Ἐγερθεῖσα τότε ἡ Ὁσία ἀνέστησε διὰ τῆς προσευχῆς της τὸν Φιλόστρατον, ὅστις ἐγερθεὶς ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς, λέγων· «Παρακαλῶ σε, Εὐδοκία, δικαία δούλη τοῦ μεγάλου Θεοῦ, νὰ μὲ συγχωρήσῃς διὰ τοὺς ἀνοσίους λόγους τοὺς ὁποίους σοῦ εἶπον, διότι τώρα ἐγνώρισα τοῦ Θεοῦ σου τὴν δύναμιν». Τότε ἡ Ὁσία τὸν συνεχώρησε καὶ τοῦ εἶπε· «Πορεύου εἰς εἰρήνην καὶ πίστευε εἰς τὸν παντοδύναμον Θεόν, ὅστις σὲ ἐπεσκέφθη διὰ τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν του».
Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐβασίλευεν ἐκεῖ ἄλλος βασιλεύς τινὲς δὲ ἐκ τῶν πρώην ἐραστῶν τῆς Εὐδοκίας, ἀκούσαντες ὅτι ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐμόνασε, παρακινούμενοι ὑπὸ τοῦ διαβόλου ἀπεφάσισαν νὰ τὴν καταγγείλουν εἰς τὸν βασιλέα. Ἔστειλαν λοιπὸν ἀναφορὰν πρὸς αὐτόν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔλεγον, ὅτι λαβοῦσα ἀργύρια ἀπὸ τὴν πόλιν τὰ μετέφερεν εἰς τὴν ἔρημον μὲ τὸν σκοπὸν νὰ κτίζῃ κελλία καὶ Μοναστήρια, ἐζήτουν δὲ νὰ τοὺς δώσῃ ἐξουσίαν νὰ ἁρπάσουν τὰ χρήματα καὶ νὰ τὴν ἀπομακρύνουν ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ἐβλασφήμει τοὺς θεοὺς καὶ προσεκύνει τὸν ὑπὸ τῶν Ἑβραίων σταυρωθέντα.
Ταῦτα ἀναγνώσας ὁ βασιλεὺς καὶ πληρωθεὶς θυμοῦ ἀπέστειλεν ἄρχοντά τινα μετὰ τριακοσίων στρατιωτῶν νὰ τὴν πάρουν ἀπὸ τὴν Μονὴν βιαίως μὲ ὅλα τὰ χρήματα καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν εἰς τὰ βασίλεια. Ταῦτα ὁ Κύριος ἐφανέρωσε δι’ ὀπτασίας εἰς τὴν Ὁσίαν, εἰπὼν πρὸς αὐτήν· «Ὀργὴ τοῦ βασιλέως ἔρχεται κατὰ σοῦ, ἀλλὰ μὴ φοβηθῇς, διότι ἐγὼ εἶμαι μαζί σου πάντοτε». Ὅταν λοιπὸν ἔφθασαν οἱ στρατιῶται εἰς τὸ ἀσκητήριον, ἔβλεπον μὲν τοῦτο, ἀλλὰ νὰ εἰσέλθουν ἐντὸς αὐτοῦ δὲν ἠδύναντο, ἐμποδιζόμενοι ὑπὸ τῆς θείας δυνάμεως. Περιετριγύριζον λοιπὸν πέριξ αὐτοῦ ματαίως κοπιάζοντες ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια.
Βλέπων ὁ δίκαιος Θεός, ὅτι οἱ στρατιῶται, ὡς ἀσύνετοι, δὲν ἠννόησαν τὴν θείαν Αὐτοῦ καὶ ὑπερθαύμαστον δύναμιν, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὰ ὀπίσω, μετανοοῦντες, διὰ τὴν ἀνομίαν των, ἀλλὰ συνέχιζον προσπαθοῦντες νὰ ἐκτελέσουν τοῦ ἐπιγείου βασιλέως τὴν παράνομον προσταγήν, ἐπαίδευσεν αὐτοὺς δικαίως ὡς ἀδίκους. Ὅθεν ἐλθούσης θανασίμου βιαίας πνοῆς ἐθανατώθησαν οἱ ἄθλιοι, οἵτινες πεσόντες αἴφνης ἅπαντες εἰς τὴν γῆν ἀπέθανον. Μόνον ὁ ἄρχων μετὰ τριῶν ἄλλων στρατιωτῶν δὲν ἐθανατώθησαν, ἴσως διὰ νὰ φέρουν εἰς τὸν βασιλέα τὸ μήνυμα, ὅστις ἀκούσας ταῦτα περισσότερον ἐθύμωσε καὶ συγκαλέσας ὅλην τὴν σύγκλητον εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὀργιζόμενος· «Βλέπετε πῶς μία πόρνη καταφρονημένη καὶ ἄτιμος τόσους δυνατοὺς στρατιώτας ἀπώλεσε μὲ τὰς μαγείας καὶ κακουργίας της; Τί λοιπὸν μὲ συμβουλεύετε νὰ κάμω, διὰ νὰ μὴ προξενήσῃ αὕτη καὶ ἄλλα χειρότερα εἰς ἡμᾶς;».