Ὡς λοιπὸν ἠγέρθη ὁ μακάριος, ἤγγισεν εἰς τὰ χείλη του ὁ λαμπροφόρος ἐκεῖνος νέος, καὶ εὐθὺς ὡς ἐνεφύσησεν αὐτὸν εἰς τὸ στόμα, ὡμίλησεν ἐλευθέρως. Πορευθεὶς τότε εὐθὺς εἰς τὴν πόλιν καὶ ἰδὼν τοὺς Χριστιανοὺς τιμωρουμένους, ἐπόνεσε κατὰ τὴν καρδίαν, ὡς νὰ ἐλάμβανεν αὐτὸς ὁ ἴδιος τὰς μάστιγας καὶ ἁπευθυνόμενος πρὸς τοὺς εἰδωλολάτρας, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ὦ ὁδηγοὶ τοῦ σκότους καὶ πάσης ἀνομίας γέμοντες, δὲν σᾶς ἀρκεῖ ὅτι παρεδώσατε τὰς ψυχάς σας εἰς τὸν σατανᾶν, ἀλλὰ βιάζετε καὶ ἡμᾶς, οἵτινες φοβούμεθα τὸν Θεόν, νὰ ἀπολεσθῶμεν μαζί σας; Ἐγὼ εἶμαι Χριστιανὸς καὶ δὲν καταδέχομαι νὰ προσκυνήσω θεοὺς ματαίους καὶ βδελύγματα ἄχρηστα. Ταῦτα ἐνῷ ἕλεγεν ὁ Ἅγιος, ἐδάρη εἰς τὸ στόμα ὑφ’ ἑνὸς ὑπηρέτου, τυχόντος πλησίον του, Βαχθιὸς ὀνομαζομένου. Ὁ δὲ μακάριος εἶπε πρὸς αὐτὸν μετὰ πραότητος· «Ὁ Σωτήρ μου Χριστὸς μὲ ἐμποδίζει καὶ δι’ αὐτὸ δὲν σοῦ δίδω τὴν πρέπουσαν ἀνταμοιβή. Ἀλλά, ἐὰν θυμώσω, ὅλον τὸ διεφθαρμένον σας βασίλειον δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ μὲ νικήσῃ».

Ἀναχωρήσας τότε ὁ Βαχθιὸς διὰ τὴν πόλιν, ὅπου ἦτο ὁ βασιλεύς, ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν ταῦτα, λέγων· «Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, ὅτε ὁ ἄρχων ἐτιμώρει τοὺς Χριστιανοὺς κατὰ τὸ θεῖόν σου πρόσταγμα, ἐφάνη εἰς τὸ μέσον τοῦ λαοῦ μέγας τις καὶ φοβερὸς γίγας, νέος κατὰ τὴν ἡλικίαν, κατὰ δὲ τὴν μορφὴν καὶ τὸ βλέμμα ἄγριος. Οἱ ὀδόντες του ἐξέρχονται ἔξω τοῦ στόματός του, ὡς τοῦ χοίρου, ἡ δὲ κεφαλή του εἶναι ὡς τοῦ σκύλου καί, ἁπλῶς εἰπεῖν, εἶναι τόσον ἄσχημος, ὥστε νὰ μὴ δύναμαι νὰ περιγράψω τὴν μορφήν του. Αὐτὸς ἐβλασφήμει τοὺς θεοὺς καὶ τὴν βασιλείαν σου· διὰ τοῦτο τὸν ἐρράπισα εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τότε ἐκεῖνος ἐκαυχήθη, ὅτι δὲν φοβεῖται ὅλον σου τὸ βασίλειον. Δι’ αὐτὸ ἦλθα νὰ ἀναγγείλω ταῦτα εἰς τὴν βασιλείαν σου, σκεπτόμενος μήπως ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν ἤκουσε τὴν δέησιν αὐτῶν καὶ τὸν ἔστειλεν εἰς βοήθειάν των». Ὁ βασιλεὺς τότε, ὀργισθείς, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Μήπως ἔχεις δαιμόνιον καὶ δι’ αὐτὸ σοῖ ἐφάνη οὕτως, ἀνόητε;». Τοῦτο εἰπὼν ἔστειλεν εὐθὺς διακοσίους στρατιώτας, εἰπὼν πρὸς αὐτούς· «Νὰ τὸν δέσετε καὶ νὰ μοῦ τὸν φέρετε. Ἐὰν δὲ ἐναντιωθῇ, κατακόψατέ τον εἰς χίλια τεμάχια ταὶ φέρατέ μου τὴν κεφαλήν του μόνον νὰ ἴδω ἂν εἶναι τόσον φοβερά, ὅσον λέγει ὁ δειλὸς οὗτος».