Τῇ Α’ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Μαρτίου μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος ΕΥΔΟΚΙΑΣ τῆς ἀπὸ Σαμαρειτῶν.

Ἦτο λοιπὸν ἡ ποσότης τῶν χρημάτων τῆς μακαρίας Εὐδοκίας χρυσίον μὲν λίτραι μύριαι· μαργαριτάρια βασιλικὰ καὶ λίθοι πολύτιμοι ἀναρίθμητοι· σκεύη ἀργυρᾶ, ἤτοι ἀγγεῖα ἀσημικά, ὀκτὼ χιλιάδες λίτραι· στολίδια ἄλλα διάφορα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ πολλά· βαρέα μεταξωτὰ ἱμάτια διακόσια ἑ6δομήκοντα πέντε· νήμα μεταξωτὸν ἀρκετόν· μόσχου δοχεῖα πολύτιμα δώδεκα· ἀπὸ τὰς Ἰνδίας κυτία τριάκοντα τρία καὶ ἄλλα πολύτιμα ἀντικείμενα καὶ στολαὶ χρυσοΰφαντοι ἀναρίθμητοι μὲ λίθους πολυτίμους καὶ μαργαρίτας. Ὁμοίως καὶ ἀγροί, ἀμπελῶνες καὶ ἄλλα ἀκίνητα πράγματα, τὰ ὁποῖα τῆς ἔδιδαν ὡς εἰσόδημα τρεῖς χιλιάδας νομίσματα τὸν χρόνον. Αὐτὰ ὅλα καὶ ἄλλα περισσότερα ἔδωκεν ἡ πάνσεμνος εἰς τὸν Ἱερέα, τοὺς δὲ δούλους αὐτῆς ἠλευθέρωσε καὶ τοὺς ἐχάρισε τὸν οἶκόν της καθὼς εὑρίσκετο. Ἀκόμη δὲ καὶ δύο χιλιάδας χρυσᾶ φλωρία τοὺς ἔδωσε λέγουσα· «Ἐγὼ μὲν σᾶς ἠλευθέρωσα ἀπὸ τὴν δουλείαν αὐτὴν τὴν πρόσκαιρον, ἐὰν δὲ σεῖς θέλετε νὰ λάβετε καὶ τὴν πραγματικὴν ἐλευθερίαν, πιστεύσατε εἰς τὸν Χριστόν, τὸν ἀγαθὸν καὶ παντελεήμονα, νὰ σᾶς ἀξιώσῃ τῆς οὐρανίου Βασιλείας του».

Ὅταν λοιπὸν ἐτακτοποίησεν, ἡ μακαρία καλῶς τὴν περιουσίαν της καὶ ἐλυτρώθη ἀπὸ πᾶσαν φροντίδα καὶ μέριμναν, τότε ἦλθε καὶ ὁ Γερμανός, ὁ εὐλαβὴς καὶ θεοσέβαστος, καὶ τὴν ὡδήγησεν εἰς τὸ γυναικεῖον Μοναστήριον, τὸ ὁποῖον εἶχε μακρὰν ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς δέκα στάδια. Ἦσαν δὲ οἱ ἄνδρες εἰς τὸ ἀνδρικὸν Μοναστήριον ἑβδομήκοντα, αἱ δὲ γυναῖκες τοῦ γυναικείου Μοναστηρίου τριάκοντα, μὲ αὐτὰς δὲ ἔμεινε καὶ ἡ θαυμασία Εὐδοκία, ἀγωνιζομένη ἀπὸ τὰς ἄλλας περισσότερον. Ἐφόρει δὲ πάντοτε ἡ μακαρία τὸ ἱμάτιον, μὲ τὸ ὁποῖον τὴν ἐνέδυσεν ὁ Ἐπίσκοπος ὅταν τὴν ἐβάπτισε καὶ οὐδέποτε τὸ ἐξεδύθη. Μόνον ὅταν ἦτο ψῦχος πολὺ τὸν χειμῶνα, ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἱμάτιον, ἐφόρει ἕνα ράσον τρίχινον. Ἔμαθε δὲ καὶ τὸ Ψαλτήριον καὶ πᾶσαν την Γραφὴν καὶ τὴν ἀνεγίνωσκε μετὰ προθυμίας.

Μετὰ πάροδον ὀλίγων ἐτῶν ἐκοιμήθη ἡ Προεστῶσα τῶν παρθένων καὶ μὲ θείαν νεῦσιν καὶ εὐδοκίαν ἐψήφισαν τὴν Εὐδοκίαν, ὡς θαυμασίαν καὶ δόκιμον καὶ τόσον εὐάρεστος ἐφάνη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς πᾶσαν τὴν ἀδελφότητα, ὥστε διὰ τὴν ἁγίαν της πολιτείαν, μετὰ τὴν θαυμασίαν αὐτῆς ἀλλοίωσιν, τῆς ἔδωκεν ἐξουσίαν ὁ πλουσιόδωρος Κύριος νὰ κάμνῃ θαυμάσια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ γράψωμεν ὀλίγα εἰς δόξαν Αὐτοῦ καὶ εἰς ὑπόδειγμα ἐκείνων ὅπου ἠνόμησαν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ Ἡλιούπολις ἦτο ἀρχαία πόλις τῆς Συρίας εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ Ἀντιλιβάνου, 65 χλμ ἀπὸ τῆς Δαμασκοῦ. Πολλάκις κατεστράφη ὑπὸ διαφόρων ἐπιδρομέων, ἀλλὰ πάντοτε ταχέως ἀνελάμβανε, λόγῳ τῆς θέσεώς της, ὡς ἐμπορικοῦ κέντρου. Σήμερον καλεῖται Μπάαλμπεκ, σώζονται δὲ παρ’ αὐτὴν σπουδαῖα ἐρείπια ἀρχαίων ναῶν.