ἵνα καταπατήσῃ τὸν πολυμήχανον ἐχθρὸν διάβολον καὶ ἀξιωθῇ τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας, τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν, περὶ ὧν ἀείποτε ἐφρόνει καὶ διενοεῖτο ἀναγινώσκων τὸν μακάριον Παῦλον, τὸν λέγοντα περὶ τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν· «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ οἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α’ Κορ. β’ 9). Διὰ παντὸς δὲ ἦτο πρόθυμος νὰ ὑπακούῃ εἰς τὴν ἐπιταγὴν τῶν γεννητόρων του, μάλιστα ἐν καιρῷ τοῦ θέρους, διότι ὁ πατὴρ αὐτοῦ μετήρχετο τὴν γεωργικήν. Μετ’ ἐπιμελείας ἔτρεχεν εἰς τὰ χωράφια, συνεργάτης γενόμενος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. Ἀλλ᾽ ἐνῷ ὁ πατήρ του ἀνεπαύετο μετὰ τῶν ἐργατῶν εἰς τὸ μέσον τῆς ἡμέρας, ἀποφεύγων τὴν ὑπερβάλλουσαν θερμότητα τοῦ ἡλίου, ὁ ἀοίδιμος Δαβίδ εἰς ὥραν σφοδροῦ καύματος προσηύχετο, ἀναπέμπων δοξολογίας εἰς τὸν πανοικτίρμονα Θεὸν πρὸς ταλαιπωρίαν καὶ κακουχίαν τοῦ σώματός του, καὶ τοιουτοτρόπως διῆγε τὸν βίον του παραμένων μετὰ τῶν γεννητόρων αὐτοῦ μετ’ εὐπειθείας και ὑπακοῆς, καὶ μάλιστα μηδένα ἔχων πνευματικὸν πατέρα ὁδηγόν, δι’ ὅπερ λυπούμενος ἐδέετο τοῦ Θεοῦ ὅπως ὑποδείξῃ εἰς αὐτὸν τὸν τῆς ἀληθείας δρόμον, εἰς ἐκτέλεσιν τοῦ ἐναρέτου αὐτοῦ πόθου καὶ σκοποῦ.

Μετὰ δὲ καιρὸν πολύν, ἔχων ὅλην τὴν ἐλπίδα του ἐξηρτημένην ἀπὸ τὸν Ἅγιον Θεόν, προσευχόμενος ἡμέρας τε καὶ νυκτός, παρεκάλει αὐτὸν τὸν κηδεμόνα τοῦ παντὸς διὰ νὰ τὸν ὁδηγήσῃ νὰ ἐπιτύχῃ ἁρμόδιον καὶ ἀκύμαντον λιμένα διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὰς τρικιμίας καὶ ταραχὰς τοῦ ματαίου βίου καὶ τὰς καθημερινὰς ἐνέδρας καὶ ἐπιβουλὰς τοῦ δολίου δράκοντος, καὶ νὰ κερδήσῃ τὴν μακαρίαν ζωὴν τῶν δικαίων καὶ ἐναρέτων ἀνδρῶν. Φθάσας δὲ τὴν ἡλικίαν τῶν δεκαπέντε ἐτῶν ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς πατρίδος του καὶ ποιήσας εὐχὴν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, εἶπε· «Δέσποτα καὶ Δημιουργὲ ἁπάσης τῆς κτίσεως, εὔσπλαγχνε καὶ πολυέλεε Θεέ, ὁ καταδεξάμενος διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων νὰ σαρκωθῇς ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἀκηράτου Μητρός σου, καὶ ἐξ αὐτῆς νὰ γεννηθῇς, καὶ νὰ σταυρωθῇς, καὶ νὰ παραδοθῇς εἰς ταφήν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν νὰ ἀναστηθῇς, Σύ, Βασιλεῦ Πανάγιε, ἐπάκουσον ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ ἀναξίου δούλου σου, καὶ ὁδήγησόν με εἰς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, καὶ εἰς τὸ νὰ ποιῶ τὸ θέλημά σου τὸ ἅγιον, ἵνα καὶ ἐγὼ ὁ δείλαιος ἀξιωθῶ τῆς ἐπηγγελμένης ἐκείνης οὐρανίου σου μακαριότητος».