Τότε ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως ἐκαυχήθη ὅτι δύναται νὰ ὑπάγῃ νὰ καταστρέψῃ τὸ Μοναστήριον. Ματαίως ὅμως καὶ κενὰ ἐμελέτησε, διότι, καθὼς ἐπορεύετο ἔφιππος, ἔπεσεν ὁ ἵππος του, ἐκ τῆς πτώσεως δὲ ταύτης συνετρίβη ὁ εἷς ἐκ τῶν ποδῶν του. Μετέφερον τότε αὐτὸν οἱ στρατιῶται εἰς τὰ βασίλεια, ἐντὸς ὀλίγου δὲ βασανιζόμενος ἀπὸ πόνους φρικτοὺς ἀπέθανεν. Ἐνῷ λοιπὸν ὁ βασιλεὺς ἔκλαιε καὶ ὠδύρετο διὰ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του, τὸν συνεβούλευσεν ὁ Φιλόστρατος, εἰπὼν πρὸς αὐτόν· «Γίγνωσκε, βασιλεῦ, ὅτι ἡ μακαρία Εὐδοκία εἶναι δούλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τοῦτο ἄνθρωπος δὲν δύναται νὰ τὴν κακοποιήσῃ, ἐπειδὴ φυλάττει αὐτὴν θεία δύναμις. Ἐὰν λοιπὸν θέλῃς νὰ ἀναζήσῃ ὁ υἱός σου, στεῖλε γράμμα ἔντιμον πρὸς αὐτὴν καὶ παρακάλεσον περὶ τούτου μὲ πολλὴν ταπείνωσιν».

Τότε ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλε πρὸς τὴν Ἁγίαν γράμματα ἱκετευτικὰ διά τινος δικαστοῦ ὀνόματι Βαβύλα, ὅστις διηυθύνθη πρὸς τὸ Μοναστήριον, προσκυνήσας δὲ τὴν Ἁγίαν τῆς ἔδωσε τὰ γράμματα· ἔπειτα ἐξελθὼν ἐκάθισεν ἔξω τοῦ Μοναστηρίου καὶ ἀνέμενεν ἀπόκρισιν. Ἐνῷ λοιπὸν ἐκάθητο εἰς πέτραν τινὰ ἀπεκοιμήθη, βλέπει δὲ εἰς τὸν ὕπνον του Ἄγγελον Κυρίου ἀστραπόμορφον, ὅστις τὸν ἐκέντησε μὲ ράβδον εἰς τὴν πλευρὰν καὶ τοῦ λέγει· «Ὁ νεκρὸς σὲ ἀναμένει, Βαβύλα». Ἐκεῖνος δὲ ἠγέρθη παρευθὺς καὶ πορευθεὶς πρὸς τὴν Ὁσίαν τῆς ἐφανέρωσε τὴν ὀπτασίαν, ζητῶν ἀπόκρισιν. Τότε ἡ Ἁγία πρῶτον μὲν προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν νὰ τὴν φωτίσῃ νὰ κάμῃ τὸ συμφερώτερον· ἔπειτα λαβοῦσα συγχώρησιν ἀπὸ τὰς ἀδελφάς, ἔγραψε τὰ ἑξῆς πρὸς τὸν βασιλέα μὲ πολλὴν ταπεινοφροσύνην καὶ μετριότητα· «Ἐγὼ μὲν εἶμαι εὐτελὴς καὶ ἀθλία, βεβαρημένη ὑπὸ πλήθους ἀνομιῶν ὡς ἄσωτος, δὲν εἶμαι δὲ ἀξία νὰ κάμω δέησιν πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστὸν διὰ τὸν υἱόν σου, πλήν, ἐὰν εἰς Αὐτὸν ὁλοψύχως πιστεύσῃς, θέλεις ἴδει τὴν μεγάλην του δύναμιν, ὥστε νὰ μετατραπῇ ἡ πολλὴ θλῖψις σου εἰς ἀγαλλίασιν».

Ταῦτα ἀφοῦ ἔγραψεν ἡ Ἁγία ἔκαμε καὶ τρεῖς σταυροὺς εἰς τὴν ἐπιστολὴν καὶ τὴν ἔδωκεν εἰς τὸν δικαστήν, ὅστις λαβὼν ταύτην ἀπῆλθε δρομαίως καὶ φθάσας εἰς τὸν νεκρὸν εὐθὺς ὡς ἔβαλε τὴν ἐπιστολὴν ἐπάνω αὐτοῦ, ὢ τοῦ θαύματος, ἀνεστήθη. Τότε ὄχι μόνον αὐτὸς ὁ νεκρέγερτος, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ παρόντες, βλέποντες τοιοῦτον φρικτὸν τερατούργημα, ἀκόμη δὲ καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς, ἐβόησαν ἅπαντες· «Μέγας ὁ Θεὸς τῆς Χριστιανῆς Εὐδοκίας, ὅστις κάμνει τοιαῦτα θαυμάσια».