Ταῦτα δὲ ὡς ἐγένοντο ἤναψαν πῦρ καὶ ἔρριψαν ἐπ’ αὐτοῦ τὸν Ἅγιον. Καὶ ἡ μὲν φλὸξ ἀνῆλθε τοσον ὑψηλά, ὥστε ἅπαντες οἱ περιεστῶτες ἐφοβήθησαν, οὗτος δὲ ἵστατο τελείως ἀβλαβής, εὐλαβῶς πρὸς τὸν Δεσπότην προσευχόμενος, ὡς νὰ ἦτο εἰς τόπον δροσερὸν καὶ εὐχάριστον. Ὅταν δὲ παρῆλθεν ὥρα πολλὴ καὶ ἐσβέσθη τὸ πῦρ, ἐξῆλθεν ὁ Ἅγιος ὅλος ὑγιὴς καὶ ἀβλαβής, τόσον ὥστε οὐδεμία θρὶξ τῆς κεφαλῆς του ἐκάη ἢ τεμάχιον τοῦ ἐνδύματός του. Ἰδόντες λοιπὸν οἱ περιεστῶτες τοῦτο τὸ θαυμάσιον ἐπίστευσαν είς τὸν Χριστόν. Ἦσαν δὲ περίπου χίλιοι ἄνθρωποι, οἵτινες καὶ ἔλεγον· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν, βοήθησον ἡμῖν, Βασιλεῦ οὐράνιε, ὅτι καὶ ἡμεῖς εἰς Σὲ πιστεύομεν». Προσπίπτοντες δὲ εἰς τοὺς πόδας τοῦ Μάρτυρος, ἔλεγον· «Δικαίως σὲ ὠνόμασαν Χριστοφόρον, διότι ὅλον τὸν Χριστὸν βαστάζεις εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ οὐδόλως ὑπολογίζεις τὰς τιμωρίας τοῦ ἀθέου τυράννου». Πρὸς δὲ τὸν βασιλέα ἐφώναζον· «Αἰσχύνθητι, Δέκιε, διότι ὁ Χριστὸς σὲ ἐνίκησεν».
Ἀκούσας τὰς φωνὰς ὁ τύραννος ἐφοβήθη σφόδρα καὶ τρέχων ἀπῆλθεν εἰς τὸ παλάτιον. Οὕτως ὁ μὲν Ἅγιος ἔμεινεν εἰς τὴν ἀγορὰν ἀφόβως διδάσκων τοὺς πιστεύσαντας, διὰ νὰ στερεωθῶσι καλλίτερον, οἱ δὲ εἰδωλολάτραι παρεκίνησαν τὸν βασιλέα νὰ θανατώσῃ τὸν Ἅγιον, ἵνα μὴ χάσῃ καὶ τὴν βασιλείαν του. Τὴν ἑπομένην λοιπὸν ἡμέραν, ὅτε οἱ εἰδωλολάτραι εἶχον ἑορτὴν μεγάλην, ἀφοῦ ἐκάθησεν εἰς τὸ κριτήριον ἔστειλε πλῆθος στρατιωτῶν ἀναρίθμητον, διὰ νὰ δέσουν ὅσους ἐπίστευσαν καὶ νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Ὁ δὲ Χριστοφόρος ἐνεθάρρυνε τούτους εἰς τὴν ὁμολογίαν καὶ ἐδίδασκεν εἰς αὐτοὺς νὰ μὴ δειλιάσουν τὸν πρόσκαιρον θάνατον, διὰ νὰ ζῶσιν αἰωνίως εἰς τὸν Παράδεισον. Οἱ δέ, ἀκούοντες τοὺς λόγους του, προθύμως ἐτελειώθησαν τῇ ἐνάτῃ τοῦ Ἀπριλίου ὡς ἄκακα ἀρνία.
Ὁ δὲ κάκιστος καὶ ἄδικος Δέκιος ἐσκέπτετο διαφόρους τρόπους διὰ νὰ θανατώσῃ βιαίως τὸν Μάρτυρα. Ἐπρόσταξε λοιπὸν νὰ φέρουν λίθον μέγαν, διὰ τὸν ὁποῖον ἐχρειάσθησαν τριάκοντα ἄνδρες νὰ τὸν σηκώσουν, τρυπήσαντες δὲ τοῦτον ἔδεσαν εἰς αὐτὸν ἅλυσιν, εἰς δὲ τὸν τράχηλον τοῦ Ἁγίου ἔδεσαν τὸ ἄλλο μέρος τῆς ἁλύσεως. Δέσαντες δὲ τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἔρριψαν τοῦτον ἐντὸς φρέατος βαθυτάτου, πιστεύοντες ὅτι θὰ ἦτο ἀδύνατον νὰ ἐξέλθῃ πλέον ἀπὸ τὸν σκοτεινόνατον ἐκεῖνον τόπον. Ἀλλὰ ματαίως ἐμελέτησαν. Διότι Ἄγγελος Κυρίου κατῆλθε καὶ ἐξήγαγε τὸν Ἅγιον ζῶντα καὶ ἀβλαβῆ.