Ἰδὼν δὲ τοῦτον ὁ Δέκιος, ἐδαιμονίσθη ἀπὸ τὸ κακόν του, διότι δὲν ἠδύνατο νὰ θανατώσῃ ἕνα γυμνὸν καὶ ἄοπλον. Ὅθεν ἠρώτησε τὸν Ἅγιον· «Ἕως πότε θὰ σὲ φυλάττουν ἀβλαβῆ αἱ μαγεῖαι σου; Δὲν δύνανται λοιπὸν νὰ σὲ ἀφανίσουν τὰ τόσα βασανιστήρια τὰ ὁποῖα σοῦ ἐπέβαλον;». Ὁ Ἅγιος ἀπήντησε· «Μέχρι τέλους τῆς προσκαίρου μου ταύτης ζωῆς καταφρονῶ τὰς ἐπινοίας σου, διότι ἔχω τὸν Χριστόν μου βοήθειαν».
Τότε ὁ τύραννος προστάσει νὰ κατασκευάσουν χαλκοῦν ἔνδυμα. Ἀφοῦ δὲ κατεσκεύασαν αὐτὸ καὶ τὸ ἐπύρωσαν δυνατά, ἐνέδυσαν δι᾽ αὐτοῦ τὸν Ἅγιον. Ὅμως οὐδόλως ἤγγισεν αὐτὸν ἡ θερμότης τοῦ χαλκουργήματος, οὕτω δὲ ἔμεινεν ἀβλαβής. Ὁ δὲ φρενοβλαβὴς καὶ παράνομος τύραννος ἔλεγε πάλιν ψυχοβλαβεῖς καὶ ματαίους λόγους πρὸς τὸν Ἅγιον, παρακινῶν τοῦτον νὰ προσκυνήσῃ τὰ μιαρά του βδελύγματα. Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη μετὰ συνέσεως· «Ἤκουσες πολλάκις, ὅτι δὲν ἀλλάσσω γνώμην, ὥστε νὰ προσκυνήσω ἄλαλα ξόανα, ἔστω καὶ ἐὰν μὲ καταδικάσῃς εἰς μύρια βασανιστήρια. Πρὸς τὶ λοιπὸν κοπιᾷς καὶ βασανίζεσαι ματαίως, σπαταλῶν ἀδίκως τὸν πολύτιμον καιρόν σου; Ἐγὼ τὸν Χριστόν μου προσκυνῶ καὶ λατρεύω πάντοτε, ὡς Θεὸν προαιώνιον καὶ πανάγαθον. Πρᾶξε λοιπὸν ὅ,τι θέλεις». Ἰδὼν τότε ὁ Δέκιος τὸ ἀμετάτρεπτον τῆς γνώμης τοῦ Ἁγίου, ἐξέδωκε κατ’ αὐτοῦ ἀδίκως τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν, οὕτω λέγουσαν· «Ἐπειδὴ ὁ δυστιμώρητος καὶ ἄχρηστος οὗτος κατεφρόνησεν ἀφρόνως τὰ ἰδικά μου προστάγματα, προστάσσω νὰ κόψουν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, τὴν σιχαμερὰν καὶ ἄσχημον».
Παραλαβόντες λοιπὸν τὸν Ἅγιον οἱ δήμιοι, ὡδήγουν τοῦτον εἰς τὸν τόπον τῆς τελειώσεως, ἀκολουθοῦντος πλήθους λαοῦ εἰδωλολατρῶν καὶ Χριστιανῶν. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς αὐτόν, ἐζήτησεν ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὸν δήμιον τὴν ἄδειαν καὶ λαβὼν ταύτην προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν εἰς ἐπήκοον πάντων, λέγων ταῦτα· «Κύριε ὁ Θεός, ὁ Παντοκράτωρ, εὐχαριστῶ Σοι, διότι εἰς ὅλα μὲ ἐβοήθησες, καταισχύνας τὸν ἐχθρόν μου μετὰ τῶν ὑπηρετῶν του. Ὅθεν καὶ τώρα ἐλθὲ ὡς παραστάτης μου, Πανάγαθε Κύριε, δέχθητι ἐν εἰρήνῃ τὸ πνεῦμά μου καὶ συναρίθμησόν με μετὰ τῶν εὐτελεστέρων δούλων Σου. Δὸς δὲ καὶ εἰς τὸν ἄδικον Δέκιον τὸν ἄξιον μισθὸν τῆς ἀσεβείας του, ἵνα τιμωρῆται δικαίως ἀπὸ τοὺς δαίμονας, τρώγων τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου ἀφανισθῇ ὁ ὀλέθριος.