Ἔμεινε λοιπὸν ἡ μακαρία εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς προσευχομένη, κλαίουσα καὶ νηστεύουσα καὶ οὐδὲν ἕτερον ἔτρωγεν εἰμὴ μόνον ὀλίγον ἄρτον καὶ ὕδωρ σύμμετρον. Ἔπειτα μετέβη εἰς τὸν Ἐπίσκοπον τῆς πόλεως ἐκείνης, καλούμενον Θεόδοτον, καὶ τὴν ἐβάπτισεν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ ὁμοουσίου Τριάδος. Εἶπε δὲ τότε ἡ μακαρία πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον· «Παρακαλῶ τὴν ἁγιωσύνην σου, Ἅγιε Δέσποτα, νὰ διαμοιράσῃς ὅλον τὸν πλοῦτον μου εἰς θλιβομένους καὶ πτωχούς, εἰς χήρας καὶ ὀρφανὰ καὶ πένητας, ἐπειδή, ὡς ἔμαθον, ἄδικα τὸν ἀπέκτησα. Νὰ διαμοιρασθῇ δὲ καλῶς, ἵνα εὕρω ἔλεος ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ τὰς ἀνομίας μου». Ἰδὼν λοιπὸν ὁ Ἀρχιερεὺς τὴν καλὴν γνώμην καὶ τὴν ἀγαθὴν αὐτῆς προαίρεσιν, τὴν ηὐλόγησεν ἐξ ὅλης ψυχῆς, γνωρίσας τὴν μέλλουσαν προκοπὴν αὐτῆς καὶ τῆς λέγει· «Εὔχου δι’ ἡμᾶς, ἀδελφή, ὅτι σήμερον ἔγινες ὄντως νύμφη Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀγγέλων συνόμιλος· μακαρία σὺ καὶ καλότυχος, ὅπου ἔδωσες ὅλον τὸν πλοῦτόν σου καὶ ἀπέκτησες τὸν πολύτιμον Μαργαρίτην· διὰ δὲ τὰ φθαρτὰ ταῦτα καὶ ἡδέα, τὰ ὁποῖα ἐμίσησας πανσόφως καὶ φρονίμιως, ὑπάγεις νὰ ἀπολαύσῃς τὰ ἀΐδια καὶ αἰώνια, νὰ συναγάλλεσαι μὲ τὸν Νυμφίον σου Χριστὸν πάντοτε, εἰς τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ τὴν οὐράνιον».
Αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα εἰπὼν μὲ δάκρυα κατανύξεως πρὸς τὴν μακαρίαν ὁ ἁγιώτατος Ἐπίσκοπος, προσεκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς Ἱερομονάχους του, ἄνθρωπον ἐνάρετον, ξενοδόχον τῆς Ἐπισκοπῆς καὶ τοῦ λέγει· «Ἐπειδὴ σὲ γνωρίζω εὐλαβῆ καὶ θεοφοβούμενον, παραδίδω εἰς τὰς χεῖρας σου τὴν ψυχὴν τῆς γυναικὸς ταύτης. Φρόντισε δὲ νὰ διαμοιράσῃς εἰς πτωχοὺς τὸν πλοῦτόν της καὶ μὴ κρατήσῃς δι’ ἡμᾶς οὔτε ἕν ἀργύριον, ἀλλὰ καθὼς σὺ ἔδωσες τὴν πατρικήν σου κληρονομίαν ἐλεημοσύνην, οὕτω καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ παραδώσῃ εἰς τὰς χεῖράς σου νὰ τα οἰκονομήσῃς καλῶς καὶ θεαρέστως». Ἀπῆλθον λοιπὸν ὁ Ἱερεὺς μὲ τὴν Εὐδοκίαν εἰς τὴν οἰκίαν της καὶ συναθροίσασα ἡ μακαρία ὅλον τὸν πλοῦτον αὐτῆς παρέδωσε τὰ πάντα εἰς τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ μὲ χαρούμενον πρόσωπον. Ἦσαν δὲ ταῦτα τόσον πολλά, ὥστε ἤθελε φανῆ εἴς τινας πρᾶγμα ὑπερβολικὸν καὶ ἀπίστευτον, ἀλλὰ ἐγὼ καθὼς τὰ εὗρον εἰς τὸ Ἑλληνικὸν τὰ γράφω εἰς κοινὴν φράσιν, χωρὶς νὰ αὐξήσω, μάρτυς μου ὁ Κύριος, τίποτε, ἀλλὰ μόνον τὴν ἀλήθειαν καὶ τοῦτο πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ παράδειγμα ἰδικόν μας, διὰ νὰ κατανυχθοῦν καὶ ἄλλαι ψυχαί, νὰ μιμηθοῦν αὐτὴν τὴν ἀείμνηστον καὶ πάνσοφον Εὐδοκίαν.