Κατὰ δὲ τὴν ἕκτην ἡμέραν, ἥτις ἦτο Σάββατον, τὸ ἑσπέρας, κατῆλθε κατὰ τὸ ἔθος ὁ Ἱερεὺς ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ταύτην, διὰ νὰ ψάλῃ τὸν ἑσπερινὸν μεθ’ ἑτέρων συγχωρίων του Χριστιανῶν καὶ ἐξαίφνης βλέπει τὸ παιδίον του ἱστάμενον ἔμπροσθεν τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀστράπτον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ἥλιος, μὲ τὸ νὰ ἦτο πεπλησμένον θείας Χάριτος καὶ ἐξέστη ὅλος ἀπὸ τῆς ὑπερβαλλούσης χαρᾶς διὰ τὴν ἀπροσδόκητον εὕρεσιν τοῦ παιδίου του καὶ μετὰ δακρύων λέγει πρὸς αὐτό· «Τέκνον μου ἀγαπητόν, ποῦ ἤσουν τόσας ἡμέρας; ποῖος σὲ ἔφερεν ἐνταῦθα;». Τὸ δὲ παιδίον ἀμέσως, ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἐδείκνυε διὰ τοῦ δακτύλου τὴν τιμίαν εἰκόνα τοῦ Προδρόμου, λέγον ὡς γέρων νουνεχής· «Οὗτος, ἀγαπητέ μου πάτερ, μὲ ἔφερεν ἀπὸ τὴν οἰκίαν μας εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον Ναόν». Καὶ ἐξέστησαν πάντες οἱ παρευρεθέντες Χριστιανοί, δοξάζοντες τὸν Πανάγαθον Θεόν. Ἀφοῦ δὲ ἐτελείωσεν ὁ ἑσπερινὸς ἐπέστρεψεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ μετὰ τοῦ μακαρίου Δαβὶδ εἰς τὸν οἶκόν του, δοξολογοῦντες καὶ ὑμνολογοῦντες τὸ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡσαύτως καὶ τοῦ θείου Προδρόμου, τόσον οἱ γεννήτορες, ὅσον καὶ πάντες οἱ κάτοικοι τῆς χώρας διὰ τὸ ἐξαίσιον καὶ ἀξιάκουστον τοῦτο θαῦμα. Ἔκτοτε λοιπὸν ὁ θαυμαστὸς καὶ παμμάκαρ Δαβίδ, ἐμφορηθεὶς τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, εἰσήρχετο εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Προδρόμου καὶ προσηύχετο, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς Ρωμαίους κεφ. η’ «Ὅσοι γὰρ πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ» (Ρωμ η’ 14). Βλέποντες λοιπὸν οἱ γονεῖς τοῦ παιδίου τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς χάριτας, τὰ ὁποίας ἔλαβε παρὰ Θεοῦ, αἵτινες ὅσον προέβαινε κατὰ τὴν ἡλικίαν τοσοῦτον καὶ αὗται ηὔξανον, ἐδόξαζον τὸν Παντάνακτα Θεόν.

Ἀφοῦ δὲ ἦλθεν εἰς πρέπουσαν ἡλικίαν ὁ μακάριος, οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἔβαλον αὐτὸν εἰς τὰ ἱερὰ γράμματα, ὅπως διὰ τούτων ἀναγινώσκῃ τὰς θείας Γραφὰς καὶ τὰς ἱερὰς βίβλους πρὸς μεγαλυτέραν ὠφέλειάν του. Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου ἐστολίζετο διὰ τῶν ἱερῶν γραμμάτων καὶ ἀναγνώσεων ὁ μακάριος καὶ μάλιστα μὲ τὴν γύμνασιν καὶ ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς, μὲ νηστείας καὶ ἀγρυπνίας, μὲ προσευχὰς καὶ δεήσεις πρὸς τὸν οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴν καὶ ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ἐνησχολεῖτο μετὰ πόθου πολλοῦ ἐπικαλούμενος τὸν Δεσπότην Χριστὸν βοηθὸν καὶ ἀντιλήπτορα,