). ὅπως διὰ πρεσβειῶν καὶ ἱκεσιῶν τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Δαβὶδ ἀξιωθῶμεν τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.