Ὅθεν, ἀκουσίως καὶ μὴ δυνάμενος νὰ ἐναντιωθῇ εἰς τοὺς γονεῖς του, ἐδέχθη μὲν κατὰ τὸ φαινόμενον καὶ ἐγράφη τὸ συνοικέσιον, ἀλλὰ κατὰ διάνοιαν ἐμελέτα νὰ φύγῃ εἰς ξένον τόπον, διὰ νὰ φυλάξῃ τὴν παρθενίαν του ἄφθορον. Ὅταν λοιπὸν ἔφθασεν ἡ ἡμέρα τῶν γάμων, μετέβησαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Βονιφατίου καὶ ἐστεφάνωσαν τὸ ἀνδρόγυνον μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων, ὅλην δὲ τὴν ἡμέραν οἱ ἄρχοντες τοῦ παλατίου καὶ οἱ συγγενεῖς καὶ φίλοι τοῦ ἀνδρογύνου διεσκέδαζον, κατὰ τὴν συνήθειαν, εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ γαμβροῦ. Κατὰ δὲ τὸ ἑσπέρας, μετὰ τὸ δεῖπνον, ηὐχήθησαν οἱ συγγενεῖς καὶ φίλοι τοὺς νεονύμφους, οἱ δὲ γονεῖς των τοὺς συνώδευσαν μέχρι τοῦ νυμφικοῦ θαλάμου καὶ τοὺς ἀπεχαιρέτησαν.

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ νέος ἔμεινε μόνος μὲ τὴν νύμφην, προσηύχετο ὥραν πολλήν, ἕως οὗ ἐκοιμήθησαν ὅλοι οἱ τῆς οἰκίας καὶ τότε τυλίξας τὸ δακτυλίδιον καὶ τὴν ζώνην του, τὰ ὁποῖα ἦσαν πολύτιμα, ἔδωκε ταῦτα εἰς τὴν κόρην, λέγων εἰς αὐτήν· «Φύλαξον ταῦτα προσεκτικά, φιλτάτη μου, καὶ ὁ Θεὸς νὰ εἶναι ἀναμέσον ἡμῶν, ἕως ὅτου οἰκονομήσῃ ἡ Χάρις Του εἰς ἡμᾶς τίποτε ἄλλο καλλίτερον». Ταῦτα εἰπὼν ἀπῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιόν του, λαβὼν δὲ χρυσόν, πολυτίμους λίθους καὶ μαργαρίτας, ὅσα ἠδύνατο, καὶ ἐκδυθεὶς τὰ χρυσούφαντα, ἐφόρεσε πτωχὰ καὶ ἐσχισμένα ἱμάτια καὶ ἐξελθὼν ἐκ τῆς πόλεως κατῆλθεν εἰς τὴν παραλίαν. Ἐκεῖ, Θεοῦ εὐδοκοῦντος, εὑρίσκει πλοῖον, τὸ ὁποῖον ἔφευγε κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην διὰ τὴν Συρίαν. Εἰσελθὼν λοιπὸν εἰς τὸ πλοῖον ἔφθασεν εἰς τὴν Λαοδίκειαν, καὶ ἐξελθὼν συνέχισε τὸν δρόμον του διὰ ξηρᾶς πρὸς τὴν Ἔδεσσαν, ὅπου εὗρε Ναόν, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον τὴν ἀχειροποίητον Εἰκόνα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, τὴν ἰδίαν ἐκείνην τὴν ὁποίαν Αὐτὸς ὁ Κύριος ἔστειλεν εἰς τὸν Αὔγαρον διὰ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνανία. Ταύτην ἰδὼν ὁ Ἀλέξιος πολὺ ηὐφράνθη καὶ μοιράσας εἰς πτωχοὺς τὸν χρυσὸν καὶ τοὺς πολυτίμους λίθους, ἔμεινεν εἰς ἐκεῖνον τὸν Ναόν, ἐνδεδυμένος ὡς πένης μὲ παλαιὰ καὶ ἄχρηστα ἱμάτια, διὰ νὰ βλέπῃ καθ’ ἑκάστην τὸν πολυπόθητον χαρακτῆρα τῆς τοῦ Δεσπότου μορφῆς, ζητῶν δὲ ἐλεημοσύνην ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ἐξώδευεν ἀπὸ αὐτὴν ὀλίγα δι’ ἄρτον πρὸς τροφήν του, τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔδιδεν εἰς τοὺς πτωχούς. Ὅλην τὴν νύκτα προσηύχετο καὶ πᾶσαν Κυριακὴν μετελάμβανε. Τόσον δὲ ἐταλαιπωρήθη ἀπὸ τὴν πολλὴν ἐγκράτειαν, ὥστε ἠφανίσθη ἡ ὡραιότης τοῦ προσώπου του, ἡ ὄψις του ἐμαύρισεν, ἡ σὰρξ ἐξηράνθη, οἱ ὀφθαλμοὶ ἐκοιλάνθησαν καὶ μόνον τὸ δέρμα καὶ τὰ ὀστᾶ του ἐφαίνοντο.