Τότε ἐκεῖνοι ἀπέθεσαν πρὸ αὐτοῦ τὴν ὀλίγην τροφήν των. Ὁ δὲ Ἅγιος γονυπετήσας προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον, λέγων· «Κύριε ὁ Θεός, ὅστις ηὐλόγησας τοὺς πέντε ἄρτους καὶ ἐχόρτασες λαὸν ἄπειρον, ἐπάκουσόν μου τοῦ δούλου Σου καὶ πλήθυνον τοὺς ἄρτους τούτους, διὰ νὰ ἴδωσι καὶ οὗτοι τὰ θαυμάσιά Σου καὶ νὰ πιστεύσουν ὅτι Σὺ μόνος εἶσαι Θεὸς ἀληθὴς καὶ τὰ πάντα δυνάμενος.
Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἅγιος προσηυχήθη διὰ τῶν λόγων τούτων, ἦλθεν Ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἔχε θάρρος, Ἀθλητὰ τοῦ Χριστοῦ Χριστοφόρε, διότι Ἐκεῖνος μὲ ἀπέστειλεν εἰς βοήθειάν σου, προστάξας με νὰ ἐκπληρώσω ὅλας τὰς ἐπιθυμίας σου». Ἀφοῦ δὲ ηὐλόγησε τοὺς ἄρτους, ἐπλήθυναν θαυμασιώτατα. Τότε ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς τοὺς στρατιώτας· «Φάγετε τώρα, ἀδελφοί, ὅσον θέλετε καὶ ἀπὸ τοῦτο ἐννοήσατε τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ μου, ὅστις ὄχι μόνον τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ χαρίζει εἰς ἐκείνους, οἵτινες πιστεύουσιν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ καὶ τὰ οὐράνια, ὡς ἰσχυρὸς καὶ Πανάγαθος». Ἰδόντες οἱ στρατιῶται τοῦτο τὸ θαυμάσιον ἐξέστησαν καὶ ἐξ ἑνὸς στόματος ἐβόησαν· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν, ὁ σῴζων τοὺς δούλους Του». Καὶ προσκυνήσαντες τὸν Ἅγιον, ἔλεγον· «Πιστεύομεν καὶ ἡμεῖς τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον λατρεύεις, ὡς παντοδύναμον καὶ σὲ εὐχαριστοῦμεν, διότι ἐφάνης εἰς ἡμᾶς, τοὺς ἐζοφωμένους, ὡς λύχνος πάμφωτος καὶ μᾶς ἐξήγαγες ἐκ τοῦ σκότους τῆς πλάνης, ὁδηγήσας ἡμᾶς πρὸς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας. Λοιπὸν μετὰ σοῦ εἴμεθα καὶ πρόσταξε νὰ πράξωμεν ὅ,τι ἐπιθυμεῖς». Τότε ὁ Ἅγιος, περιχαρὴς γενόμενος, ἐδίδαξεν αὐτοὺς ἀρκούντως τὸ τοῦ Κυρίου σωτήριον κήρυγμα, τὸ ὁποῖον περιέχεται εἰς τὸ θεῖον καὶ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Ἔπειτα ἐπορεύθησαν ἅπαντες εἰς τὴν Ἀντιόχειαν πρὸς τὸν Ἅγιον Βαβύλαν, τὸν Ἐπίσκοπον, ὁ δὲ Ἅγιος διηγήθη πρὸς αὐτὸν ὅλην τὴν ὑπόθεσιν. Οὗτος δὲ ὁ Ἅγιος Βαβύλας, εὐχαριστήσας τὸν Θεόν, κατήχησεν αὐτοὺς καὶ ἐβάπτισεν ἅπαντας διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ὀνομάσας τὸν πρῴην Ρέπροβον Χριστοφόρον.
Τότε ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος συνεβούλευσε τοὺς στρατιώτας νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὰ βασίλεια. Ἐνῷ δὲ ἐπορεύοντο, ἐνίσχυε τούτους καθ’ ὁδόν, λέγων· «Τέκνα καὶ ἁδελφοί μου ἠγαπημένοι, ἐγνωρίσατε τὸν Θεὸν τὸν ὁποῖον ἐπιστεύσαμεν. Ἂς ὑπομείνωμεν λοιπὸν χάριν Αὐτοῦ, εἰς τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον, πληγὰς καὶ μάστιγας καὶ ἂς μὴ ἀρνηθῶμεν Αὐτὸν ὅ,τι καὶ ἂν πράξωσι καθ’ ἡμῶν. Ἀλλὰ ἂς σταθῶμεν ἀνδρεῖοι, χωρὶς νὰ δειλιάσωμεν οὐδόλως πρὸ τῶν ἀπειλῶν τῶν τυράννων, οὔτε τὰς φρικτὰς τιμωρίας των καὶ ὁ Δεσπότης Χριστός, εἰς τὸν ὁποῖον ἐπιστεύσαμεν, θὰ μᾶς δίδῃ βοήθειαν.