Διὰ νὰ γίνῃ δὲ φανερὸν πόσην ἀρίστην διοίκησιν εἶχεν ὁ μακάριος Δαβὶδ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονήν του, ἀπὸ δύο ἑπομένας διηγήσεις θέλετε βεβαιωθῆ περισσότερον, καὶ ἀκούσατε μὲ προσοχήν. Ἱεροδιάκονός τις καταγόμενος ἀπὸ τὴν Λαμίαν ἦτο συγκοινοβιάτης εἰς τὸ Μοναστήριον, εἶχε δὲ γεννήτορας πλουσίους καὶ εὐγενεῖς· ὁ δὲ Ἅγιος δὲν ἔδωκεν εἰς αὐτὸν οὐδέποτε ἐνδύματα καινουργῆ νὰ φορέσῃ, ἀλλὰ ταπεινὰ καὶ πενιχρά. Ἠθέλησε δέ ποτε ὁ Διάκονος νὰ ὑπάγῃ νὰ ἴδη τοὺς γονεῖς του, καὶ δι’ ἀδείας τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἐπῆγεν. Ἀφοῦ δὲ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ Μοναστήριόν του, εἶχε φορέσει λαμπρά τινα ἐνδύματα ὡς υἱὸς εὐγενοῦς νομιζόμενος· ὁ δὲ Ἅγιος, ὡς εἶδεν αὐτὸν ἐστολισμένον μὲ τὰ περιφανῆ ἐνδύματα ταῦτα, τοῦ εἶπε· «Διατί, Διάκονε, κατεφρόνησας τὴν στολὴν τῆς ταπεινώσεως καὶ ἐφόρεσας τὸ ἔνδυμα τῆς ὑπερηφανείας; τώρα βλέπω δύο δαίμονας, οἵτινες κάθηνται ἐπάνω εἰς τοὺς ὤμους σου». Ὁ δὲ Διάκονος, ἀκούσας, ἔντρομος ἐγένετο καὶ πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἐζήτει συγχώρησιν· ὁ δὲ θεῖος Πατὴρ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Γρήγορα ἔβγαλε τὰ ἐνδύματα τῆς ὑπερηφανείας καὶ ρίψον αὐτὰ εἰς τὸ πῦρ καὶ φόρεσον τὰ ἐνδύματα τῆς ταπεινώσεως καὶ τότε λαμβάνεις συγχώρησιν». Ἀμέσως ὁ Διάκονος ἔκαμε τὴν προσταγὴν τοῦ Ἁγίου Γέροντος καὶ εὐθὺς ἰδόντες οἱ δαίμονες τὴν ταπείνωσιν τοῦ Διακόνου ἀνεχώρησαν μὲ αἰσχύνην.

Ὁ διαληφθεὶς δὲ ἐκεῖνος Χριστοφόρος ἔβαλε λογισμόν ποτε διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπο τὸ Μοναστήριον, ὅμως ὁ σεβάσμιος Πατὴρ διὰ τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος ἐγνώρισε τὸν σκοπόν του, καὶ ἐνῷ ὁ Χριστοφόρος εἰς τὸ Μετόχιον ἡτοιμάζετο μεθ’ ἑνὸς ἑτέρου Μοναχοῦ διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ, ὁ Ἅγιος, προφθάσας αὐτόν, τὸν ἐπῆρε κατ’ ἰδίαν ὁμιλῶν εἰς αὐτὸν ἐν εἴδει ἐξομολογήσεως. Ὁ δὲ Χριστοφόρος ἐννοήσας τοῦ Ἁγίου τοὺς λόγους, ὅτι μὲ τὸ προορατικόν του ἐγνώρισε τὸν σκοπόν του, εὐθὺς ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ζητῶν συγχώρησιν· ὁ δὲ μακάριος Δαβὶδ μὲ τὴν συμπάθειαν τῆς ψυχῆς του ηὐλόγησεν αὐτὸν καὶ τὸν ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τοὺς λογισμούς, ὅστις εἰρήνευσε τοῦ λοιποῦ εἰς τὸ Μοναστήριον μετ’ εὐχαριστίας μεγίστης. Τοσοῦτον δὲ διεδόθη ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου καὶ ὁ ἔπαινος ἁπανταχοῦ, ὥστε πολλοὶ τῶν Ἀρχιερέων προσεκάλουν αὐτὸν εἰς τὰς ἐπαρχίας των χάριν ψυχικῆς σωτηρίας τῶν Χριστιανῶν· αὐτὸς δὲ ὡς ὑπηρέτης πιστὸς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μαθητὴς τῆς ὑπακοῆς, ἐπήγαινε μετὰ σπουδῆς καὶ ἐπιμελείας.