Μετὰ δύο ἡμέρας, ἤτοι τὴν Παρασκευὴν τῆς Διακαινησίμου, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ Ὅσιος, λαβὼν τὸν Διάκονον μαζί του, εἰς δὲ τοὺς ἄλλους παρήγγειλε νὰ ἔλθουν κατόπιν του καὶ ἐρχόμενοι ἐπεριπάτουν ὅλοι ὁμοῦ μὲ τὸν Ὅσιον. Διαβάντες λοιπὸν τὰ μέρη τῆς Θεσσαλονίκης ἔφθασαν πλησίον μικρᾶς τινος πόλεως τοῦ Ὀλύμπου, καλουμένην Πέτρας. Ἀφοῦ δὲ διέβησαν τὸν ἐκεῖ ποταμόν, ἦλθον εἰς τὴν Ἐπισκοπήν. Κατὰ τὸ διάστημα ὅμως τοῦτο ἦλθεν ὁ Ὅσιος εἰς θεωρίαν· καὶ βλέποντες αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἐπισκόπου, τὸν ἐνόμισαν μεθυσμένον, μὴ γνωρίζοντες ὅτι εἶναι νηστικὸς καὶ ἀπὸ ἄρτον καὶ κατάκοπος ἀπὸ τὸν πολὺν δρόμον. Ὡς δὲ ἦλθεν εἰς ἑαυτόν, τὸν ἠρώτησαν οἱ μαθηταί του νὰ τοὺς εἴπῃ ὅ,τι εἶδεν, ἀλλ’ ὁ Ὅσιος δὲν ἠθέλησε· τοῦτο δὲ μόνον τοὺς εἶπεν· «Εἰς τρεῖς ἡμέρας θέλετε ἴδει τὸ γινόμενον εἰς τὴν χώραν ταύτην»· καὶ εἰς τρεῖς ἡμέρας ἔγινε πυρίκαυστος ἡ χώρα ἐκείνη καὶ μόνον ἡ Ἐπισκοπὴ ἔμεινεν ἄκαυστος.

Ἀναχωρήσαντες ἐκεῖθεν ἦλθον εἰς τὰ Μετέωρα καὶ τὸν ἐδέχθησαν οἱ Πατέρες μὲ κάθε τιμήν, ἦλθον δέ τινες νὰ ἐξομολογηθοῦν εἰς τὸν Ὅσιον καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπεν· «Χωρὶς Ἀρχιερέως ἄδειαν δὲν κάμνω τοῦτο». Μεταβὰς δὲ ὁ Ἡγούμενος μετ’ ἄλλων τινῶν Μοναχῶν εἰς τὸν Ἀρχιερέα τῶν Τρικάλων, ἐφανέρωσαν τὰ θαύματα τοῦ Ὁσίου καὶ ἔλαβον παρ’ αὐτοῦ γραπτὴν ἄδειαν κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν πνευματικῶν καὶ τότε ἐξωμολόγησεν ὅλους τοὺς Πατέρας. Ἀρκετὰς δὲ ἡμέρας μείναντες ἐκεῖ, ἦλθεν ὁ Ἀρχιερεύς, Μάρκος ὀνομαζόμενος, μὲ δύο Ἐπισκόπους, νὰ ἴδουν τὸν Ὅσιον, εὐλαβείας χάριν καὶ ἰδόντες τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν διάκρισίν του ἐθαύμασαν λέγοντες· «Ἀληθῶς οὗτος ὁ ἄνθρωπος πεφωτισμένος εἶναι ἀπὸ τὴν θείαν Χάριν». Ἐκεῖθεν πάλιν ἐπινεύσει Θεοῦ ἦλθε πλησίον τῆς Ναυπάκτου, εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Δερβέκιστας, τόπον τῆς Αἰτωλίας, τὸν λεγόμενον τώρα Ἀπόκουρον [4]. Τρεῖς δὲ ἡμέρας προτοῦ νὰ φθάσῃ ἐκεῖ ὁ Ὅσιος, ἔβλεπον τὰ πέριξ χωρία καθ’ ἑκάστην ἑσπέραν φῶς, ὅπερ κατέβαινεν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ τὸ ἐσκέπαζεν, ἔφεγγε δὲ ὅλος ὁ τόπος ἐκεῖνος καὶ ἐθαύμαζον οἱ ἄνθρωποι δι’ αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔβλεπον! Ἀκούσαντες δὲ ὅτι ἦλθεν ὁ Ὅσιος, ἐγνώρισαν ὅλοι ὅτι ἐκεῖνο τὸ φῶς δι᾽ αὐτὸν ἐφαίνετο καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν. Τὸ φῶς δὲ τοῦτο, ὅπερ ἔπιπτεν ἐπάνω εἰς τὸ Μοναστήριον, εἶδε καὶ ὁ μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Ἱερομόναχος Θεωνᾶς.