Ὁ δὲ Πανάγαθος Θεός, ὡς οἰκτίρμων καὶ εὐσυμπάθητος, ὁ θέλων τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, εἰσήκουσε τῆς δεήσεως αὐτοῦ, καὶ ἀφοῦ ἐξῆλθε τῆς πατρίδος του, εὐθὺς εὑρίσκει ἕνα ἐνάρετον ἄνθρωπον καθ’ ὁδόν, ὅστις ἐκαλεῖτο Ἀκάκιος. Οὗτος δὲ ἦτο πολὺς εἰς τὴν σοφίαν καὶ παιδείαν καὶ μάλιστα εἰς τὴν ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς καὶ ἐγνωσμένος εἰς διαφόρους τόπους, ὠφελήσας διὰ τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος πολλὰς ψυχὰς ἀνθρώπων. Τούτου γίνεται ἀληθὴς μαθητής, ὑποσχεθεὶς ὅτι θὰ φυλάξῃ τὴν ὑπακοὴν καὶ θὰ εἶναι πρόθυμος διὰ παντὸς εἰς τὰ ὑπουργήματα τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων. Ὁ δὲ εἰρημένος Ἀκάκιος ἐδέχθη μετὰ προθυμίας τὸν Ὅσιον, προβλέπων ὅτι μέλλει νὰ γίνη ὁ παμμάκαρ Δαβὶδ θαυμάσιος καὶ ἄξιον δῶρον τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ, τὸν ἐπῆγε δὲ εἰς τὴν Μονήν του καὶ τὸν κατέταξε μὲ τοὺς λοιποὺς ἐκεῖ συνασκουμένους Πατέρας διδάξας αὐτὸν καὶ καθοδηγήσας εἰς ἅπαντα τὰ ἑπόμενα τοῦ μοναδικοῦ βίου καὶ εὐθέως ἐνέδυσεν αὐτὸν τὸ σχῆμα τῶν Μοναχῶν καὶ τὸν ἐπρόσταξε νὰ ἐνασχολῆται εἰς κόπους καὶ ἱδρῶτας ἀσκητικούς.

Ἔκτοτε λοιπὸν ὁ μακάριος Δαβὶδ κατεγίνετο εἰς κόπους, εἰς ἀγρυπνίας, εἰς νηστείας, εἰς δεήσεις και προσευχὰς καὶ εἰς τελείαν ἀποχὴν τῶν κακῶν καὶ ἐσπούδαζε διὰ παντὸς νὰ γίνῃ ἔξω τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν καὶ τοῦ φθοροποιοῦ κόσμου, διὰ νὰ γίνῃ θῦμα καθαρὸν τοῦ οὐρανίου Βασιλέως. Ἠναγκάζετο δὲ μάλιστα ὁ Ὅσιος κατὰ συνέχειαν παρὰ τοῦ Γέροντός του Ἀκακίου χάριν δοκιμῆς εἰς τὸ νὰ περιφρονῆται μὲ λόγια μεμπτὰ καὶ ψυχρότατα καὶ ἐπέμπετο παρ’ αὐτοῦ νὰ πωλῇ στάκτην. Ὁ δὲ ἀοίδιμος Δαβὶδ μὲ μεγάλην ταπεινοφροσύνην καὶ ἄμετρον ὑπομονὴν ὑπέμενε καρτερικώτατα καὶ ἔκαμνε κάθε πρόσταγμα τοῦ Γέροντός του, γνωρίζων ὅτι ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ὑπακοὴ ἀποκαθιστᾷ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸ νὰ δοξασθῇ παρὰ Θεοῦ καὶ νὰ ἀξιωθῇ τῆς οὐρανίου μακαριότητος. Ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον καιρὸν ὁ διδάσκαλος τοῦ Ὁσίου Πατὴρ Ἀκάκιος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον σκοπεύων νὰ ὑπάγῃ εἰς ἄλλο μέρος διὰ νὰ εὕρῃ ἄλλους πλέον ἐναρέτους ἄνδρας χάριν συναναστροφῆς καὶ ὁμιλίας πρὸς αὔξησιν καὶ πλεονασμὸν τῆς ἀρετῆς· ἔλαβε δὲ μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν Ὅσιον Λαβίδ. Περιπατοῦντες λοιπὸν ἀμφότεροι καὶ περιερχόμενοι πολλοὺς τόπους Μοναστηρίων καὶ Ἀσκητηρίων διὰ νὰ ἐπιτύχωσιν ἐκεῖνο ὅπου ἐπόθουν, ἦλθον εἰς τὴν Ὄσσαν, ἥτις εἶναι μεταξὺ τῶν ὀρέων τοῦ Ὀλύμπου καὶ τοῦ Πηλίου ἐκεῖ δὲ μαθόντες τὸ Μοναστήριον τοῦ Οἰκονομίου, ἦλθον εἰς αὐτὸ καὶ παρέμειναν ἐπί τινα καιρόν, ὠφεληθέντες παρὰ τῶν Πατέρων ἐκείνων, ὁμοίως καὶ οἱ Πατέρες ἐκεῖνοι ἐκ τούτων, καθ’ ὅσον ἡ ἄσκησις καὶ ἡ γύμνασις τῆς ἀρετῆς ἐγίνετο ἀκωλύτως.