Καὶ παρευθὺς ἀνεστήθη ὁ νεκρὸς καὶ πίπτων εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου τὸν εὐχαριστοῦσε καὶ τὸν ἐπαρακαλοῦσε νὰ τὸν κάμῃ Χριστιανόν, διότι ἦτο εἰδωλολάτρης· ὁ δὲ Ἅγιος, κατηχήσας αὐτὸν ἱκανῶς, τὸν ἐβάπτισεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὕστερον τὸν ἐκοινώνησε τὰ ἄχραντα Μυστήρια, διδάξας δὲ αὐτὸν ὅλα τὰ χρειαζόμενα, τὸν ἀπέλυσε μετ’ εἰρήνης.

Μετὰ ταῦτα, πηγαίνων εἰς τὴν πολιτείαν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν προσεκλήθη, συνήντησε καθ’ ὁδὸν ἕνα πτωχὸν ἐλεεινόν, ὅστις ἐζητοῦσεν ἐλεημοσύνην. Τοῦτον εὐσπλαγχνισθεὶς ὁ Ἅγιος εἶπεν εἰς τὸν Διάκονον, τὸν ὁποῖον εἶχε διωρισμένον διὰ νὰ ἐλεῇ τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην, νὰ τοῦ δώσῃ ὅσα χρήματα ἔχει. Ὁ Διάκονος ὅμως τοῦ ἔδωκε τὰ ἡμίση μόνον χρήματα, τὰ δὲ ἄλλα ἡμίση ἐφύλαξε διὰ νὰ τὰ δώσῃ εἰς ἄλλους πτωχούς. Τὸ ἑσπέρας ἐκεῖνο διενυκτέρευσαν εἰς γυναῖκα τινὰ εἰδωλολάτριδα, πλουσίαν πολύ, ἡ ὁποία εἶχε τὴν κατοικίαν της πλησίον εἰς τὴν ὁδὸν καὶ βλέπουσα τὸν Ἅγιον μὲ τὴν συνοδείαν του, τοὺς ἐδεξιώθη μετὰ χαρᾶς καὶ τοὺς ἔβαλε τράπεζαν πλουσιοπάροχον· ὁ δὲ Ἅγιος δὲν ἔφαγε τελείως, ἀλλὰ προσηύχετο διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς γυναικός.

Κατὰ τὸ μεσονύκτιον ἐπῆγεν ἡ γυναῖκα εἰς τὸν Ἅγιον, ὅστις προσηύχετο δι’ αὐτὴν καὶ προσπίπτουσα εἰς τοὺς πόδας του τὸν ἐπαρακαλοῦσε νὰ τὴν κάμῃ Χριστιανήν. Διότι ἔλεγεν· «Εἶδον εἰς τὸ ὅραμά μου ἕνα κριτὴν φοβερόν, καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ, εἶχε δὲ καὶ παράταξιν πολλῶν στρατιωτῶν, οἵτινες ἵσταντο πέριξ αὐτοῦ. Ἔφερον δὲ ἐνώπιόν του πολλοὺς καταδίκους δεδεμένους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλους μὲν ἐπρόσταξε νὰ ρίψουν εἰς τὸ πῦρ, ἄλλους δὲ νὰ βασανίζουν σφοδρῶς. Ἐν τῷ μέσῳ δὲ αὐτῶν ἔστεκον καὶ ἐγὼ δεδεμένη καὶ τρέμουσα. Τότε, εἷς ἀπὸ τοὺς στρατιώτας τοῦ κριτοῦ ἐλθὼν εἰς ἐμὲ μὲ ἠρώτησε· «Διὰ ποῖον αἴτιον εἶσαι κατάδικος καὶ δεδεμένη;». Καὶ ἐγὼ τοῦ εἶπον· «Δὲν ἠξεύρω». Λέγει ἐκεῖνος· «Τί μοῦ δίδεις νὰ σὲ λυτρώσω;». Ἐγὼ δὲ τοῦ εἶπον· «Σοῦ δίδω ὅλα μου τὰ ὑπάρχοντα». Ἐκεῖνος μοῦ εἶπεν· «Ἐγὼ αὐτὰ δὲν τὰ χρειάζομαι, μόνον νὰ μοῦ δώσῃς ὑπόσχεσιν, ὅτι γίνεσαι Χριστιανὴ καὶ νὰ σὲ λυτρώσω ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ βάσανα, τὰ ὁποῖα μέλλεις νὰ δοκιμάσῃς». Τοῦ ὑπεσχέθην λοιπὸν καὶ ἐγὼ ὅτι γίνομαι Χριστιανή, μόνον νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ φοβεροῦ τούτου κριτοῦ, ἐκεῖνος δὲ πάλιν μοῦ εἶπε· «Δῶσε ὑπόσχεσιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τῶν Χριστιανῶν».