Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΤΙΝΟΥ τοῦ θαυματουργοῦ, Ἐπισκόπου Φραγκίας.

Καὶ ἐγὼ εἶπον· «Ὑπόσχομαι εἰς τὸν Θεὸν τῶν Χριστιανῶν, ὅτι ἐὰν λυτρωθῶ γίνομαι Χριστιανή». Τότε ἐκεῖνος ἔλυσε τὰ δεσμά, μὲ τὰ ὁποῖα ἤμην δεδεμένη καὶ μὲ ἀπέλυσεν. Ὅθεν παρακαλῶ σε, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, νὰ μὲ κάμῃς Χριστιανὴν καὶ νὰ μὲ διδάξῃς τὰ πρὸς σωτηρίαν μου, διὰ νὰ μὴ περιπέσω εἰς τὰς χεῖρας τοῦ φοβεροῦ ἐκείνου κριτοῦ, ὁ ὁποῖος κρίνει δικαίως καὶ δὲν ἀποβλέπει εἰς δῶρα ἢ εἰς πρόσωπα».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος ἐχάρη πολὺ καὶ κατηχήσας αὐτὴν καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς οἰκίας της τοὺς ἐβάπτισεν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ στερεώσας αὐτοὺς εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ διδάξας ὅσα ἦσαν ἀναγκαῖα διὰ τὴν σωτηρίαν των, ἡτοιμάζετο νὰ ἀναχωρήσῃ· ἡ δὲ ρηθεῖσα γυνὴ προσέφερεν ἓν σκεῦος περιέχον τέσσαρας λίτρας χρυσίου καὶ τετρακόσια φλωρία, παρακαλοῦσα αὐτὸν νὰ τὰ δεχθῇ· ὁ δὲ Ἅγιος, διὰ νὰ μὴ τὴν λυπήσῃ ἐδέχθη χάριν τῶν πτωχῶν καὶ εὐχηθεὶς αὐτὴν ἀνεχώρησεν. Ἔπειτα ἠρώτησε τὸν Διάκονον πόσα χρήματα ἔδωκεν εἰς τὸν πτωχὸν ἐκεῖνον, ὅστις ἐζητοῦσεν ἐλεημοσύνην. Καὶ ὁ Διάκονος εἶπε· «Διακόσια φλωρία τοῦ ἔδωκα». «Καὶ πόσα ἐβάσταζες;». Λέγει ἐκεῖνος· «Τετρακόσια». Τότε τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος· «Ὀλιγόπιστε, διατί δὲν τοῦ ἔδωκες τὰ τετρακόσια, καθὼς σοῦ εἶπον; βλέπεις ὅτι ἔδωκας τὰ διακόσια εἰς τὸν πτωχόν, καὶ ἔλαβες ἀπὸ τὴν γυναῖκα τετρακόσια φλωρία καὶ τέσσαρας λίτρας χρυσίου; ἀλλ’ ἂν ἤθελες δώσει τὰ τετρακόσια, ἤθελες λάβει ὀκτακόσια φλωρία καὶ ὀκτὼ λίτρας χρυσίου. Λοιπὸν ἐζημίωσες τοὺς πτωχοὺς τετρακόσια φλωρία καὶ τέσσαρας λίτρας χρυσίου, ἐζημίωσες καὶ τὴν γυναῖκα τὸν τετραπλάσιον μισθόν, τὸν ὁποῖον εἶχε νὰ λάβῃ, ἐζημίωσες καὶ τὸν ἑαυτόν σου μὲ τὴν παρακοὴν τὴν ὁποίαν ἔκαμες».

Ὅταν δὲ ἐπλησίασαν εἰς τὴν πολιτείαν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπήγαιναν, ἠκούοντο ᾄσματα καὶ ἦχοι ὀργάνων, τὰ ὁποῖα ἔπαιζον καὶ σταθεὶς ὁ Ἅγιος ἠκροάζετο ὥραν ἱκανήν· ἔπειτα μὲ λύπην πολλὴν τῆς ψυχῆς του ἀναστενάξας εἶπεν εἰς τοὺς παρεστῶτας· «Βλέπετε διὰ ποίου τρόπου ὁ πικρὸς διάβολος φαίνεται γλυκὺς καὶ διὰ ποίου τρόπου μεθοδεύεται ὁ κατηραμένος τὴν ἀπάτην, διὰ νὰ ἀπολέσῃ ψυχὰς καὶ πῶς μὲ τὴν μελῳδίαν τῶν ὀργάνων καὶ τῶν ᾀσμάτων ἁρπάζει τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν μνήμην καὶ ἐνθύμησιν τοῦ Θεοῦ;


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ πόλις αὕτη εἶναι ἡ σημερινὴ πόλις Tours τῆς Γαλλίας. Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως ταύτης ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἤσκησε μεγάλην ἐπίδρασιν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γαλατίας, ὅπως ἐλέγετο τότε ἡ Γαλλία. Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν μνήμην του τὴν 11ην Νοεμβρίου.

[2] Ἡ δεκάτη τοῦ Νοεμβρίου, ὡς ἡμερομηνία τελειώσεως τοῦ Ἁγίου, φέρεται ἐν τῷ «Νέῳ Ἐκλογίῳ» ἐξ οὗ καὶ παρελήφθη ἡ παροῦσα Βιογραφία, ἡ μνήμη ὅμως αὐτοῦ ἔν τε τοῖς παλαιοτέροις Συναξαρισταῖς καὶ τοῖς Μηναίοις ἀναγράφεται κατὰ τὴν δωδεκάτην, διὸ ἐν ταύτῃ κατεχωρίσθη καὶ ὑφ’ ἡμῶν.