Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΤΙΝΟΥ τοῦ θαυματουργοῦ, Ἐπισκόπου Φραγκίας.

Τὸ πρωῒ προσέταξε νὰ ὁπλισθοῦν ὅλοι οἱ στρατιῶται καὶ νὰ ἐξέλθουν εἰς τὸν πόλεμον. Οἱ δὲ στρατιῶται φοβούμενοι τοῦ εἶπον, ὅτι δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ ἀντιπολεμήσουν εἰς τόσον πλῆθος βαρβάρων· ἀλλ᾽ ἐκεῖνος θυμωθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἐγὼ πηγαίνω εἰς τὸν πόλεμον μόνος μου καὶ σεῖς μείνατε ὀπίσω καὶ ἔπειτα θέλετε ἴδει, ἂν δύνασθε νὰ γλυτώσετε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, χωρὶς ὁδηγίαν καὶ ἐπιστασίαν ἀρχιστρατήγου». Τότε προσπίπτοντες ὅλοι εἰς αὐτὸν τὸν παρεκάλουν νὰ παύσῃ ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ εἰς ζωὴν καὶ εἰς θάνατον. Ἀρματωθέντες λοιπὸν ἐξῆλθον εἰς τὸν πόλεμον καὶ ἀφοῦ τοὺς εἶδον οἱ ἐχθροὶ ἀπὸ μακράν, ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν, ἐπειδὴ ἔβλεπον πέριξ τοῦ στρατεύματος τῶν Ρωμαίων ὡπλισμένους γίγαντας φοβερούς, καθημένους ἐπάνω εἰς ἁμάξας καὶ ἄλογα ἀναρίθμητα, τὰ ὁποῖα ἦσαν βέβαια τὰ τάγματα τῶν οὐρανίων Δυνάμεων, ἅπερ ἔστειλεν ὁ ὕψιστος Θεὸς διὰ νὰ βοηθήσουν τὸν Μαρτῖνον καὶ νὰ τὸν φυλάξουν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, καθὼς τοῦ ὑπεσχέθη πρωτύτερα. Παρευθὺς λοιπὸν ἔστειλαν πρέσβεις καὶ μεσίτας εἰς τὸν ἀρχιστράτηγον, παρακαλοῦντες νὰ κάμουν εἰρήνην. Ἀλλ’ ἐκεῖνος δὲν ἔστεργε τελείως εἰς τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ ἤθελε νὰ τοὺς πολεμήσῃ· τὸ ὁποῖον μαθόντες οἱ βάρβαροι ἔστειλαν πάλιν ἄλλους πρέσβεις μὲ πολλὰ φιλοδωρήματα εἰς τὸν Μαρτῖνον, ὑποσχόμενοι νὰ εἶναι εἰς τὸ ἑξῆς ὑποτασσόμενοι εἰς τοὺς Ρωμαίους, παρεκάλουν δὲ νὰ λείψῃ ὁ πόλεμος· καὶ οὕτω μετὰ βίας κατεπείσθη ὁ ἀρχιστράτηγος, καὶ ὑποτάσσων τοὺς βαρβάρους ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ρώμην μὲ χαρὰν μεγάλην. Μαθὼν τοῦτο ὁ βασιλεύς, ἐξῆλθε μὲ ὅλους τοὺς μεγιστᾶνας καὶ τὸν προϋπήντησαν καὶ τὸν ὑπεδέχθησαν ὡς νικητὴν μὲ δόξαν καὶ τιμὴν πολλήν.

Τότε, ὁ μακάριος Μαρτῖνος, διηγούμενος εἰς τοὺς βασιλεῖς τὴν ὀπτασίαν την ὁποίαν εἶδε καὶ ὅλα τὰ γενόμενα, εἶπε· «Τὸν φοβερὸν αὐτὸν πόλεμον δὲν τὸν ἔπαυσα ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ἀνίκητος δύναμις τῶν Χριστιανῶν· ἐκεῖνος κατώρθωσε τὴν νίκην ταύτην· διὰ τοῦτο παρακαλῶ σας νὰ μοῦ δώσετε τὴν ἄδειαν, διὰ νὰ δουλεύσω τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου εἰς τὸν Θεόν, ὅστις μὲ ἐβοήθησεν». Ἀκούσαντες τοῦτο οἱ βασιλεῖς ἐλυπήθησαν καὶ τοῦ εἶπον· «Ἡμεῖς θέλομεν νὰ εἶσαι μαζί μας, διὰ νὰ σοῦ δώσωμεν μεγάλα ἀξιώματα καὶ τιμάς, καθὼς σοῦ πρέπει, διὰ τὴν νίκην τὴν ὁποίαν ἔκαμες».


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ πόλις αὕτη εἶναι ἡ σημερινὴ πόλις Tours τῆς Γαλλίας. Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως ταύτης ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἤσκησε μεγάλην ἐπίδρασιν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γαλατίας, ὅπως ἐλέγετο τότε ἡ Γαλλία. Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν μνήμην του τὴν 11ην Νοεμβρίου.

[2] Ἡ δεκάτη τοῦ Νοεμβρίου, ὡς ἡμερομηνία τελειώσεως τοῦ Ἁγίου, φέρεται ἐν τῷ «Νέῳ Ἐκλογίῳ» ἐξ οὗ καὶ παρελήφθη ἡ παροῦσα Βιογραφία, ἡ μνήμη ὅμως αὐτοῦ ἔν τε τοῖς παλαιοτέροις Συναξαρισταῖς καὶ τοῖς Μηναίοις ἀναγράφεται κατὰ τὴν δωδεκάτην, διὸ ἐν ταύτῃ κατεχωρίσθη καὶ ὑφ’ ἡμῶν.