Προσηυχήθη τότε ἡ Ἁγία ἐπὶ ὥραν πολλὴν εἰς τὸν Χριστὸν κατ’ ἰδίαν καὶ κατόπιν μεγαλοφώνως ἐβόησε λέγουσα· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, Σὺ ὅστις γνωρίζεις τὰ κρύφια τῶν καρδιῶν ἡμῶν καὶ ἔκαμες τὸν κόσμον μὲ τὴν σοφίαν Σου, πρόσταξον νὰ ἀναστηθοῦν ὅλοι αὐτοί, οἵτινες ὑπὸ τοῦ πυρὸς κατεκαύσαν, ἵνα βλέποπες οἱ πολλοὶ τὰ θαυμάσιά σου δοξάσουν τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον». Ταῦτα μὲν πρὸς τὸν Θεὸν ἐδέετο ἡ Ἁγία, κατόπιν δὲ στραφεῖσα πρὸς τοὺς νεκροὺς ἤγγιζε διὰ τῆς ἁγίας αὐτῆς δεξιᾶς ἕνα ἕκαστον ἐκ τῶν νεκρῶν λέγουσα· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐγέρθητι» καὶ παρευθύς, ὢ ἐξαισίου θαυματουργήματος! ὅλοι, ὡς ἐξ ὕπνου, ἀνέστησαν ὑγιεῖς. Τοῦτο τὸ θαυμάσιον ἰδόντες οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλεως ταύτης ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν.

Τούτων οὕτω γενομένων, ἦλθεν εἴδησις εἰς τὸν ἄρχοντα Διόδωρον, ὅτι ἡ γυνή του εὑρισκομένη εἰς τὸ λουτρὸν κατελήφθη ὑπὸ λιποθυμίας καὶ ἀπέθανε. Ταῦτα ἀκούσας ὁ Διόδωρος ἐξέσχισεν ἐκ τῆς λύπης τὴν χλαμύδα του καὶ ἔδραμε μετά τινος ἄλλου ἄρχοντος εἰς τὴν νεκράν. Ἰδόντες δὲ αὐτὴν πραγματικῶς ἀποθαμμένην ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ Διόδωρος· «Ἐπ’ ἀληθείας πιστεύω, ὅτι δυνατώτερος καὶ μεγαλύτερος εἶναι ὁ Θεός σου ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας θεούς. Ἐπειδὴ ὅμως ἀκόμη μικροψυχῶ, ἀνάστησον τὴν γυναῖκά μου καὶ νὰ βαπτισθῶ μὲ ὅλον τὸν οἶκόν μου». Ἀπεκρίθη τότε πρὸς αὐτὸν ἡ Μάρτυς· «Ὁ Κύριός μου θέλει κάμει καὶ αὐτὸ θαυμάσιον, ὡς εὔσπλαγχνος, διὰ νὰ πιστεύσουν εἰς αὐτὸν καὶ ἄλλοι περισσότεροι».

Ἀπελθοῦσα τότε ἡ Μάρτυς εἰς τὴν νεκρὰν μὲ ὅλον τὸν ὄχλον, ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν καὶ προσηύχετο ἐπὶ ὥραν πολλήν. Κατόπιν ἐγερθεῖσα εἶπε ταῦτα μεγαλοφώνως διὰ νὰ τὴν ἀκούωσιν ἅπαντες· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρός, ὅστις ἀνιστᾷς τοὺς νεκροὺς ὡς Θεὸς παντοδύναμος, ἀνάστησον καὶ τὴν Φηρμῖναν, διὰ νὰ πιστεύσῃ αὕτη καὶ ἕτεροι εἰς Σὲ τὸν ζῶντα Θεὸν τὸν ἀγαθὸν καὶ αἰώνιον». Ταῦτα εὐξαμένης τῆς Ἁγίας εὐθὺς ἡ νεκρὰ ἠγέρθη ἀπὸ τῆς κλίνης, οἱ δὲ παρόντες, ἰδόντες τοιοῦτον θαῦμα τεράστιον, ἐβόησαν ὅλοι ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος· «Ὄντως ὁ Θεός σου εἶναι ἀληθινὸς καὶ δίκαιος, εἰς αὐτὸν δὲ καὶ ἡμεῖς χωρὶς ἀμφιβολίαν πιστεύομεν». Ἐβαπτίσθησαν τότε ὄχλος πολύς, καθὼς καὶ ὁ ἡγεμὼν Διογένης μετὰ τοῦ ἄρχοντος Διοδώρου μεθ’ ὅλης τῆς συγγενείας αὐτῶν, ἡ δὲ Ἁγία ἔμεινε εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Φηρμίνας διδάσκουσα.