μοιρολογεῖ μόνον τὴν τύχην της καὶ καμμίαν χαρὰν δὲν ἀπολαμβάνει, ἀλλὰ λυπεῖται τόσον, ἕως ὅτου ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν θλῖψιν της. Οὕτω θὰ πράξω καὶ ἐγὼ ἡ κακότυχος, ἡ τεθλιμμένη καὶ ἄμοιρος. Θὰ θρηνῶ καθ’ ἑκάστην καὶ θὰ μοιρολογῶ τὸν σύντροφόν μου, ἕως ὅτου σχηματίσω ποταμὸν ἐκ τῶν δακρύων μου καὶ τότε νὰ ἀποθάνω ἀπὸ τὸν πόνον καὶ τὴν θλῖψιν μου».

Αὐτὰ μὲν ἔλεγε βοῶσα ἡ ὁμόζυγος. Ἡ δὲ Ἀγλαῒς περισσότερα τούτων ἐβόα, ὀδυρομένη τοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα ὅπου ὑπέμεινεν, ὅταν τὸν ἐκράτει εἰς τὴν μήτραν της, ὅταν τὸν ἐγέννησεν, ὅταν τὸν ἀνέτρεφεν, ἐνῷ ἐκεῖνος τὴν ἀπηρνήθη καὶ τῆς ἔδωκε περισσοτέρους πόνους παρὰ ὅταν τὸν ἐγέννησεν. Αὐτὰ ὅλα ἤκουεν ὁ ἀήττητος ἀγωνιστὴς καὶ ἐπόνει μὲν ἡ καρδία του καὶ ἐλυπεῖτο τὴν μητέρα καὶ τὴν ὁμόζυγον. Ἐπὶ πλέον δὲ καὶ ὁ πανοῦργος δαίμων ἤνοιγεν ἐναντίον αὐτοῦ μέγαν πόλεμον. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, ἐνθυμούμενος τοὺς Εὐαγγελικοὺς λόγους, τοὺς λέγοντας· «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμέ, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. ι’ 37) καὶ τὰ σχετικὰ πρὸς ταῦτα, ἀπέναντι τῆς σαρκικῆς ἀγάπης ἐτοποθέτει τὸν ἔνθεον ἔρωτα καὶ ὑπέμενε τὴν φλόγα τῆς καρδίας, ὁ καρτερόψυχος, πόθῳ πόθον ἀντωσάμενος. Ἔπραττε δὲ τοῦτο ὄχι διότι ἦτο ἄσπλαγχνος πρὸς τοὺς γεννήτορας, ἀλλὰ διότι ἦτο μάλιστα πρὸς τὸν Ποιητὴν καὶ Σωτῆρα ὑπήκοος, πρὸς τὸν ὁποῖον πολλάκις μετὰ δακρύων ἐδέετο νὰ τοῦ δίδῃ ὑπομονὴν μέχρι τέλους. Ὁμοίως προσηύχετο καὶ διὰ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ καὶ τὴν σύζυγον, νὰ τοὺς ἐνισχύῃ, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνουν προώρως ἀπὸ τὴν θλῖψιν των.

Ἔμεινε λοιπὸν ὁ ἀείμνηστος εἰς τὸν πατρικὸν οἶκον ἀγνώριστος, οὕτως εὐτελὴς καὶ ταλαιπωρούμενος, ἀπὸ τὸν ἐχθρὸν πολεμούμενος, ἀπὸ τὴν ἀγάπην τῶν συγγενῶν ἐκκαιόμενος καὶ ἀπὸ τοὺς δούλους ἐμπαιζόμενος, ὄχι δέκα ἡμέρας ἢ ἑκατόν, ἀλλὰ χρόνους δεκαεπτὰ ὁλοκλήρους, ὁ ὄντως ἀδαμάντινος καὶ οὐχὶ ἐκ σαρκός. Καὶ τότε τοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος, ὅτι τὴν ἑπομένην Παρασκευὴν ἔμελλε νὰ ἀναπαυθῇ ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ τὰ βάσανα. Τότε ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν δοῦλον, ὅστις τὸν ὑπηρέτει, νὰ τοῦ φέρῃ χαρτίον καὶ μελάνην, ἔγραψε δὲ ἐπ’ αὐτοῦ τὰ κατ’ αὐτόν, πρὸς μεγαλυτέραν δὲ πιστοποίησιν ἔγραψε καί τινας ἀπορρήτους λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπεν εἰς τὴν νύμφην, ὅταν τῆς ἔδωκε τὴν ζώνην αὐτοῦ καὶ τὸ δακτυλίδιον, ὡς καὶ ἕτερά τινα, ἀπόκρυφα πράγματα, τὰ ὁποῖα μόνον οἱ γονεῖς του ἐγνώριζον.