Ἡμέραν τινὰ ἐπῆγεν εἰς τὰς Καρυὰς μετὰ τοῦ μαθητοῦ του, ἵνα ἴδῃ τινὰς γνωρίμους του καὶ καθὼς ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς λειτουργίας ἐμβῆκεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, σταθεὶς δὲ εἰς μέρος τι ἔβλεπε προσεκτικῶς μὲ τὸ διορατικόν του χάρισμα πρὸς τὰ βημόθυρα. Καὶ μὲ τὸν θαυμασμὸν μειδιῶν ὑπετραύλιζεν, ὁ δὲ μαθητὴς τὸν ἔβλεπεν. Ἅμα ἐτελείωσεν ἡ λειτουργία, τὸν ἠρώτησεν ὁ μαθητής του νὰ τοῦ εἴπῃ τί ἔβλεπεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Μετὰ πολλῆς δὲ παρακλήσεως ἐδέχθη ὁ Ὅσιος νὰ τοῦ διηγηθῇ ὅσα εἶδε καὶ λέγει· «Καθὼς ἤρχισεν ὁ Ἱερεύς, τέκνον μου Μαρκιανέ, νὰ ἐνδυθῇ τὴν ἱερατικὴν στολὴν διὰ νὰ λειτουργήσῃ, ἦλθεν ἔμπροσθέν του τὸ φῶς τῶν Ἀγγέλων, ὅπως κατὰ τὴν αὐγὴν πρὶν ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος. Ὅταν δὲ ἤρχισε νὰ προσκομίζῃ, ἐπῆγαν οἱ Ἄγγελοι εἰς τοὺς χοροὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἵσταντο ἓν καθ’ ἓν τάγμα εἰς τὰ τέσσαρα μέρη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ ἐτελείωσε τὴν προσκομιδὴν ὁ Ἱερεὺς καὶ ἐσκέπασε τὰ Τίμια Δῶρα μὲ τὰ ἅγια καλύμματα, φῶς πολὺ περιεσκέπασεν αὐτά, διότι τὰ αἰσθητὰ καλύμματα φανερώνουσι τὸ νοητὸν φῶς, ὅπερ σκεπάζει τὰ Ἅγια. Ὅταν δὲ ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς μεγάλης εἰσόδου καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἱερεὺς μὲ τὰ Ἅγια, ἤρχετο τὸ φῶς ἔμπροσθεν καὶ ἐσκέπαζε τὸν λαόν· ὅταν δὲ ἐγύρισεν ὁ Ἱερεὺς εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα καὶ ἔβαλε τὰ Ἅγια εἰς τὴν ἁγίαν Τράπεζαν, τὸ φῶς ἐκεῖνο τὴν περιεκύκλωσεν, ὡς τὸν γῦρον τῆς σελήνης· εἰς δὲ τὴν μέσην ἐκείνου τοῦ γύρου εὑρίσκετο ὁ Ἱερεὺς μὲ τὰ Ἅγια Δῶρα, ἔξωθεν δὲ τοῦ κύκλου ἵσταντο οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι μὲ πολλὴν εὐλάβειαν καὶ δὲν ἐτόλμων νὰ πλησιάσουν διόλου». Ταῦτα τοῦ Ἁγίου λέγοντος ἐνεθυμήθη ὁ Μαρκιανὸς τὸ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου· «Εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν Ἅγγελοι παρακύψαι» (Α’ Πετρ. α’ 12). Ὁ δὲ Ὅσιος συνέχισε λέγων· «Ἐνῷ λοιπόν, τέκνον μου, οἱ Ἄγγελοι μετὰ τοσούτου φόβου καὶ τρόμου ἵσταντο πέριξ τοῦ θείου ἐκείνου φωτός, ὁ Ἱερεὺς ἐφαίνετο νοητῶς ὅλος δεμένος καὶ μαῦρος τὸ εἶδος μὲ τὰ σχοινία τῶν ἁμαρτιῶν του σφιγγόμενος καὶ δυσωδία ἐξήρχετο ἀπ’ αὐτόν, ὥστε οἱ Ἄγγελοι ἀπέστρεφον τὸ πρόσωπά των ἀπ’ ἐκείνην τὴν δυσωδίαν, ἐπειδὴ ἀναξίως ὑπηρέτει τὰ θεῖα ὁ ἄθλιος!».

Ἀφοῦ ἤκουσε ταῦτα ὁ μαθητὴς τοῦ Ὁσίου τὸν ἠρώτησε καὶ πάλιν λέγων· «Παρακαλῶ σε, Πάτερ μου, εἰπέ μοι· ὁ καθαρὸς Ἱερεύς, ὅταν λειτουργῇ, πῶς φαίνεται;». Ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ εἶπε· «ἀπὸ τὸν καθαρὸν Ἱερέα δὲν φεύγει τὸ φῶς, καθὼς σοῦ προεῖπα, ἀλλὰ γίνεται ἓν μὲ αὐτὸν καὶ γίνεται ὁ Ἱερεὺς ὅλος φῶς, ὁμοίως καὶ ἡ στολή του· καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του λαμπὰς φωτὸς ἐξέρχεται, ὅταν λέγῃ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὰς εὐχάς·