Ἐκεῖ δὲ πλησίον, εἰς τὸν κῆπον τῆς οἰκίας ἐκείνης, ἐνεφώλευε δράκων τις φοβερός, ὅστις ἐφόνευσε δια τοῦ φυσήματος αὐτοῦ τὸ τέκνον χήρας τινός, ἥτις ἔκλαιεν, ὡς μήτηρ, τὸν υἱόν της ἀπαρηγόρητα. Ἀκούσασα δὲ ἡ Ἁγία τοὺς θρήνους αὐτῆς ἀπῆλθε πρὸς τὸν νεκρὸν μετὰ τοῦ Διοδώρου, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶπεν ἡ Ἁγία· «Κάμε προσευχὴν διὰ τὸν νεκρὸν νὰ τὸν ἀναστήσῃ ὁ Κύριος». Ὁ Διόδωρος ὅμως ἐδίσταζε καὶ ἔλεγε πρὸς τὴν Ἁγίαν ὅτι δὲν ἦτο ἄξιος νὰ ζητήσῃ παρὰ τοῦ Θεοῦ τοιοῦτον χάρισμα. Λέγει τότε πρὸς αὐτὸν ἡ Μάρτυς· «Ἐγὼ πιστεύω εἰς τὸν Θεόν μου, ὅτι ἐπειδὴ ἀδιστάκτως ἐπίστευσας εἰς αὐτόν, θέλει εἰσακούσει τὴν δέησίν σου, μόνον ἐπικαλέσου Αὐτὸν ὁλοψύχως διὰ νὰ ἴδῃς τὴν ἄμετρον εὐσπλαγχνίαν του». Κλίνας τότε ὁ Διόδωρος εἰς τὴν γῆν τὴν κεφαλὴν προσηύχετο κτυπῶν τὸ στῆθος του καὶ χύνων θερμότατα δάκρυα ἔλεγε· «Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις κατηξίωσες καὶ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον νὰ σὲ γνωρίσω διὰ μέσου ταύτης τῆς Ἁγίας δούλης σου, τὴν ὁποίαν ἐξαπέστειλες ἵνα λυτρώσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ δαίμονος, πρόσδεξαι τὴν δέησίν μου, ἐπειδὴ γνωρίζεις, ὅτι ἡ πρὸς Σὲ πίστις μου εἶναι ἀμετάθετος καὶ ἀνάστησον τοῦτον τὸν νεκρὸν εἰς δόξαν τοῦ παντοδυνάμου ὀνόματός Σου».
Ταῦτα προσευξάμενος ὁ Διόδωρος εἶπε πρὸς τὸν νεκρόν· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ζήνων, ἀνάστηθι». Παρευθὺς τότε ἠγέρθη ὁ νεκρός, ἡ δὲ Ἁγία πάλιν ἐδεήθη πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστὸν ταῦτα λέγουσα· «Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπάκουσον καὶ ἐμοῦ τῆς ταπεινῆς καὶ πρόσταξε τὸν ἐχθρὸν καὶ ἐπίβουλον δράκοντα νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ἔμπροσθεν τοῦ ὄχλου νὰ διαρραγῇ, διὰ νὰ μὴ θανατώσῃ καὶ ἄλλους δούλους Σου». Ταῦτα εἰπούσης τῆς Ἁγίας παρευθὺς ἦλθεν ὁ δεινὸς ἐκεῖνος δράκων, ὡς ὑπὸ πυρὸς διωκόμενος, πεσὼν δὲ εἰς τὴν γῆν ἐξέπνευσεν, οἱ δὲ παρόντες ἰδόντες τοιαῦτα τερατουργήματα ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθησαν ἅπαντες.
Μετὰ παρέλευσιν ὀλίγου χρόνου ἐτελεύτησεν ὁ ἡγεμὼν Διογένης θεαρέστως, ἀνῆλθε δὲ εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ ἡγεμόνος ἄλλος ἄρχων, ὀνόματι Βικέντιος, δεινὸς καὶ ἀπάνθρωπος διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὅστις ἀκούσας τὰ κατορθώματα τῆς Ἁγίας καὶ γνωρίζων ὅτι δι’ ἄλλου τρόπου δὲν ἤθελε δυνηθῆ νὰ τὴν θανατώσῃ, ἀπέστειλε στρατιώτας, οἵτινες ἀπέκοψαν τὴν ὁσίαν αὐτῆς κεφαλήν, τὴν πρώτην τοῦ πρώτου μηνός, ὅστις ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους λέγεται Μάρτιος. Καὶ οὕτως, ἀφοῦ ἐπλήρωσε τὸν δρόμον τοῦ Μαρτυρίου, τὸ μὲν πνεῦμα αὐτῆς ἀπῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια, τὸ δὲ τίμιον καὶ πάνσεπτον αὐτῆς Λείψανον ἔμεινεν εἰς τὴν γῆν πηγάζον πλούσια μετὰ θάνατον θαύματα, Χάριν τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τὴν θερμοτάτην αὐτῆς μετάνοιαν· ἧς ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, Ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.