Βλέποντες οἱ ἐκεῖ ἐνασκούμενοι Πατέρες τὸν μακάριον Δαβίδ, ὅστις ἐξετέλει μεγάλα κατορθώματα ἀρετῶν μὲ ἀμέτρους κόπους καὶ ἀγῶνας καὶ ἐπροχώρει ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ εἰς τὸ κρεῖττον τῆς ἀρετῆς, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «Τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος, τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος» (Φιλιπ. γ’ 14), παρεκίνουν καὶ ἐβίαζον αὐτὸν τὸν ἀοίδιμον νὰ δεχθῇ τὸ ἀξίωμα τῆς Ἱεροδιακονίας, ἐπειδὴ προέβλεπον ὅτι μέλλει νὰ γίνῃ τέλειος εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ ἔχει νὰ φωτίσῃ μὲ τὰς πνευματικάς του διδασκαλίας καὶ νουθεσίας πολλὰς ψυχὰς ἀνθρώπων. Ἐδέχθη λοιπὸν τὸ τῆς Ἱεροδιακονίας ἀξίωμα εἰς τὸ διαληφθὲν Μοναστήριον καὶ ὡς καθαρὸς καὶ γνήσιος δοῦλος τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ ὑπηρέτει εὐλαβῶς τὰ θεῖα Μυστήρια. Μετ’ ὀλίγον δὲ καιρὸν πάλιν ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, ὁ Ἱερὸς Ἀκάκιος, καταφλεγόμενος ὑπὸ θείου ἔρωτος, ἀπεφάσισε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, διὰ νὰ προσκυνήσῃ τὰ ἱερὰ Μοναστήρια καὶ νὰ ἀπολαύσῃ τοὺς ἐκεῖ Ἀσκητὰς χάριν εὐλογίας καὶ νὰ γίνῃ μιμητὴς τῆς ἀρετῆς ἐκείνων. Ὅθεν ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ, θείᾳ συνάρσει, καὶ τὸν μακάριον Δαβίδ, ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος περιῆλθεν ὅλα τὰ Μοναστήρια καὶ τὰς Σκήτας, καὶ λαβὼν οὐκ ὀλίγον καρπὸν τῆς ἐνθέου ἀρετῆς, ἐκεῖνος μὲν ἔκρινεν εὔλογον νὰ ἀποπλεύσῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὁ δὲ Ὅσιος Δαβὶδ ἔμεινεν ἐκεῖ εἰς τὸν λιμένα τῆς ἀρετῆς, εἰς τὴν Μονὴν τῆς Ἁγίας Λαύρας τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, χαίρων δὲ καὶ ἀγαλλόμενος μετήρχετο τὸν ἀσκητικὸν βίον.

Ὁ δὲ Γέρων Ἀκάκιος φθάσας εἰς Κωνσταντινούπολιν ἐπῆγεν, ἀμέσως εἰς τὸ Πατριαρχεῖον εἰς προσκύνησιν τοῦ Πατριάρχου· ὁ δὲ Πατριάρχης, ἰδὼν τὸν Ἀκάκιον, καὶ πληροφορηθεὶς τὸν βίον του καθαρὸν καὶ τὴν διαγωγήν του ἐνάρετον, καθὼς καὶ ἄλλοτε εἶχεν ἀκούσει παρ’ ἄλλων, ἔκρινεν εὔλογον νὰ τὸν χειροτονήσῃ Ἀρχιερέα. Ὅθεν γενομένης Συνόδου Ἱερᾶς, νενομισμένον καὶ καθῆκον ἐκρίθη παρὰ πάσης τῆς Ἁγίας Συνόδου τὸ νὰ τιμηθῇ ὁ Ἀκάκιος μὲ τὸ ὑψηλὸν ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς ὢν ἄξιος ἐργάτης τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, διὰ νὰ ποιμάνῃ λογικὸν ποίμνιον, ἵνα πληρωθῇ ἡ φωνὴ ἡ Εὐαγγελική, ἡ λέγουσα· «Οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ» (Ματθ. ε’ 15). Καὶ τοιουτοτρόπως χειροτονηθείς, ἠξιώθη τοῦ μεγίστου καὶ ὑψηλοῦ ἀξιώματος τῆς Ἀρχιερωσύνης, λαχὼν τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης [2].