Ὁ δὲ μακάριος Ρέπροβος ἀπῆλθεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν καὶ καθήσας ἔξωθεν τῆς θύρας ἐκάρφωσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ράβδον του καὶ ἐγγίσας τὴν κεφαλήν του εἰς τὸ ἔδαφος, προσηυχήθη οὕτω· «Κύριε, ὁ Θεός, ὁ Παντοκράτωρ καὶ Παντοδύναμος, ὁ ἐπὶ Χερουβεὶμ ἐποχούμενος καὶ ὑπὸ τῶν Σεραφεὶμ δοξαζόμενος, ὁ ὑπὸ πάντων Σου τῶν Ἁγίων ὑμνούμενος, ἐπάκουσόν μου, τοῦ ἀναξίου, σήμερον καὶ ἂς βλαστήσῃ αὕτη ἡ ράβδος μου, ὡς ἡ τοῦ Ἁγίου Προφήτου Σου Ἀαρών, ἵνα φανῇ καὶ εἰς ἐμὲ ἡ πολλὴ ἀγαθότης Σου καὶ γίνω προθυμότερος εἰς τὴν ὁμολογίαν Σου, διὰ νὰ δοξάζω Σέ, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Πανάγιον εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν». Ταῦτα ἀφοῦ προσηυχήθη, εὐθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ἡ ράβδος ἐβλάστησεν. Ὅθεν, ἰδὼν τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐνεδυναμώθη περισσότερον καὶ προσηύχετο πάλιν, εὐχαριστῶν τὸν Κύριον.

Οἱ δὲ στρατιῶται, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν ὁ Δέκιος διὰ νὰ συλλάβουν τὸν δίκαιον, ἔφθασαν ἐκεῖ τὴν στιγμὴν καθ’ ἣν προσηύχετο οὗτος ἔξωθι τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδόντες δὲ ἀπὸ μακρὰν τὴν μορφήν του ἐφοβήθησαν καὶ δὲν ἐτόλμων νὰ πλησιάσουν. Εἷς δὲ ἐκ τῶν στρατιωτῶν ἐνεθάρουνε τοὺς ἄλλους, λέγων· «Τί φοβούμεθα ἕνα ἄνθρωπον χωρὶς ὅπλα;». Πλησιάσαντες δὲ τὸν ἠρώτησαν· «Πόθεν εἶσαι καὶ διατὶ κλαίεις;». Οὗτος δέ, μὲ ταπεινὴν λαλιάν, ἀπεκρίθη· «Κλαίω διὰ τοὺς ἀσυνέτους ἀνθρώπους, οἵτινες ἀφῆκαν τὸν ἀληθῆ Θεὸν καὶ προσκυνοῦν ἀναίσθητα εἴδωλα». Ὅταν λοιπὸν οἱ στρατιῶται ἤκουσαν ὅτι ὡμίλησε πρὸς αὐτοὺς μὲ, πραότητα, ἔλαβον θάρρος καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· «Ὁ βασιλεὺς μᾶς ἔστειλεν, ἵνα σὲ ὁδηγήσωμεν εἰς αὐτὸν δέσμιον, διότι δὲν προσκυνεῖς τοὺς παλαιοὺς θεούς, ἀλλ’ ἕνα νεώτερον».

Ἀπεκρίθη ὁ Ρέπροβος· «Ἐὰν μὲ ἀφήσετε, ἐγώ, μὲ τὴν θέλησίν μου ἔρχομαι, ἀλλὰ νὰ μὲ σύρετε δεδεμένον δὲν δύνασθε. Διότι ὁ Δεσπότης μου Χριστὸς ἔλυσε τὰ δεσμὰ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ μὲ ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὸν σατανᾶν, τὸν πατέρα σας». Εἶπον τότε πρὸς αὐτὸν οἱ στρατιῶται· «Ἐὰν δὲν θέλῃς νὰ ἔλθῃς, ὕπαγε ὅπου θέλεις καὶ ἡμεῖς θὰ εἴπωμεν εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι δὲν σὲ εὕρομεν». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ὄχι. Μόνον σᾶς παρακαλῶ νὰ ἀναμείνετε ὀλίγον, ἕως ὅτου λάβω τὸ Ἅγιον Βάπτισμα καὶ τότε θέλομεν μεταβῆ ὁμοῦ». Οἱ δὲ στρατιῶται εἶπον· «Ἡ ἔξοδός μας ἐτελείωσε· διότι πολλὰς ἡμέρας σὲ ἀνεζητούσαμεν καὶ δὲν ἔχομεν πλέον τροφάς». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Φέρετε τὴν ὀλίγην τροφήν, τὴν ὁποίαν ἔχετε, ἵνα ἴδητε τοῦ Θεοῦ μου τὴν δύναμιν».