Ὁ δὲ ταχὺς εἰς βοήθειαν δὲν παρήκουσε τὴν παράκλησίν του, ἀλλ’ εὐθὺς ἰάτρευσε τὸν ἵππον του· ἰδὼν δὲ ὁ Ἱερεὺς ἐκεῖνος τὸ θαῦμα ἐπῆγεν εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον ἦσαν τεθαμμένα τὰ ἅγια λείψανα τῶν Ἁγίων, διηγηθεὶς δὲ εἰς τοὺς ἐγχωρίους τὸ θαῦμα ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν ἐνδοξαζόμενον ἐν τοῖς Ἁγίοις του. Ἐπειδὴ ὅμως ἠθέλησε νὰ ἀνοίξῃ τὸν τάφον, ἐκεῖνοι κατ’ ἀρχὰς τὸν ἠπείλησαν καὶ δὲν τοῦ ἐπέτρεπον, ἀλλ’ ὕστερον τοὺς παρεκάλεσε καὶ ἦλθον ὅλοι ὁμοῦ, ἀνοίξαντες δὲ τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου εὗρον τὸ ἅγιον λείψανον, ὤ τοῦ θαύματος! πλῆρες μυριπνόου εὐωδίας καὶ γλυκύτητος· ἔλαβε δὲ ὁ Ἱερεὺς τὴν ἁγίαν κάραν καὶ μέρος τοῦ ἁγίου λειψάνου, ἔδωκε δὲ καὶ εἰς τοὺς ἐκεῖ ὀλίγον μέρος, τὰ δὲ λοιπὰ τὰ ἐσκέπασαν καὶ ἀνεχώρησαν εἰς τοὺς οἴκους των.
Ὁ δὲ Ἱερεὺς ἐβάδιζεν εἰς τὴν ὁδόν του μὲ χαρὰν καὶ εἶχε πόθον νὰ μάθῃ διὰ τοὺς μαθητάς τοῦ Ὁσίου ποῦ εὑρίσκονται καὶ φθάσας εἰς τὸ Ὁρφάνι, ἐπῆγεν εἰς τὸ Μετόχι τῆς Μονῆς τοῦ Διονυσίου, ὅπου ἐφιλοξενήθη ἀπὸ τοὺς Μοναχούς, ἠρώτα δὲ αὐτοὺς διὰ τοὺς μαθητὰς τοῦ Ὁσίου Μάρτυρος. Οὗτοι τοῦ εἶπον, ὅτι πλησίον εἰς τὸ Μοναστήριόν των εὑρίσκονται καὶ χαρούμενος τοὺς διηγήθη πῶς ἰάτρευσε τὸν ἵππον του ὁ Ἅγιος διὰ παρακλήσεως καὶ πῶς ἔχει μέρος τῶν λειψάνων του. Τοῦτο ἀκούσας ὁ οἰκονόμος τοῦ Μετοχίου, τὸ ὄνομα Νεόφυτος, ὅστις εἶχε τὸν ὀφθαλμὸν βεβλαμμένον, πλησιάσας εἰς τὰ ἅγια λείψανα εἶπεν· «Ἅγιε Ὁσιομάρτυς Ἰάκωβε, ἰάτρευσον τὸν πονεμένον μου ὀφθαλμόν». Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! μὲ τὸν λόγον ἰατρεύθη εὐθὺς ὁ ὀφθαλμός του καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν. Συνοδεύσας δὲ τὸν Ἱερέα ἐπῆγαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος, πρὸς ἐπίσκεψιν τῶν μαθητῶν τοῦ Ὁσιομάρτυρος, οἱ ὁποῖοι ὅταν εἶδον τὰ ἅγια λείψανα, ἅπερ ἔφερεν ὁ Ἱερεύς, πολλῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἐνεπλήσθησαν· ἄλλοι τὰ ἠσπάζοντο καὶ ἄλλοι τὰ ἐμυρίζοντο προσκυνοῦντες, ὅλοι δὲ ἀνέπεμπον κοινὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον. Ἔπειτα φιλοδωρήσαντες τὸν Ἱερέα ἔστειλαν πάλιν μὲ ἄλλον Μοναχὸν ὀνόματι Θεόφιλον καὶ ἔφεραν καὶ τὰ ὑπόλοιτα λείψανα τοῦ Ὁσίου καὶ τῶν ἄλλων δύο Ἰακώβου καὶ Διονυσίου, τὰ ὁποῖα εὐωδίαζον ὅλα καὶ ἕως τώρα εὐωδιάζουν. Ἔγινε δὲ καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα ἀπὸ τὰ ἅγια λείψανα, Ἱερεύς τις ὀνόματι Κάλλιστος, δὲν ἠξεύρω πῶς, ἔπαθεν ἀπὸ γύρισμα τοῦ ὀφθαλμοῦ καὶ τοῦ στόματος, ἅτινα ἔβλεπον πρὸς ἕν μέρος τοῦ προσώπου του· προσπέσας ὅμως ὁ Ἱερεὺς εἰς τὰ ἅγια λείψανα ἰατρεύθη, καὶ ὑπερθαυμάσας ἐκήρυττε πανταχοῦ τὸ εἰς αὐτὸν θαῦμα, ὅσοι δὲ ἤκουσαν ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον.