Μεταβάντες, τότε, ἅπαντες ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ εἱς τὸν Δέκιον, κατεμήνυσαν τὴν Μάρτυρα, λέγοντες· «Αὕτη ἡ δαιμονισμένη ἐκρήμνισε τοὺς θεούς μας καὶ συνετρίβησαν οἱ σπουδαιότεροι, ἐὰν δὲ δὲν ἐπροφθάναμεν νὰ τὴν δέσωμεν, θὰ τοὺς ἐκρήμνιζεν ὅλους ἡ ἀναίσχυντος». Ὡς ἤκουσε ταῦτα ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτὴν μετ’ ὄργῆς· «Δὲν μοῦ ὑπεσχέθης, κακὴ γυναῖκα, ὅτι θὰ θυσιάσῃς εἰς τὰ εἴδωλα; Πῶς λοιπὸν ἐτόλμησες καὶ συνέτριψες ταῦτα, ἄσεμνος;». Ἡ δὲ Ἁγία Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ θεοὺς δὲν ἐκρήμνισα καὶ μόνον λίθους συνέτριψα, διὰ νὰ κτίσετε οἰκοδομήν, ἐὰν σᾶς εἶναι ἀναγκαία. Ὅμως, ἐπειδὴ τοὺς ὀνομάζετε θεούς, οὐαί σας, ἀνόητοι, νὰ νικηθοῦν οἱ θεοί σας ὑπὸ γυναικός! Ἂν δὲ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ φυλάξουν τοὺς ἑαυτούς των, πῶς τότε ἐλπίζετε νὰ λάβετε ἐξ αὐτῶν βοήθειαν;».
Θυμωθεὶς τότε σφόδρα ὁ τύραννος, ἐπρόσταξε ξυλουργόν τινα, ὅστις καὶ κατεσκεύασεν εὐθὺς ξύλον τετράγωνον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐκρέμασαν τὴν Ἁγίαν, ἐμπήξαντες δὲ σούβλαν μακρὰν ἀπὸ τῆς πτέρνης μέχρι τοῦ ὤμου, ἐκρέμασαν δύο λίθους βαρεῖς εἰς τοὺς πόδας καὶ ἄλλους δύο εἰς τὰς χεῖρας της. Τούτων πάντων γενομένων, ἡ Ἁγία Μάρτυς ᾐσθάνετο πόνους δριμυτάτους καὶ ὀδύνας πολλάς, ἡ πολύαθλος. Ὅθεν ἐμβλέψασα πρὸς τὸν Ἅγιον, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Εὐχήθητι, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, δι’ ἐμέ, διότι πολὺ ἐβαρύνθην». Ὁ δὲ Ἅγιος Χριστοφόρος, ἀναβλέψας πρὸς τὸν οὐρανόν, προσηυχήθη λέγων· «Κύριε ὁ Θεὸς τῶν Ἁγίων Σου, πρόσδεξαι καὶ ταύτην τὴν δούλην Σου, ὅτι Σὺ μόνος ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος ὑπάρχεις εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». Καὶ ἡ δούλη δὲ τοῦ Θεοῦ καὶ ὄντως καλλίνικος Καλλινίκη εἶπε ταῦτα· «Κύριε, εἰς χεῖράς Σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου». Ταῦτα δὲ εἰποῦσα παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ, τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου.
Ὕβριζε τότε μετὰ θυμοῦ τὸν Ἅγιον ὁ Δέκιος, λέγων πρὸς αὐτόν· «Σὺ μᾶλλον ἔπρεπε νὰ ἀπολεσθῇς, κακώνυμε, σκυλοπρόσωπε καὶ ἀλλοτριόμορφε, καὶ ὄχι αὐταὶ αἱ ὡραιόταται γυναῖκες, τὰς ὁποίας ἐπλάνησας μὲ τὰς μαντείας σου. Τί λέγεις λοιπὸν τώρα; Θυσιάζεις εἰς τὰ εἴδωλα ἢ ἐπιμένεις εἱς τὴν προτέραν ἀφροσύνην σου;». Ὁ δὲ Μάρτυς γελάσας ἀπεκρίθη· «Πρεπόντως καὶ δικαίως σὲ ὠνόμασαν Δέκιον, ὡς δεκτικὸν καὶ σύνδεσμον τῆς συνεργείας τοῦ πατρός σου, τοῦ σατανᾶ, ὁ ὁποῖος σὲ ἔχει ὡς ἀγγεῖον καὶ ὄργανον δι’ ὅλα του τὰ θελήματα. Τί θέλεις καὶ μὲ δοκιμάζεις ματαίως καὶ χάνεις τὸν καιρόν σου ἀσκόπως; Ἐγὼ σοῦ εἶπον πολλάκις, ὅτι δὲν προσκυνῶ ἀναισθήτους δαίμονας. Ἤθελον νὰ ἠδυνάμην νὰ φέρω καὶ σὲ εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὡς τυφλός, δὲν εἶσαι ἄξιος νὰ ἴδῃς τὸν λαμπρότατον Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης. Ἀνδρίζου λοιπόν, ὑπηρέτα τοῦ διαβόλου, καὶ βασάνιζε τοὺς δικαίους, ἀδίκως».