Ἀπὸ τοῦτον τὸν Φίλιππον Ἀγαρηνός τις ἔλαβε πραγματείαν πεντακοσίων γροσίων, καὶ μάρτυρας δὲν εἶχεν· ἀφοῦ δὲ παρῆλθον ὀλίγαι ἡμέραι, ἐζήτησε τὰ γρόσια του ἀπὸ τὸν Ἀγαρηνόν, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὄχι μόνον δὲν τοῦ τὰ ἔδιδεν, ἀλλὰ καὶ ἐσκληρύνετο κατ’ αὐτοῦ· ὁ δὲ Φίλιππος, μὴ ἔχων τί νὰ κάμῃ, παρεκάλεσε τὸν Ἅγιον Ἰάκωβον εἰς βοήθειάν του, καὶ ὕστερον ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἀγαρηνὸν ζητῶν τὰ χρήματά του, οὗτος δὲ τὸν ἐδέχθη μετὰ χαρᾶς, καὶ τοῦ ἔδωκε τὸ χρεωστούμενον· λαβὼν δὲ τὰ χρήματα ἐπῆγε χαίρων εἰς τὸν οἶκόν του, δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον. Αὐτὰ εἶναι τὰ θαύματα, ἀδελφοί, τοῦ Ὁσιομάρτυρος Πατρὸς Ἰακώβου καὶ αὐτὸς ὁ ἔνθεος Βίος αὐτοῦ.
Ἀλλ’ ὦ μακαριώτατε Πάτερ ἡμῶν Ἰάκωβε, μετὰ τῶν σῶν μαθητῶν καὶ συνάθλων σου, Ἰακώβου καὶ Διονυσίου, μὴ ἐλλείπετε νὰ πρεσβεύετε ἐνώπιον τῆς Ἁγίας καὶ Ζωαρχικῆς Τριάδος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα εὐμενὴς καὶ εὐδιάλλακτος γένηται εἰς ἡμᾶς κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, ὅπως τύχωμεν τῆς οὐρανίου Βασιλείας μετὰ πάντων τῶν εὐσεβῶς αὐτὴν λατρευόντων! ᾟ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.